 |
|
|  |  |  |  Δίκη Αλ. Γρηγορόπουλου - Ισόβια στον Επ. Κορκονέα και δεκαετή κάθειρξη στον Β. Σαραλιώτη (1)
Αμφισσα
Ποινή ισόβιας κάθειρξης και επιπλέον φυλάκιση δεκαπέντε μηνών για πράξεις οπλοχρησίας, επέβαλε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αμφισσας, στον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα και ποινή δεκαετούς κάθειρξης στο συνάδελφο και συγκατηγορούμενό του, Βασίλη Σαραλιώτη,που κάθησαν στο εδώλιο για την δολοφονία τού 15 χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου,που συντάραξε το πανελλήνιο.
Η υπεράσπιση του δεύτερου κατηγορουμένου, υπέβαλε αίτημα να δοθεί αναστολή εκτέλεσης της ποινής του Β. Σαραλιώτη, ενόψει της έφεσης που όπως δήλωσαν, θα καταθέσουν ακόμη και σήμερα.
Το αίτημα της υπεράσπισης πυροδότησε την ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα την ώρα που εξεταζόταν ως μάρτυρας για την αναστολή η μητέρα του Σαραλιώτη, Μεταξία Γεράκη, η γιαγιά του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου κ. Τσαλικιάν, να σηκωθεί δείχνοντας τη φωτογραφία του Αλέξανδρου και αρχίζοντας να φωνάζει:
Γιαγιά: "Ορίστε, ορίστε, για το παιδί αυτό, δείτε ποιον δολοφονήσατε".
Μητέρα Σαραλιώτη: "Δεν σήκωσε το χέρι, δεν έκανε τίποτα ο γιος μου".
Γιαγιά: "Βοήθησε, βοήθησε".
Τη στιγμή εκείνη αστυνομικός ακούστηκε να φωνάζει προς τους συναδέλφους του της φρουράς, "βγάλτε την έξω", εννοώντας την κ. Τσαλικιάν.
Η εντολή αυτή του αστυνομικού προκάλεσε την έκρηξη του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Ν. Κωνσταντόπουλου, ο οποίος, απευθυνόμενος προς τον αστυνομικό, είπε: "Εσείς θα πάρετε το δίκιο; με το όπλο στο χέρι θα πάρετε το δίκιο;"
Η γιαγιά, απευθυνόμενη προς τη μητέρα του κατηγορουμένου Σαραλιώτη, η οποία έκλαιγε, είπε: "Το δικό μας το παιδί, είναι στον ουρανό".
Για το επεισόδιο με τον αστυνομικό, ζήτησε να ενημερωθεί η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αμφισσας, Βασιλική Βλάχου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
