 |
|
|  Πέμπτη 20/4
ΦΥΣΗ και ΖΩΗ
Ξέρετε οτι και τα σκυλιά ζητούν συγγνώμη;Τι λένε οι επιστήμονες
Psychology Today
Εάν έχετε σκύλο και τον έχετε μαλώσει κάποια φορά σίγουρα θα έχετε δει να έρχεται κοντά σας με σκυμμένο το κεφάλι και με τα μεγάλα του μάτια να σας κοιτάζει όλο θλίψη. Στην ουσία η συμπεριφορά αυτή είναι ένας τρόπος για να σας ζητήσει συγγνώμη για τη ζημιά που έχει κάνει. Αυτή η συμπεριφορά είναι για τον σκύλο ένας τρόπος επιβίωσης που ισχύει και στους συγγενείς λύκους και ονομάζεται «υπόκλιση συγγνώμης».
Σύμφωνα με τον Νάθαν Χ. Λεντς, μοριακό βιολόγο στο City University της Νέας Υόρκης, οι λύκοι δείχνουν την υπόκλιση συγγνώμης με την έναρξη της κοινωνικής τους ένταξης. Έτσι οι λύκοι, όπως και τα σκυλιά, παίζουν συνεχώς το παιχνίδι με τα δαγκώματα και το κατρακύλισμα και αυτός είναι ένας τρόπος για να μάθουν να ακολουθούν τους κανόνες της αγέλης τους.
Εάν ένας λύκος δαγκώσει δυνατά κάποιον άλλον λύκο πάνω στο παιχνίδι τότε η αγέλη θα τον απορρίψει για κακή συμπεριφορά, εξήγησε ο Λεντς, σε άρθρο του στο «Psychology Today». Για να επιστρέψει στην κοινωνική του ομάδα, είπε, ότι ο λύκος, όπως και τα σκυλιά θα πρέπει να την προσεγγίσει με μία υπόκλιση συγγνώμης.
«Τα σκυλιά έχουν κληρονομήσει αυτή τη συμπεριφορά και την χρησιμοποιούν μετά από κάθε είδους παράβαση, που έχει ως συνέπεια να τιμωρηθούν» έγραψε ο Λεντς και πρόσθεσε: «Ως κοινωνικά ζώα, επιθυμούν την αρμονική ενσωμάτωση στην ομάδα και η παραμέληση ή η απομόνωση είναι οδυνηρή γι’ αυτά».
Ένα σκυλί που έχει κάνει κάποια ζημιά, θα σταματήσει το λαχάνιασμα, θα χαμηλώσει το κεφάλι του για να αποφύγει την απευθείας επαφή και θα βάλει την ουρά στα σκέλια του, είπε ο Λεντς, μιμούμενο τις ενέργειες ενός λύκου που βρίσκεται στη χαμηλότερη βαθμίδα απέναντι σε κάποιον ανώτερο.
Το 2009 στο Barnard College της Νέας Υόρκης για πρώτη φορά μελετήθηκε το «ένοχο βλέμμα του σκύλου» και διαπιστώθηκε ότι πιο συχνά το χρησιμοποιούν οι σκύλοι που δέχονται επιπλήξεις από τους ιδιοκτήτες τους, ανεξάρτητα από το εάν έχουν κάνει κάποια ζημιά.
Έτσι είναι περισσότερο μία πράξη σεβασμού, συγγνώμης ή έκφραση ενοχής, σημείωσε ο Λεντς και ερμηνεύεται ως: «Μπορούμε να είμαστε και πάλι φίλοι;».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
