Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παράγεται από δέντρα που χρονολογούνται πριν από 1.000 χρόνια
KINEZIKO TΣΑΪ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ



Πεκίνο.-

Υπάρχουν λίγα πράγματα στον κόσμο τόσο παγκόσμια αποδεκτά όσο η
κατανάλωση τσαγιού. Το ηρεμιστικό ρόφημα, που πίνεται όλες τις ώρες
της ημέρας σε διαφορετικές θερμοκρασίες, είναι πολύτιμο για τις
οικονομίες αρκετών χωρών, ιδιαίτερα στην Ασία. Μερικά από τα
σπανιότερα, λεπτότερα φύλλα τσαγιού είναι πολύ περιζήτητα και
πολύτιμα, ειδικά επειδή η κουλτούρα κατανάλωσης τσαγιού -κυρίως στην
Ασία- υπάρχει εδώ και πάνω από χίλια χρόνια. Ποιο είναι, όμως, το
κινέζικο τσάι η αξία του οποίου ξεπερνάει ακόμη και εκείνη του χρυσού;
Ορισμένα τσάι αξίζουν το βάρος τους σε χρυσό και στην περίπτωση του
Ντα Χονγκ Πάο, το τσάι μπορεί να αξίζει ακόμη και πάνω από 30 φορές το
βάρος του σε χρυσό. Το 2002, 20 γραμμάρια του αυθεντικού Ντα Χονγκ
Πάο, κατάφεραν ένα εντυπωσιακό ισοδύναμο 28.000 δολαρίων ΗΠΑ στην
Κίνα. Τα σκούρα, τσαλακωμένα φύλλα του συγκεκριμένου τσαγιού είναι από
τα πιο ακριβά στον κόσμο, όπου ένα μόνο δοχείο αξίζει περισσότερα από
10.000 δολάρια. Το τσάι προέρχεται από το Wuyishan, μια μικρή πόλη στη
νότια Κίνα όπου το εντυπωσιακό τοπίο είναι γεμάτο με μέταλλα που
βελτιώνουν τη γεύση του, μετατρέποντας έτσι το παραποτάμιο χωριό σε
παράδεισο τσαγιού. Σύμφωνα με το Let’s Drink Tea, και όσα αναφέρει το
grunge.com, το Ντα Χονγκ Πάο είναι γνωστό για τη γλυκιά, ξυλώδη γεύση
και την έλλειψη πικρίας και είναι το πιο ακριβό τσάι που πωλείται στην
παγκόσμια αγορά. Ο λόγος για την αστρονομική του τιμή είναι η έλλειψη
των αυθεντικών θάμνων τσαγιού. Μόνο έξι από τα αρχικά δέντρα υπάρχουν
μέχρι σήμερα , τρία από τα οποία χρονολογούνται από την περίοδο της
δυναστείας των Σονγκ πριν από 1.000 χρόνια. Το περισσότερο τσάι Ντα
Χονγκ Πάο που πωλείται σήμερα είναι φτιαγμένο από ένα πολύ μικρό μέρος
τριμμένων φύλλων των αρχικών φυτών, το οποίο είναι παρόμοιο σε
ποιότητα αλλά πολύ πιο προσιτό, με την τιμή του να υπολογίζεται
περίπου στα 100 δολάρια ανά κιλό. Τα παλαιότερα μείγματα από τους
αυθεντικούς θάμνους Ντα Χονγκ Πάο είναι ιδιαίτερα ανεκτίμητα,
απαιτώντας ένα δίκτυο εξειδικευμένων μεσιτών που καλούνται όταν οι
εξαιρετικά πλούσιοι, φανατικοί του τσαγιού επιθυμούν να αγοράσουν ή να
πουλήσουν μέρος αυτού του «υγρού χρυσού». Μετά το 2007, η κινεζική
κυβέρνηση δήλωσε ότι τα τρία αρχαία δέντρα δεν θα εκμεταλλεύονταν για
την δημιουργία τσαγιού από τους θάμνους τους, προκειμένου να
διατηρηθεί η μακροζωία τους, καθιστώντας τα ήδη υπάρχοντα τσάι, ακόμη
πιο πολύτιμα από ό,τι ήταν πριν.
Πηγές grunge.com,newsbeast.gr



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία