Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ψυχολογία και Αθλητισμός

Οι Ολυμπιακοί αγώνες αυξάνουν την ευτυχία των κατοίκων της διοργανώτριας πόλης, αλλά προσωρινά , δείχνει διεθνής έρευνα με συμμετοχή Ομογενών ειδικών



Πηγή LSE.-

Οι Ολυμπιακοί αγώνες κάνουν αισθητά πιο ευτυχισμένους τους περισσότερους ανθρώπους στην εκάστοτε πόλη που τους διοργανώνει. Όμως η θετική αυτή επίπτωση στην ψυχολογία είναι προσωρινή, ενώ το οικονομικό βάρος των αγώνων είναι πιο μόνιμο, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα με ελληνική συμμετοχή.

   Το συμπέρασμα των περισσότερων ειδικών μέχρι σήμερα είναι ότι οι αγώνες δεν έχουν χειροπιαστά υλικά αποτελέσματα για τη διοργανώτρια πόλη. Μια φετινή αξιολόγηση όλων των έως τώρα σχετικών μελετών διεθνώς κατέληξε στην ετυμηγορία ότι «στις περισσότερες περιπτώσεις οι Ολυμπιακοί είναι μια υπόθεση χαμένων χρημάτων για τη διοργανώτρια πόλη». Τι γίνεται όμως με τα «άυλα» αποτελέσματα των αγώνων;

   Η μελέτη με τίτλο «Οι επιπτώσεις των Ολυμπιακών Αγώνων στην ευτυχία», που δόθηκε στη δημοσιότητα καθώς άρχισαν  οι αγώνες στο Ρίο, επιβεβαιώνει ότι οι Ολυμπιακοί έχουν σημαντικά -αλλά προσωρινά- μη χειροπιαστά αποτελέσματα στην ψυχική κατάσταση των ανθρώπων και στους δείκτες υποκειμενικής ικανοποίησης.

         Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή συμπεριφορικής επιστήμης Πολ Ντόλαν της London School of Economics and Political Science-LSE (στα ελληνικά μεταφράστηκε φέτος το βιβλίο του «Προσχεδιασμένη ευτυχία» από τις επιστημονικές εκδόσεις Κάτοπτρο), εστίασαν στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου το 2012, συγκρίνοντας τα επίπεδα ευτυχίας στη βρετανική πρωτεύουσα, σε σχέση με τα αντίστοιχα στο Παρίσι και στο Βερολίνο, πριν τους αγώνες, στη διάρκειά τους και μετά από αυτούς.

         Η μελέτη βασίσθηκε σε απαντήσεις σε ερωτηματολόγια, τις οποίες έδωσαν 26.000 άτομα το διάστημα 2011-13. Διαπιστώθηκε ότι ο μέσος Λονδρέζος ήταν σημαντικά πιο ευτυχισμένος από τον μέσο Παριζιάνο και τον μέσο Βερολινέζο στη διάρκεια των αγώνων, αλλά τα επίπεδα ευτυχίας των κατοίκων του Λονδίνου είχαν επιστρέψει στα κανονικά επίπεδά τους έως την επόμενη χρονιά. Κάτι ανάλογο πρέπει να συνέβη και στους κατοίκους της Αθήνας, όταν διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς του 2004.

         Η μεγαλύτερη τόνωση της ευτυχίας παρατηρείται τη μέρα που αρχίζουν οι αγώνες και τη μέρα που τελειώνουν. Βέβαια, όταν το «πάρτι» τελειώνει, εκτός από κάποιες υποδομές (συχνά αναξιοποίητες όπως στην Αθήνα), οι πολίτες μένουν με τον λογαριασμό...

         Στην έρευνα συμμετείχαν οι ελληνικής καταγωγής Γιώργος Καβέτσος (Κέντρο CEP του LSE και Πανεπιστήμιο Queen Mary Λονδίνου) και Δημήτρης Μαυρίδης (ΟΟΣΑ). 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία