 |
|
|  Κυριακή 29/11
----------------------------------------
Τουρκία/Κούρδοι
----------------------------------------
Πενήντα χιλιάδες άνθρωποι παρευρέθηκαν στην κηδεία του προέδρου του δικηγορικού συλλόγου του Ντιγιάρμπακιρ, Ταχίρ Ελτσί, που δολοφονήθηκε χθες
----------------------------------------
ΝΤΙΓΙΑΡΜΠΑΚΙΡ.-
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι παρευρέθηκαν σήμερα στο Ντιγιάρμπακιρ, στη νοτιοανατολική Τουρκία, στην κηδεία του πολύ γνωστού κούρδου δικηγόρου Ταχίρ Ελτσί, ο θάνατος του οποίου από σφαίρες, χθες, σε ανταλλαγή πυρών, τροφοδοτεί τις υποψίες κατά της κυβέρνησης της Άγκυρας.
Περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι απέτισαν τον ύστατο φόρο τιμής στον πρόεδρο του δικηγορικού συλλόγου του Ντιγιάρμπακιρ συνοδεύοντας το φέρετρό του, σκεπασμένο με την κουρδική σημαία, στα χρώματα του κόκκινου, του πράσινου και του κίτρινου, στους δρόμους της μεγάλης πόλης όπου η πλειονότητα των κατοίκων είναι Κούρδοι.
Πίσω από ένα μεγάλο μαύρο πανό όπου αναγραφόταν "Δεν θα σε ξεχάσουμε" πολλοί δικηγόροι που είχαν έρθει από ολόκληρη την Τουρκία συνόδευσαν τον συνάδελφό τους, υπό τον πρόεδρο του εθνικού συμβουλίου των δικηγόρων της Τουρκίας Μετίν Φεϊζίογλου και βουλευτές.
"Οι μάρτυρες δεν πεθαίνουν. Ο Ταχίρ Ελτσί είναι αθάνατος!" φώναξαν οι διαδηλωτές ραίνοντας το φέρετρο με κόκκινα γαρίφαλα.
"Είμαστε πολύ λυπημένοι. Η σφαίρα που τον σκότωσε είχε στόχο την ειρήνη και αφήνει ορφανό όλο τον λαό", δήλωσε ο Καντρί Καβούτ, 47 ετών. "Είναι μία επίθεση εναντίον του κουρδικού λαού, όμως ο κουρδικός λαός δεν θα σωπάσει έτσι", υποσχέθηκε ο Μεχμέτ Τεκίν, 56 ετών, "έχουμε χάσει τον Ταχίρ αλλά 1.000 άλλοι θα τον ακολουθήσουν".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
