Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πριονίδι και άχυρο, διαβεβαιώνουν οι επιστήμονες

Τι θα καίνε ως καύσιμο τα αεροσκάφη του μέλλοντος?



Τουλούζη

Τα επιβατηγά αεροσκάφη του μέλλοντος θα μπορούν να καίνε άχυρο, ή να
πετούν χάρη σε καύσιμα από πριονίδι μέσα στα επόμενα χρόνια, καθώς
επιταχύνονται οι επιτακτικές πλέον έρευνες για ʽκαθαρότεραʼ καύσιμα
εναλλακτικά της κηροζίνης, τονίζουν Γάλλοι επιστήμονες.

Το πρόγραμμα ProBio3, που ξεκίνησε στις αρχές Ιουλίου και
συγχρηματοδοτείται από το πρόγραμμα της γαλλικής κυβέρνησης για την
επιχειρηματική αναθέρμανση, αποβλέπει στη χρήση της παραδοσιακής
τροφής των ιπποειδών για την ανάπτυξη ενός νέου βιοκαυσίμου που θα
μπορούσε να αναμειχθεί κατά 50% με την κηροζίνη.

«Αύριο, τα αεροσκάφη θα πετούν χρησιμοποιώντας γεωργικά και δασικά
υποπροϊόντα», δήλωσε η Καρόλ Μολινά-Ζουβ, καθηγήτρια στο Εθνικό
Ινστιτούτο Εφηρμοσμένων Επιστημών (INSA) της Τουλούζης, η οποία
συντονίζει τις έρευνες για το ProBio3.

«Ήδη γνωρίζουμε πώς να οργανώσουμε μία βασική γραμμή παραγωγής, όμως
θα πρέπει να κάνουμε βήματα προς την κατεύθυνση μίας βιομηχανικής
γραμμής. Θα πρέπει να μετουσιώσουμε ό,τι γίνεται μέσα στα εργαστήρια
στο πραγματικό περιβάλλον, βελτιώνοντας συνάμα την αποτελεσματικότητα
και την κερδοφορία του».

Ο προσανατολισμός στη χρήση υλικών παραγομένων από το άχυρο, ή από
υποπροϊόντα της ξυλείας, αποτελεί την τελευταία τάση στην εξερεύνηση
εναλλακτικών βιοκαυσίμων, που στόχο έχουν τη μείωση της ρύπανσης και
τους κόστους.

Έως σήμερα, οι προσπάθειες έχουν εστιαστεί σε καλλιεργούμενα προϊόντα,
τα οποία όμως έχουν αυξήσει τους φόβους για ελλείψεις σε τρόφιμα σε
περίπτωση ξηρασίας, όπως συνέβη πρόσφατα, λόγω μείωσης στα
καλλιεργήσιμα είδη τροφίμων.

Μολαταύτα, η ευρωπαϊκή αεροπορική βιομηχανία Airbus, ένας από τους
μεγαλύτερους χρηματοδότες του προγράμματος, πιστεύει ακράδαντα πως το
πριονίδι και τα γεωργικά υποπροϊόντα δύνανται να αποτελέσουν
εναλλακτικές πηγές καυσίμων για το μέλλον.

Με προϋπολογισμό 24,6 εκατ. ευρώ για την επόμενη 8ετία, το ProBio3
στοχεύει στην οργάνωση μίας επικερδούς βιομηχανικής γραμμής παραγωγής
για υδροεπεξεργαζόμενα καύσιμα, ένα είδος βιοκαυσίμου που έχει
εγκριθεί από τον διεθνή οργανισμό πιστοποίησης ΑSTM ως ασφαλές, ως
συμβατό, για χρήση του σε συνδυασμό με την κηροζίνη στην αεροπλοΐα.

Ένα καύσιμο παρασκευασμένο από ξύλο και άχυρο ναι μεν μπορεί να φανεί
παράξενο για τις συνθήκες που επικρατούν σε έναν κινητήρα αεροσκάφους,
όπου οι θερμοκρασίες φθάνουν έως και τους 1.600 βαθμούς Κελσίου, όμως
οι επιστήμονες διαβεβαιώνουν πως γνωρίζουν ήδη τις βασικές αρχές που
διέπουν τη διαδικασία.

Τα βιομηχανικά, ή γεωργικά, υποπροϊόντα διασπώνται σε σάκχαρα μέσω
ενζύμων και εν συνεχεία αναμειγνύονται με μικροοργανισμούς, όπως η
μαγιά, για να μετατραπούν σε λιπίδια στη διάρκεια των αντιδράσεων της
ζύμωσης. Τα λίπη που προκύπτουν τροποποιούνται κατόπιν για να δώσουν
ένα είδος υδρογονάνθρακα, οι οποίος έχει παρόμοιες ιδιότητες με τα
ορυκτά καύσιμα.

Η Airbus, η Boeing και η βραζιλιάνικη αεροπορική βιομηχανία Embraer
συμφώνησαν φέτος να συνεργαστούν για την ανάπτυξη εναλλακτικών
καυσίμων, ενώ η ολλανδική αεροπορική εταιρεία KLM υπήρξε η πρώτη, που
τον Ιούλιο 2011, πραγματοποίησε μία πτήση με αεροσκάφος της Boeing
737-800 με 171 επιβάτες από το ’μστερνταμ στο Παρίσι, χρησιμοποιώντας
ως καύσιμο ένα μείγμα μαγειρικών ελαίων και καυσίμου Jet-A.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία