 |
|
|  |  |  |  Για πρώτη φορά δημιουργήθηκε σπέρμα στο εργαστήριο
Ελπίδες για τους άνδρες με προβλήματα γονιμότητας
Τόκιο
Οι άνδρες, των οποίων το σπέρμα είναι αδύναμο για τεκνοποίηση, μπορούν να ελπίζουν ότι στο μέλλον θα έχουν στη διάθεσή τους νέα "όπλα", καθώς Ιάπωνες επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να δημιουργήσουν στο εργαστήριο σπέρμα ενός θηλαστικού, συγκεκριμένα ποντικιού. Πρόκειται για ένα σημαντικό επίτευγμα, καθώς κάτι τέτοιο μέχρι τώρα εθεωρείτο αδύνατο. Οι βιολόγοι προσπαθούσαν να δημιουργήσουν σπέρμα έξω από το σώμα εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, χωρίς όμως επιτυχία.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Γιοκοχάμα, με επικεφαλής τον ουρολόγο και βιολόγο Τακεχίκο Ογκάβα, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το "Science", το "New Scientist" και τις βρετανικές "Γκάρντιαν" και "Ιντιπέντεντ", ανέπτυξαν το σπέρμα σε μία καλλιέργεια χρησιμοποιώντας τμήματα ιστών από τους όρχεις νεογέννητων ποντικιών, και στη συνέχεια απέδειξαν ότι το εργαστηριακό σπέρμα μπορούσε να γονιμοποιήσει ωάρια θηλυκών ποντικιών, οδηγώντας στη γέννηση υγιών ζώων. Η διαδικασία παραγωγής του σπέρματος διήρκεσε περίπου δύο μήνες.
"Θέλω να χρησιμοποιήσω την μέθοδό μας και σε άλλα μεγαλύτερα είδη, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων", δήλωσε ο Ογκάβα, εκφράζοντας την ελπίδα ότι η νέα τεχνική θα βοηθήσει να αποκαλυφθούν οι μοριακοί μηχανισμοί για τη δημιουργία του ανθρώπινου σπέρματος και τελικά θα οδηγήσει σε νέες θεραπείες για την ανδρική υπογονιμότητα.
Όμως, άλλοι επιστήμονες, όπως ο ανδρολόγος, Aλαν Πέϊσι, του βρετανικού πανεπιστημίου του Σέφιλντ, εμφανίστηκαν πιο επιφυλακτικοί και είπαν ότι η επιτυχία της μεθόδου στα ποντίκια δεν εγγυάται ανάλογη επιτυχία και στους ανθρώπους, δήλωσαν πάντως ότι σε κάθε περίπτωση αποτελεί ένα σημαντικό βήμα, για να δημιουργηθεί κάποια μέρα ανθρώπινο σπέρμα στο εργαστήριο, ως διαδικασία ρουτίνας.
Αν μελλοντικά αποδειχτεί ότι μία τέτοια τεχνική είναι ασφαλής για τους ανθρώπους, θα μπορούσε να ενσωματωθεί στις πρακτικές των κλινικών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ενώ παράλληλα θα βοηθούσε τους καρκινοπαθείς νέους - που είναι πολύ μικροί για να παράγουν σπέρμα, αλλά κινδυνεύουν να μείνουν στείροι λόγω της χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας- να διατηρούν τη γονιμότητά τους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
