 |
|
|  Δευτέρα 3/4
ΑΡΜΕΝΙΑ-ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Το κυβερνών κόμμα προηγείται σε βουλευτικές εκλογές στην πρώην σοβιετική Αρμενία
Γερεβάν
Το κυβερνών Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του προέδρου Σερζ Σαρκισιάν προηγείται στις ψήφους από τις χθεσινές εκλογές στην Αρμενία, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, θέτοντας τα θεμέλια για ένα νέο σύστημα κοινοβουλευτικής διακυβέρνησης.
Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Αρμενίας (RPA) κέρδισε το 53,20% των ψήφων, ενώ η Συμμαχία των κομμάτων της αντιπολίτευσης, στο οποίο ηγείται ο μεγιστάνας επιχειρηματίας Γκατζίκ Τσαρουκιάν κέρδισε 26,56% των ψήφων.
Τα μερικά αποτελέσματα αναρτήθηκαν στον ιστότοπο της Κεντρικής Επιτροπής Εκλογών και βασίστηκαν στην καταμέτρηση ψήφων από το 18% των εκλογικών κέντρων.
Με συνταγματικές αλλαγές που επικριτές του υποστηρίζουν ότι σχεδιάστηκαν ώστε να επεκτείνουν τον πολιτικό βίο του Σαρκισιάν όταν λήξει η τελευταία προεδρική θητεία του τού χρόνου, η προεδρία θα αποκτήσει εθιμοτυπικό χαρακτήρα. Η δύναμη περνά στα χέρια του πρωθυπουργού.
Ο Σαρκισιάν, 62, ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, έχει επανειλημμένα αρνηθεί τις κατηγορίες ότι οι αλλαγές, που υιοθετήθηκαν μετά από δημοψήφισμα τον Δεκέμβριο του 2015, σχεδιάστηκαν ώστε να παραμείνει στην εξουσία στην πρώην σοβιετική δημοκρατία.
Οι Ρεπουμπλικανοί φαίνονται έτοιμοι να δημιουργήσουν κυβερνητικό συνασπισμό με το τρίτο κόμμα, τη φιλοκυβερνητική Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία (ΑΕΟ) που πήρε 8,07% των ψήφων, και το οποίο είναι μέλος του τωρινού κυβερνητικού συνασπισμού, κρατώντας τον νυν πρωθυπουργό Καρέν Καραπετιάν.
Ο Σαρκισιάν είναι πρόεδρος από το 2008. Με το νέο σύστημα, σύμφωνα με τους επικριτές του, θα μπορεί να συνεχίσει να ασκεί επιρροή στην πολιτική είτε ως πρωθυπουργός από το 2018, ή να παραμείνει πρόεδρος του κόμματος, ή ακόμα να παραιτηθεί από πολιτικές θέσεις αλλά να συνεχίσει να επηρεάζει την πολιτική μέσω ενός διαδόχου που έχει επιλέξει ο ίδιος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
