 |
|
|  Πέμπτη 2/3
----------------------------------------
Xωρίς κανένα στήριγμα στην Ευρώπη ο Ερντογάν...
----------------------------------------
Αυξάνεται η ένταση στις σχέσεις Αυστρίας-Toυρκίας
----------------------------------------
ΒΙΕΝΝΗ.-(Ανταπόκριση Δημήτρης Δημητρακούδης)
Η ένταση στις αυστρο-τουρκικές σχέσεις που ενισχύθηκε τα προηγούμενα εικοσιτετράωρα με τις αλληλοκατηγορίες Βιέννης και Άγκυρας σε σχέση με το ενδεχόμενο προπαγανδιστικής εμφάνισης στην Αυστρία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμά του της 16ης Απριλίου προς επέκταση των υπερεξουσιών του και εγκαθίδρυση προεδρικού καθεστώτος, υποβόσκει από τουλάχιστον τον Ιούνιο του 2014.
΄Ηταν τότε που ο Ερντογάν, ως πρωθυπουργός ακόμη της χώρας του, είχε έλθει ανεπίσημα στη Βιέννη και είχε μιλήσει σε 13.500 οπαδούς του κόμματός του στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου της ίδιας χρονιάς, στις οποίες αναδείχθηκε τελικά πρόεδρος.
Η Αγκυρα είχε αντιδράσει τότε έντονα στις προειδοποιήσεις που είχε απευθύνει ο Αυστριακός υπουργός Εξωτερικών και Ενσωμάτωσης Σεμπάστιαν Κουρτς, ότι με την εμφάνισή του ο Ερντογάν δεν επιτρέπεται να προκαλέσει διχασμό στην αυστριακή κοινωνία, "διότι η ενσωμάτωση είναι ένα λεπτό και μερικές φορές δύσκολο ζήτημα και μια λάθος ομιλία μπορεί να μας ρίξει πίσω και να δηλητηριάσει το κλίμα".
Ο Τούρκος πρόεδρος φαίνεται πως στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου χρειάζεται - όπως χρειαζόταν στις προεδρικές εκλογές του 2014 - και τις ψήφους των Τούρκων του εξωτερικού, ως εκ τούτου και τις ψήφους των πάνω από 114.000 Τούρκων που ζουν σήμερα στην Αυστρία και που διατηρούν την τουρκική υπηκοότητα, έχοντας δικαίωμα ψήφου στη χώρα τους.
Συνολικά στην Αυστρία ζουν 265.000 άνθρωποι με τουρκική μεταναστευτική προέλευση, με τους 160.000 από αυτούς να ανήκουν στην πρώτη γενιά, δηλαδή είναι πρόσωπα που έχουν γεννηθεί στην Τουρκία, ενώ 105.000 ανήκουν στη δεύτερη γενιά, που σημαίνει ότι στην Τουρκία έχουν γεννηθεί οι γονείς τους .
Σε σχέση με την αυστρο-τουρκική ένταση, είχαν προηγηθεί χρόνια νωρίτερα, τόσο σε επίπεδο Τούρκων διπλωματών όσο και των ίδιων των επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας, οι κατά καιρούς κριτικές τους απέναντι στην αρνητική στάση που τηρούσε και εξακολουθεί να τηρεί στην ευρωπαική προοπτική της Τουρκίας η επίσημη Βιέννη, η οποία δίνει μάλιστα ιδιαίτερη έμφαση έπειτα από την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης του περασμένου Ιουλίου και στις "ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις αυταρχισμού στην χώρα" και τις "απαράδεκτες επεμβάσεις στη Δικαιοσύνη".
Μία από τις πλέον ενδεικτικές εντάσεις στο κάπως απώτερο παρελθόν, ήταν η καταγγελόμενη τότε από την αυστριακή πλευρά ως "απόλυτα άστοχη, απαράδεκτη και ασεβής", ανοικτή επίθεση στα τέλη του 2010, τόσο κατά της επίσημης Αυστρίας όσο και κατά των πολιτών της, του τότε Τούρκου πρέσβη, ο οποίος καλούσε μάλιστα διεθνείς οργανισμούς που εδρεύουν στη Βιέννη, όπως ΟΗΕ, ΟΠΕΚ και ΟΑΣΕ (Οργανισμός για Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη) να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Διότι, όπως ισχυριζόταν ο Καντρί Έτσβεντ Τετσάν, με μία ασυνήθιστη για έναν διπλωμάτη, φρασεολογία, υπάρχουν πολλές χώρες στον κόσμο όπου οι ξένοι είναι ευπρόσδεκτοι και των οποίων οι αρχές δεν αντιμετωπίζουν τους συμπατριώτες του με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτές να είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία "γκέτο" Τούρκων.
Παρατηρώντας κάποιος το πρόσφατο παρελθόν, σαφής και οριστική ήταν η θέση που διατύπωσε στα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου ο ομοσπονδιακός καγκελάριος της Αυστρίας και αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών Κρίστιαν Κερν, πως δεν τίθεται θέμα ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
