 |
|
|  Παρασκευή 21/4
ΑΥΣΤΡΙΑ
Σε δίκη για διαφθορά ο ακροδεξιός,πρώην υπουργός Οικονομικών, Καρλ-Χάιντς Γκράσερ
ΒΙΕΝΝΗ.-Δημήτρης Δημητρακούδης
Μετά από πολυετή καθυστέρηση, το Ανώτερο Ομόσπονδο Δικαστήριο της Βιέννης αποφάσισε την παραπομπή σε δίκη, για ανάμιξή του σε σκάνδαλο διαφθοράς, τον Καρλ-Χάιντς Γκράσερ, ο οποίος είχε διατελέσει υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας στην δεξιά-ακροδεξιά κυβέρνηση του καγκελάριου Βόλφγκανγκ Σιούσελ, ενώ ο οποίος υπήρξε ηγετικό κομματικό στέλεχος και έμπιστος του αρχηγού του ακροδεξιού εθνικιστικού Κόμματος των Ελευθέρων Γεργκ Χάιντερ.
Ο Καρλ-Χάιντς Γκράσερ και άλλοι 14 συγκατηγορούμενοι, πολλοί από τους οποίους υπήρξαν συνεργάτες του, αντιμετωπίζουν ποινές κάθειρξης μέχρι και δέκα ετών, παραπέμφθηκαν με την κατηγορία της απιστίας και της δωροδοκίας για την πώληση κατοικιών που βρίσκονταν στην ιδιοκτησία του αυστριακού δημοσίου, και κατά την ενοικίαση το 2006 από τις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών και των αυστριακών Τελωνείων του πύργου στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Λιντς.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η έναρξη της δίκης κυρίως για την πολύκροτη υπόθεση πώλησης των κατοικιών του δημοσίου επί υπουργίας Καρλ-Χάιντς Γκράσερ, η οποία είχε απασχολήσει επί χρόνια την αυστριακή κοινή γνώμη χωρίς όμως να κινείται καμία διαδικασία εναντίον του και που στο πλαίσιο της είχαν καταβληθεί "μίζες" ύψους δέκα εκατομμυρίων ευρώ, δεν πρόκειται να γίνει πριν από το καλοκαίρι.
Οπως αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο κατηγορητήριο, κατά την ιδιωτικοποίηση των κατοικιών του δημοσίου το 2004 από τον τότε υπουργό Οικονομικών, Καρλ-Χάιντς Γκράσερ, είχε κατατεθεί μυστικά μέσω της Κύπρου σε λογαριασμό στο Λίχτενσταϊν από την εταιρεία που είχε πλειοδοτήσει στο διαγωνισμό χάρη στις διασυνδέσεις της με τον ίδιο, ως "μίζα" το ποσό των δέκα εκατομμυρίων ευρώ –που αντιπροσώπευε το 1% της υποτιμημένης αξίας των κατοικιών– με το οποίο ο πρώην υπουργός ισχυρίζεται πως δεν έχει καμία σχέση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
