 |
|  |  |  | 
Νανοτεχνολογία και Νέα Υλικά
Δημιουργήθηκαν «έξυπνα» νήματα που μετατρέπουν τα ρούχα σε φωτοβολταϊκές μπαταρίες
Πηγή ACS Nano.-
Όταν ξεμένει το κινητό κάποιου από μπαταρία, δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα στο μέλλον. Θα αναλαμβάνει το ρούχο του να κάνει την φόρτιση. Κινέζοι ερευνητές ανέπτυξαν «έξυπνες» ίνες που μπορούν να υφανθούν στα ρούχα και να τα μετατρέψουν σε συλλέκτες ηλιακής ενέργειας.
Διάφορες προσπάθειες έχουν γίνει έως τώρα για την ανάπτυξη ρούχων-φορτιστών. Όμως ένα σημαντικό πρόβλημα είναι πως τα «έξυπνα» νήματα δεν αντέχουν στην παραγωγή των υφασμάτων (πλέξιμο, κοπή κ.α.).
Αυτή τη φορά, οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ACS Nano της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας, δημιούργησαν τς πρώτες ίνες που όχι μόνο λειτουργούν ως φωτοβολταϊκά συλλέγοντας και αποθηκεύοντας την ηλιακή ενέργεια, αλλά επίσης είναι ανθεκτικές και κατάλληλες για την κλωστοϋφαντουργία.
Για να το πετύχουν αυτό, συνδύασαν δύο διαφορετικά είδη ινών. Η μία περιέχει τιτάνιο, οξείδιο του ψευδαργύρου, βαφή και ένα ηλεκτρολύτη, μαζί με ένα πολυμερές καλυμμένο απο χαλκό, δημιουργώντας έτσι τις φωτοβολταϊκές κυψέλες. Το δεύτερο είδος νήματος, που αποθηκεύει την ηλιακή ενέργεια, αποτελείται από τιτάνιο, νιτρίδιο του τιτανίου, ένα λεπτό φύλλο άνθρακαι και ένα ηλεκτρολύτη.
Από κοινού αυτές οι δύο ίνες υφαίνονται με βαμβακερό νήμα και δημιουργούν ένα εύκαμπτο «έξυπνο» ύφασμα, το οποίο μπορεί να κοπεί ή να υποστεί άλλη επεξεργασία, ενώ είναι ικανό να φορτίζεται πλήρως από τον ήλιο. Στο μέλλον κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές-ταμπλέτες και άλλα ηλεκτρονικά «γκάτζετ» θα μπορούν να φορτίζονται από τέτοια ρούχα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|