Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ανάλογη κατάσταση και στην Ιταλία

Αυξάνονται τα επίπεδα της φτώχειας στη...Γερμανία



Βερολίνο

Νέα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα δείχνουν ότι 12,9
εκατομμύρια άνθρωποι στη Γερμανία είναι φτωχοί ή αντιμετωπίζουν σοβαρό
κίνδυνο να ολισθήσουν στη φτώχεια, παρά τη μεγάλη οικονομική ανάπτυξη
που γνωρίζει η χώρα τους.

Παρόλο που μέχρι τώρα η ύφεση δεν έχει αγγίξει, σε μεγάλο βαθμό, τη
Γερμανία, όπως έχει συμβεί με τις περισσότερες χώρες της ευρωζώνης, τα
στοιχεία δείχνουν ότι το 15,8% των Γερμανών ζει με χαμηλούς μισθούς
που σημαίνει ότι νοικιάζει φθηνά διαμερίσματα και επιβιώνει με
στοιχειώδη τρόφιμα.

Τα στοιχεία βασίζονται σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε πέρυσι για τα
εισοδήματα των πολιτών το 2010 και δόθηκε στη δημοσιότητα με την
ευκαιρία της Διεθνούς Ημέρας για την Εξάλειψη της Φτώχειας.

Βάσει των ευρωπαϊκών στατιστικών, ένας εργαζόμενος κινδυνεύει να
ολισθήσει στη φτώχεια όταν κερδίζει το 60% του μέσου εθνικού
εισοδήματος. Για ένα Γερμανό αυτό μεταφράζεται σε 952 ευρώ το μήνα,
επίπεδο που εμποδίζει τους ανθρώπους να αποταμιεύουν χρήματα για τα
γεράματά τους, με αποτέλεσμα να εξαρτώνται από την κοινωνική πρόνοια.

Το 2005, όταν άρχισαν οι μελέτες του Ομοσπονδιακού Γραφείου
Στατιστικής, το ποσοστό ήταν 12,2% και το 2008 έφθασε το 15,6%.

"Η κυβέρνηση πρέπει να αναρωτηθεί πώς είναι δυνατό όλο και
περισσότεροι Γερμανοί να είναι φτωχοί σε μια περίοδο μεγάλης
οικονομικής ανάπτυξης", δήλωσε ο Βόλφγναγκ Στάντλερ, πρόεδρος της ΑWO
μια γερμανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης.

Η φτώχεια αυξάνεται και στην Ιταλία και πλήττει και νέα κοινωνικά
στρώματα, κυρίως συνταξιούχους και γυναίκες, σύμφωνα με την καθολική
ανθρωπιστική οργάνωση Caritas, η οποία κάνει λόγο για ελλιπή κοινωνική
πολιτική.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της οργάνωσης για την κοινωνική
κατάσταση στη χώρα, την οποία παρουσίασε ο διευθυντής της Caritas,
Φραντσέσκο Σόντου, "οι σημερινές κοινωνικές πολιτικές είναι σαφώς
ανίκανες να διαχειριστούν νέες μορφές φτώχειας και τις νέες κοινωνικές
ανάγκες που έχουν παρουσιαστεί εξαιτίας της οικονομικής και
χρηματοπιστωτικής κρίσης".

Η οργάνωση τονίζει ότι αύξησε κατά 44,5% την υλική βοήθειά της προς
τους πιο φτωχούς κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους, σε σχέση με την ίδια
περίοδο του 2011 και τόνισε ότι ο αριθμός των Ιταλών που ζήτησαν
βοήθεια κατά την ίδια περίοδο αυξήθηκε κατά 15,2%.

Σε σύγκριση με το 2009, οι νοικοκυρές που ζήτησαν βοήθεια ήσαν κατά
177,8% περισσότερες, ενώ ο αριθμός των συνταξιούχων αυξήθηκε κατά
65,6%.

Οι αλλοδαποί εξακολουθούν να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των φτωχών,
ωστόσο το ποσοστό των Ιταλών από 23,1% το 2009, έφθασε το 28,9% το
2011 και το 33,3% κατά τους πρώτους έξι μήνες του 2012.

Η Caritas διένειμε περισσότερα από 6 εκατομμύρια ζεστά πιάτα το 2011
σε 449 καντίνες σ΄ολόκληρη την Ιταλία.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία