Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Tραπεζικό σκάνδαλο αποκαλύπτει η μκο Oxfam

Οι 20 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες δηλώνουν το ένα τέταρτο των κερδών τους στους φορολογικούς παραδείσους



Βρυξέλλες.-

Οι είκοσι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες δηλώνουν το ένα τέταρτο των κερδών τους σε φορολογικούς παραδείσους, με προτίμηση στο Λουξεμβούργο, το Χονγκ Κονγκ και την Ιρλανδία, σύμφωνα με έρευνα της βρετανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης  Oxfam .

Οι τράπεζες αυτές «δηλώνουν στους φορολογικούς παραδείσους το 26% των κερδών τους, ήτοι 25 δισεκ. το 2015, αλλά μόνο το 12% του κύκλου εργασιών τους και το 7% των υπαλλήλων τους», κάτι που συνιστά μια «οφθαλμοφανή αναντιστοιχία», σημειώνει η μκο, που δημοσιοποιεί την έρευνα αυτή από κοινού με το δίκτυο Fair Finance Guide International.

Μάλιστα οι ίδιες τράπεζες δηλώνουν «συνολικά 628 εκατομμύρια ευρώ (κέρδη) σε φορολογικούς παραδείσους όπου δεν απασχολούν ούτε έναν υπάλληλο».

Αυτή η «εξωφρενική χρήση των φορολογικών παραδείσων» μπορεί να επιτρέπει στις τράπεζες να «μεταθέτουν τεχνητά τα κέρδη τους προκειμένου να μειώνουν τη φορολογική συμβολή τους, να διευκολύνουν τη φοροδιαφυγή των πελατών τους ή να παρακάμπτουν τις κανονιστικές υποχρεώσεις τους», υπογραμμίζει η Oxfam.

Η Oxfam κατατάσσει στους φορολογικούς παραδείσους τα κράτη που περιλαμβάνονται στους κύριους καταλόγους που υπάρχουν για το θέμα αυτό, μεταξύ των οποίων του ΟΑΣΕ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Προσθέτει στον κατάλογό της και άλλες χώρες σύμφωνα με δικά της κριτήρια όπως το χαμηλό ποσοστό πραγματικής φορολόγησης.

Οι συντάκτες της έκθεσης βασίζονται σε στοιχεία «ανά χώρα», η δημοσιοποίηση των οποίων κατέστη υποχρεωτική για τις τράπεζες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για λόγους διαφάνειας.

Τα αποτελέσματα αυτά «δείχνουν το εύρος του προβλήματος και την πλήρη ατιμωρησία που περιβάλλει τις πρακτικές των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών τραπεζών στους φορολογικούς παραδείσους», σχολιάζει η Μανόν Ομπρί, από τους συντάκτες της έρευνας.

Το Λουξεμβούργο, η Ιρλανδία και το Χονγκ Κονγκ περιλαμβάνονται στους φορολογικούς παραδείσους που προτιμούν τα τραπεζικά ιδρύματα που αποτέλεσαν αντικείμενο της έρευνας.

Στην Ιρλανδία, πέντε τράπεζες –η βρετανική RBS,η γαλλική Société Générale, η ιταλική UniCredit και οι ισπανικές Santander και BBVA– «είχαν μάλιστα αποδοτικότητα άνω του 100% και τα κέρδη τους είναι μεγαλύτερα από τον κύκλο εργασιών τους», υπογραμμίζει η Oxfam.

Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, η φορολόγηση των τραπεζών που μελετήθηκαν ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 6% και πέφτει στο 2% για ορισμένες τράπεζες, «αρκετά πιο κάτω από το κανονικά ισχύον ποσοστό 12,5%, που είναι ήδη το μικρότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι πέντε μεγαλύτερες γαλλικές τράπεζες –BNP Paribas, BPCE, Crédit Agricole, Crédit Mutuel-CIC και Société Générale– δήλωσαν 5,5 δισεκ. ευρώ κέρδη σε φορολογικούς παραδείσους, σημειώνει ιδιαίτερα το Γαλλικό Πρακτορείο.

Τέσσερις από αυτές είναι παρούσες στα Κανάρια Νησιά, όπου πραγματοποίησαν «κέρδη 174 εκατομμυρίων ευρώ αν και δεν απασχολούν εκεί κανέναν υπάλληλο».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία