 |
|
|  Σάββατο 24/12
----------------------------------------
Washington Post
----------------------------------------
Η τρομοκρατία είναι η νέα πραγματικότητα της Ευρώπης
----------------------------------------
Πηγή Washington Post.-
H Eυρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα ζοφερό μέλλον όπου η τρομοκρατία θα αποτελεί μέρος της καθημερινότητας, αναφέρει σημερινό δημοσίευμα της Washington Post, στον απόηχο των πρόσφατων επιθέσεων που συγκλόνισαν τον πλανήτη.
Σύμφωνα με την ανάλυση της αμερικάνικης εφημερίδας, οι νέες απόπειρες του Ισλαμικού Κράτους να σπείρει τον τρόμο στην Ευρώπη έχουν οδηγήσει τις αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες στα όριά τους και έχουν εξαναγκάσει τους πολίτες αλλά και τους ηγέτες της ΕΕ να αποδεχτούν το γεγονός ότι πλησιάζει μία εποχή όπου η τρομοκρατία θα είναι μέρος της ζωής, και όχι η εξαίρεση στον κανόνα.
«Οι ηγέτες της ΕΕ δηλώνουν ότι έχουν απομακρύνει τα εμπόδια στην επικοινωνία μεταξύ των υπηρεσιών ασφαλείας και ότι έχουν ενισχύσει τους συνοριακούς ελέγχους, μετά από έναν χρόνο τρομοκρατικών επιθέσεων με αποκορύφωμα την πιο πρόσφατη στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Βερολίνου» επισημαίνει το αμερικανικό δημοσίευμα. Ομως, το γεγονός ότι για μια ακόμη φορά τα προειδοποιητικά σημάδια αγνοήθηκαν, εγείρει ερωτήματα για το εάν οι όποιες αλλαγές έχουν ήδη συντελεστεί είναι αρκετές για να αποτραπεί ένα μπαράζ τρομοκρατικών επιθέσεων, όπως εκείνο που σημάδεψε το 2016. Ενδεικτικά αναφέρονται οι βομβιστικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες, η δολοφονική πορεία του φορτηγού στη Νίκαια και τα τραγικά περιστατικά στη Γαλλία και το Μόναχο.
Το κάλεσμα των ηγετών του ISIS προς τους υποστηρικτές της οργάνωσης, να σχεδιάσουν και να εκτελέσουν τα δικά τους ανεξάρτητα χτυπήματα εναντίον της Ευρώπης, δεν προμηνύουν τίποτα καλό για τις προσπάθειες αναχαίτισης της βίας, επισημαίνουν αξιωματούχοι και αναλυτές, με δεδομένα τα πρακτικά εμπόδια που υπάρχουν στη διαρκή παρακολούθηση της τεράστιας «δεξαμενής» πιθανών τρομοκρατών.
Η αλλαγή τακτικής των τρομοκρατών υποδεικνύει ότι οι αρμόδιες αρχές μπορεί να τα καταφέρνουν στην αποτροπή μεγαλύτερων επιθέσεων, όμως όλα δείχνουν ότι οι μικρότερης κλίμακας επιθέσεις είναι αναπόφευκτες.
«Βλέπουμε πώς τα τρομοκρατικά δίκτυα δυσκολεύονται πλέον πολύ περισσότερο να σχεδιάσουν επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας», δήλωσε στην αμερικανική εφημερίδα ο Μοχάμαντ Μαχμούντ Ουλντ Μοχαμεντού, υποδιευθυντής του Κέντρου Πολιτικής Ασφάλειας της Γενεύης. Η επίθεση στο Βερολίνο «δεν είναι απαραίτητα το αποτέλεσμα αποτυχίας των υπηρεσιών πληροφοριών, αφού ανάλογα χτυπήματα μπορούν να συμβούν παντού, εκτός αν αρχίσεις να παρακολουθείς τους πάντες», συμπληρώνει ο ίδιος.
Επιθέσεις όπως αυτή του Βερολίνου απαιτούν ελάχιστη προετοιμασία ή υποστήριξη, κάτι που σημαίνει ότι οι αρχές έχουν ελάχιστες πιθανότητες να «μυριστούν» τους δράστες έγκαιρα, ακόμη κι αν αν είναι ύποπτοι για τρομοκρατική δράση. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Ανίς Αμρί, του Τυνήσιου δράστη που παρακολουθούνταν από τις γερμανικές αρχές πριν από το χτύπημα του Βερολίνου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
