 |
|
|  Τρίτη 27/9
----------------------------------------
"Ιερές" κομπίνες στην Ελλάδα-Πως στενός συνεργάτης τού μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου,καταχράσθηκε εκατομμύρια ευρώ
----------------------------------------
Σε δίκη, με βαριές κατηγορίες, παραπέμπονται οι άλλοτε υπεύθυνοι της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» της Εκκλησίας, για χρηματοδοτήσεις της περιόδου 2005-2006
----------------------------------------
ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση Τζούλη Βινιεράτου)
Σε δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων παραπέμπονται με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, τέσσερις υπεύθυνοι της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» της Εκκλησίας, της περιόδου 2005-2006, σχετικά με την υπόθεση χρηματοδοτήσεων για δράσεις που παρέμειναν ημιτελείς ή δεν πραγματοποιήθηκαν καθόλου.
Το βούλευμα, κάνοντας δεκτή ανάλογη πρόταση του εισαγγελέα εφετών, Παν. Παναγιωτόπουλου, διατάσσει την παραπομπή σε δίκη του άλλοτε στενού συνεργάτη του μακαριστού Χριστόδουλου και διαχειριστή της ΜΚΟ, Δημήτρη Φουρλεμάδη, της πρώην επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, Γεωργίας Λυμπέρη και των πρώην Εκκλησιαστικών Οικονομικών Επιθεωρητών της Εκκλησίας της Ελλάδος, Ιωάννη Πέτσου και Θεολόγου Μακρή, στους οποίους αποδίδονται, κατά περίσταση, τα αδικήματα της υπεξαίρεσης, με την επιβαρυντική περίσταση του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου (1608/50), της συνέργειας σε αυτή, της απιστίας και της ψευδούς βεβαίωσης.
Αντικείμενο της υπόθεσης, είναι ποσό 5,6 εκατομμυρίων ευρώ που έλαβε η ΜΚΟ την επίδικη περίοδο από το υπουργείο Εξωτερικών, για συγκεκριμένες δράσεις, με κυρίαρχη την αποστολή επισιτιστικής βοήθειας στο Ιράκ, οι οποίες ωστόσο, κατά την δικογραφία, είτε δεν πραγματοποιήθηκαν καθόλου, είτε παρέμειναν ανολοκλήρωτες.
Σύμφωνα με το βούλευμα, η ΜΚΟ έλαβε ποσό 5,6 εκατομμυρίων ευρώ, ως προκαταβολή του ποσού των 7 εκατομμυρίων ευρώ, για την αποστολή έκτακτης επισιτιστικής βοήθειας στο Ιράκ. Η αποστολή αφορούσε την διανομή 2.650.000 κιλών κατεψυγμένων κοτόπουλων και η διάρκεια υλοποίησης του έργου συμφωνήθηκε σε έξι μήνες, από τον Σεπτέμβριο του 2006 έως και τον Μάρτιο του 2007.
Στους κατηγορουμένους καταλογίζεται ότι τελικώς, από την ΜΚΟ αγοράστηκαν μόνο 371.093 κιλά κατεψυγμένων πουλερικών, τα οποία αποθηκεύτηκαν σε ψυγεία στον Ρέντη, αλλά κατόπιν ελέγχου από την Κτηνιατρική Υπηρεσία του Πειραιά, ολόκληρη η ποσότητα κρίθηκε «ακατάλληλη για κατανάλωση και βρώση». Όπως αναφέρεται στην δικογραφία, η αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΕΞ προχώρησε σε καταγγελία της σύμβασης με την ΜΚΟ, τον Ιούνιο του 2007, ζητώντας την επιστροφή εντός 30 ημερών και εντόκως, του ποσού των 5,6 εκατ. ευρώ. Η ΜΚΟ φαίνεται να επέστρεψε μόνο 500.000 ευρώ, ενώ για το υπόλοιπο ποσό οι δικαστικές αρχές δέχονται πως «ενσωματώθηκε παρανόμως» στην περιουσία του κ. Φουρλεμάδη, που είχε, σύμφωνα με την εισαγγελική πρόταση, τον απόλυτο έλεγχο των οικονομικών της «Αλληλεγγύης».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
