Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αργεντινή: Σε ισόβια καταδικάστηκε ο "ξανθός άγγελος του θανάτου" της χούντας του 1976-83



Μπουένος Αϊρες

 

 Ο διαβόητος "ξανθός άγγελος του θανάτου", ο πρώην αξιωματικός του ναυτικού της Αργεντινής, Αλφρέδο Αστίς και άλλα 11 μέλη των "ταγμάτων θανάτου", καταδικάστηκαν  σε ισόβια κάθειρξη για τα φρικιαστικά εγκλήματα που διέπραξαν κατά τη διάρκεια της χούντας του 1976-83.

    Ο Αστίς μαζί με άλλους πρώην αξιωματικούς είχε κατηγορηθεί για τα αποτρόπαια εγκλήματα που διαπράχθηκαν στη Σχολή Μηχανικών του Ναυτικού (ESMA) όπου κρατούνταν και υποβάλλονταν σε βασανιστήρια περίπου 5.000 αντιφρονούντες την περίοδο της δικτατορίας. Ελάχιστοι από τους κρατούμενους επέζησαν.

    Μετά από ακροαματική διαδικασία που διήρκεσε 22 μήνες και στην οποία κατέθεσαν 79 επιζώντες, οι δώδεκα από τους κατηγορούμενους καταδικάστηκαν σε ισόβια ενώ σε άλλους τέσσερις επιβλήθηκαν ποινές κάθειρξης από 18 έως 25 χρόνια.

    Εκατοντάδες άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί στο δρόμο έξω από το δικαστήριο, παρά την παγωνιά που επικρατούσε στο Μπουένος Άιρες. Πολλοί κρατούσαν φωτογραφίες των θυμάτων και χειροκροτούσαν όταν ανακοινώθηκαν οι ποινές. "Επιτέλους θα ησυχάσουμε, αφού αποδόθηκε δικαιοσύνη", είπε μια γυναίκα μιλώντας σε τοπικό τηλεοπτικό κανάλι. Άλλοι, μόλις ολοκληρώθηκε η διαδικασία, άρχισαν να χορεύουν, να κλαίνε και να αγκαλιάζονται.

    Ο Αστίς περιαυτολογούσε για τα εγκλήματά του σε συνέντευξη που έδωσε το 1998 σε ένα περιοδικό, λέγοντας ότι ήταν "ο καλύτερα εκπαιδευμένος άνδρας στην Αργεντινή για να σκοτώνει δημοσιογράφους και πολιτικούς". Δήλωνε μάλιστα αμετανόητος για όσα είχε κάνει.

    Ο "ξανθός άγγελος του θανάτου" --προσωνύμιο που του δόθηκε λόγω των αγγελικών χαρακτηριστικών του-- διείσδυε σε οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα μέλη των οποίων αργότερα έπεφταν θύματα απαγωγής. Ο Αστίς έχει ήδη καταδικαστεί ερήμην από ευρωπαϊκά δικαστήρια, στην Ιταλία και τη Γαλλία, για τη δολοφονία δύο Γαλλίδων μοναχών που κρατούνταν στην ESMA. Συγκατηγορούμενός του μεταξύ άλλων ήταν και ο Χόρχε Ακόστα, ο επονομαζόμενος "Τίγρης", που δήλωσε κατά τη διάρκεια της δίκης ότι "οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι αναπόφευκτες στον πόλεμο". Ο Ακόστα καταδικάστηκε επίσης σε ισόβια.

    Από τους περίπου 5.000 ανθρώπους που πέρασαν από τα κελιά της ESMA υπολογίζεται ότι επέζησαν μόνο 200. Τα τάγματα θανάτου μετέφεραν καθημερινά στην παράνομη φυλακή δεκάδες άτομα που φυλακίζονταν από λίγες ώρες μέχρι και χρόνια. Πολλοί άλλοι μεταφέρονταν κάθε εβδομάδα ναρκωμένοι και τους έριχναν από αεροπλάνα σε έναν γειτονικό ποταμό. Στο διάστημα αυτό οι αξιωματικοί ζούσαν, σπούδαζαν, έτρωγαν στο ίδιο κτήριο...

    Οι οργανώσεις προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπολογίζουν ότι 30.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά την εξαετία της χούντας. Οι περισσότεροι από αυτούς εξαφανίστηκαν και τα πτώματά τους δεν βρέθηκαν ποτέ. Όταν έπεσε η δικτατορία, το 1983, πρώην μέλη της στρατιωτικής χούντας καταδικάστηκαν για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά αργότερα αποφυλακίστηκαν με τη χορήγηση αμνηστίας.

    Ο Αστίς προσπάθησε να ζήσει μια φυσιολογική ζωή αλλά μετατράπηκε σε σύμβολο των εγκλημάτων της δικτατορίας και πολλές φορές δέχτηκε επιθέσεις από απλούς ανθρώπους στο δρόμο. Το 2005 το Ανώτατο Δικαστήριο της Αργεντινής ακύρωσε το νόμο της αμνηστίας κατόπιν αιτήματος του τότε προέδρου Νέστορ Κίρσνερ. Από τότε τα δικαστήρια έχουν καταδικάσει πολλούς πρώην αξιωματικούς του στρατού για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

    Το 2007 η ESMA ξανάνοιξε ως μνημείο για τα ανθρώπινα δικαιώματα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία