 |
|
|  |  |  | 
Ειδικές ομάδες καθαρίζουν βουνοκορφές των Ιμαλαΐων από τα σκουπίδια που αφήνουν πίσω τους οι αναρριχητές
Πεκίνο.-
Ο 30χρονος Ντόνταπ φαίνεται πολύ μεγαλύτερος από την ηλικία του. Η συνεχής έκθεση στον ήλιο σε περιβάλλον με χαμηλό οξυγόνο έχει κάνει το δέρμα του σκληρό και γεμάτο ρυτίδες. Η περιβαλλοντική ομάδα Mount Qomolangma (όπως ονομάζεται στην τοπική διάλεκτο το 'Εβερεστ) ιδρύθηκε φέτος και αριθμεί 30 μέλη.
Ο Ντόνταπ είναι συλλέκτης απορριμμάτων στη βάση της κατασκήνωσης στη βόρεια πλευρά του 'Εβερεστ, την υψηλότερη κορυφή παγκοσμίως. Τη νεκρή τουριστική περίοδο εργάζεται ως γιατρός στο χωριό Τοσανγκλίν, στους πρόποδες του βουνού. Για τρία χρόνια όμως εργάσθηκε και ως επιστάτης στη διάρκεια της αναρριχητικής περιόδου.
Το μεγαλύτερο μέρος της περιβαλλοντικής ομάδας είναι οδηγοί και αξιωματικοί σύνδεσμοι από την ένωση ορειβατών. Ο Ντόνταπ είναι ένας από τους τρεις ντόπιους της ομάδας. Οι τρεις τους εργάζονται στη βάση της κατασκήνωσης σε υψόμετρο από 5.200 έως 6.500 μέτρα. Μία αποστολή αποκομιδής απορριμμάτων μπορεί να διαρκέσει έως και 8 ώρες.
«Περπατάμε πολύ. Κάθε μέρα ένας από εμάς συλλέγει μόνο 10 κιλά σκουπίδια», λέει ο Ντόνταπ ο οποίος πληρώνεται κάθε μήνα 4.500 γιουάν (περίπου 714 δολάρια ΗΠΑ), ποσό όχι και τόσο σημαντικό σε σύγκριση με τους χωρικούς που εργάζονται σε άλλους τομείς. Όπως λέει, δεν το κάνει για τα χρήματα καθώς η οικογένειά του έζησε στην περιοχή αυτή πολλές γενιές και θεωρεί καθήκον του να προστατεύσει το βουνό. Πολλοί τουρίστες και αναρριχητές κατακλύζουν την περίοδο αυτή την περιοχή και φεύγοντας αφήνουν ένα σωρό σκουπίδια.
Μόλις ολοκληρωθεί η σεζόν, αμέσως ξεκινά η εκστρατεία καθαρισμού σε περιοχές άνω των 5.100 μέτρων. Το περιφερειακό γραφείο αθλητισμού του Θιβέτ παρέχει δύο σάκους σκουπιδιών σε κάθε ομάδα αναρρίχησης. Ο καθένας που κατεβαίνει από το βουνό πρέπει να φέρει μαζί του τουλάχιστον οκτώ κιλά σκουπίδια. Εάν τα απορρίμματα ζυγίζουν λιγότερο από οκτώ κιλά, τότε είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν ένα ποσό. Παρόμοιες ομάδες καθαρισμού πρόκειται να εγκατασταθούν στις βουνοκορφές Τσο Ογιού στα σύνορα Νεπάλ και Κίνας, και Σισαπάνγκμα στη θιβετιανή πλευρά των Ιμαλαΐων, σε υψόμετρο 8.000 μέτρων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
