Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ροκ όπερα με θέμα τον "Μέγα Αλέξανδρο" 



Θεσσαλονίκη-(Ανταπόκριση Βίκυ Χαρισοπούλου)

Πόσο ...ροκ ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος;

Η απάντηση θα μπορούσε να είναι απλώς θέμα “ερμηνείας”, οπτικής και τελικά καλλιτεχνικής προσέγγισης.

Στην ροκ όπερα “Alexander” πάντως που σκηνοθέτησε ο Θεσσαλονικιός Κώστας Αθυρίδης, παρουσίασε ήδη σε μουσική σκηνή της πόλης προ πενταμήνου και μεταφέρει τώρα στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, συνυπάρχει ο αγγλικός στίχος, η “μεγάλη ιδέα” του Μεγάλου Αλεξάνδρου και το σύνολο σχεδόν της ροκ μουσικής σκηνής της πόλης.

Η δράση ξεκινά από την περίοδο της ...σύλληψης του ανθρώπου αλλά και της “ιδέας” του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στην “ιερή” Σαμοθράκη και στα Καβείρια μυστήρια όπου ενώθηκαν οι γονείς του (ο Φίλιππος Β΄ βασιλιάς των μακεδόνων και η Ολυμπιάδα) και ολοκληρώνεται 34 χρόνια μετά, στη Βαβυλώνα (μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου).

Η δράση – το ...σενάριο, δεν αφορά στις σελίδες ενός... μυθιστορήματος – παραμυθιού “ανοιχτού” σε ερμηνείες, αλλά σ΄ αυτή μιας ...rock όπερας με ελληνική ιδέα, ρίζα και παραγωγή, αγγλικό λόγο (λιμπρέτο), παγκόσμιας εμβέλειας μουσική, δίωρης διάρκειας μουσική αφήγηση επί σκηνής από 54 ηθοποιούς και μουσικούς και ...ελληνικούς υπότιτλους.

Ο Μέγας Αλέξανδρος, έγινε εκτός από κινηματογραφική ταινία, μυθιστορήματα, μύθος, ιστορία, άγαλμα, εικαστικό δημιούργημα, τύπωμα σε μπλουζάκι κ.α., rock όπερα, και στην παράσταση που παρουσιάζει από την ερχόμενη Παρασκευή 29 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής ο εμπνευστής της Κώστας Αθυρίδης, συγκεντρώνει το σύνολο σχεδόν της ροκ σκηνής της Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για τη θεατρική/συναυλιακή παραγωγή ενός καινούριου έργου σε μουσική του Κώστα Αθυρίδη και λιμπρέτο (στην αγγλική γλώσσα) της Penny Turner. Η παράσταση διαρκεί 150 λεπτά με ζωντανή ορχήστρα από 14 μουσικούς και 35 τραγουδιστές, ηθοποιούς και χορευτές που ενσαρκώνουν τους ρόλους. Κατά τη διάρκεια του έργου προβάλλονται υπέρτιτλοι στα ελληνικά.

“Η μουσική είναι μία, και η ποιότητα είναι μία και η κατανόηση αυτής της αλήθειας είναι ο στόχος του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης” δήλωνε  ο καλλιτεχνικός του διευθυντής Γιώργος Εμμανουήλ Λαζαρίδης ο οποίος είδε την παράσταση, δήλωσε ενθουσιασμένος από τη δουλειά του Θεσσαλονικιού μουσικού και κάλεσε το σχήμα στη σκηνή του Μεγάρου.

Για μια “ελληνική παραγωγή με ελληνικό θέμα, που να μπορεί να απευθυνθεί στο διεθνές κοινό λόγω του οικουμενικού χαρακτήρα του ήρωα-πρωταγωνιστή” μίλησε ο εμπνευστής και σκηνοθέτης της παράστασης Κώστας Αθυρίδης.

Τα σκηνικά και κοστούμια της παράστασης σχεδίασε ο Απόστολος Βέττας, τις χορογραφίες η Άσπα Φούτση, σύμβουλος σκηνοθεσίας ήταν ο Αλέξανδρος Ευκλείδης. Το ρόλο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ερμηνεύει ο Δημήτρης Τικτόπουλος, της Λανίκης και της Ιέρειας η Ρούλα Μανισσάνου, του Ηφαιστείωνα ο Νικίας Φονταράς, του Φίλιππου ο Αποστόλης Ψυχράμης, της Ολυμπιάδας η Χαρίκλεια Χατζησαββίδου, της Κλειούς η Γεωργία Βεληβασάκη, της Ρωξάνης η Ραχήλ Τσελεπίδου, της Πυθίας ο Δημήτρης Κυανίδης, του Αρίστανδρου ο Γιώργος Ξυπολιτάς, του Αντύπα ο Stephan Schwerdtfeger, του Κλείτου ο Γιάννης Κυρατσός, των στρατηγών οι: Γιώργος Φωκάς, Θωμάς Βλιαγκόφτης και Ντίνος Ψυχογιός, της Θαΐδας η Αρετή Βαλαβανοπούλου και της Καμπάσπης η Νόνικα Μαλκουτζή

Η παράσταση “Alexander rok opera” θα δίνεται στην αίθουσα “Αιμίλιος Ριάδης” του δεύτερου κτιρίου του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 29, στο Σάββατο 30 και την Κυριακή 31 Μαρτίου στις 9 μ.μ. Τα εισιτήρια κοστίζουν 20, 15 και 10 ευρώ. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία