Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πώληση νεφρού από σύρους πρόσφυγες: Δραματικό σίριαλ δίχως τέλος



Πηγή ΑRD.-

Πώληση νεφρών, μια ακόμη τραγική διάσταση του προσφυγικού ζητήματος που αποδεικνύει ότι τα όρια της εκμετάλλευσης είναι αχανή. Οι εικόνες δεν σταματούν στους κακοποιημένους και εξαθλιωμένους πρόσφυγες, αλλά εντοπίζουν και εκείνους που, παλεύοντας να βγουν από τον εφιάλτη, πωλούν το νεφρό τους.

Η «βιομηχανία» πώλησης νεφρών έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια, από τότε που ο εμφύλιος στη Συρία οδηγούσε κόσμο στη φυγή.

Πριν από τρία, περίπου, χρόνια έρευνα του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel αποκάλυψε ότι στη σκιά του εμφυλίου, πολλοί σύροι πρόσφυγες στον Λίβανο πωλούν (παράνομα) τα όργανά τους.

Περιπτώσεις αφαίρεσης νεφρού είχε αποκαλύψει και έρευνα του αυστραλιανού πρακτορείου ειδήσεων ABC, σύμφωνα με την οποία απελπισμένοι πρόσφυγες, που εναγωνίως ψάχνουν να βρουν τρόπο να περάσουν στην Ευρώπη, πωλούν το νεφρό τους στη μαύρη αγορά.

Πίσω από το έγκλημα κρύβονται οι παράνομοι διακινητές που θέτουν με κάθε τρόπο τη ζωή των προσφύγων σε κίνδυνο, ζητώντας τους μεγάλα ποσά για να τους μεταφέρουν στη γηραιά ήπειρο. Έτσι, η αφαίρεση νεφρού αποτελεί για αρκετούς Σύρους μονόδρομο.

Τον τελευταίο καιρό, όμως, το θέμα έχει λάβει νέες διαστάσεις. Σύροι πρόσφυγες προκειμένου να καταφέρουν να επιβιώσουν στην Τουρκία, και όχι για να περάσουν στην Ευρώπη, πωλούν το νεφρό τους.

«Έχω μεγάλα προβλήματα και βρίσκομαι υπό πίεση. Δεν έχω άλλο τρόπο να βρω χρήματα παρά πουλώντας τα όργανά μου. Δεν γνωρίζω την τουρκική γλώσσα, ούτε μπορώ να βρω στη χώρα δουλειά», είχε δηλώσει στο γερμανικό κρατικό δίκτυο ARD σύρος πρόσφυγας που φλέρταρε με την ιδέα πώλησης νεφρού εξαιτίας της εξαθλίωσης που γνώρισε.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του ARD, η τιμή στην οποία πωλούνται τα νεφρά πέφτει συνεχώς, κυμαινόμενη πλέον από έξι μέχρι έντεκα χιλιάδες ευρώ.

Αποτροπιασμό είχε προκαλέσει πριν από τρία, περίπου, χρόνια η ιστορία σύρου πρόσφυγα που πούλησε το νεφρό του για να περάσει στην Ευρώπη. Το όργανο αφαιρέθηκε στον Λίβανο υπό αντίξοες συνθήκες και για 20 ημέρες μετά την εγχείρηση ο πρόσφυγας ζούσε χωρίς σωστή ιατρική περίθαλψη, παρά μόνο με παυσίπονα.

Αναγκάστηκε να καταπονήσει το σώμα του για να ταξιδέψει, πονούσε όμως φριχτά.

Σύμφωνα με το πρακτορείο ABC, παράνομοι διακινητές θεωρούν πιο κερδοφόρο το νεφρό από τα χρήματα. Προτιμούν να πάρουν το όργανο από τους πρόσφυγες παρά τα χρήματά τους, καθώς έτσι διακινούνται ακόμη μεγαλύτερα ποσά.

Η προσέγγιση προσφύγων από λαθρέμπορους γίνεται σε καταυλισμούς στη Συρία. Στην πορεία, οι τελευταίοι οργανώνουν με μεσάζοντες στον Λίβανο τον τρόπο πώλησης του νεφρού και η αφαίρεση συντελείται συνήθως σε νοσοκομείο της Αιγύπτου.

Έχει, ακόμη, παρατηρηθεί μεσάζοντες στη Συρία να καλούν σπίτι τους πρόσφυγες για να κλείσει η συμφωνία που ορίζει την ημερομηνία υποβολής σε ιατρικές εξετάσεις και την ημερομηνία της χειρουργικής επέμβασης.

Όπως είχε δηλώσει ο επικεφαλής του τμήματος Ιατρικής του πανεπιστημίου της Δαμασκού, Χουσεϊν Νοφάλ, ο αριθμός των Σύρων που έχουν πουλήσει το νεφρό τους τα τελευταία τέσσερα χρόνια εκτιμάται ότι αγγίζει τις 18.000.

Πλήθος μεσαζόντων που υποβάλλουν αιτήματα για απόκτηση νεφρών, προβάλλοντας ψευδείς περιπτώσεις ασθενών, βρίσκονται δίπλα σε νοσοκομεία και φαρμακεία της Δαμασκού.

Στη Συρία οι «δωρεές» νεφρών δεν υπάγονται σε αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο, οπότε η παράνομη διακίνηση των οργάνων ανθεί.

Η τιμή στην οποία πωλούνται τα νεφρά διαφέρει, σύμφωνα με τον καθηγητή Ναφάλ, από χώρα σε χώρα. Στην Τουρκία το νεφρό αγοράζεται με 10 χιλιάδες δολάρια, τη στιγμή που στο Ιράκ η τιμή πέφτει ακόμη και στα χίλια, ενώ στον Λίβανο και τη Συρία κυμαίνεται γύρω στις τρεις χιλιάδες.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία