Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Ελληνίδα θεά του Bollywood που κατάγεται από τον Πόντο



Νέο Δελχί.-

Συνήθως τα κορίτσια ονειρεύονται έναν πρίγκιπα ο οποίος θα έρθει με
ένα άλογο, άντε με ένα καλό αυτοκίνητο πλέον, και θα τις οδηγήσει στα
σκαλιά της εκκλησίας. Κάποιες διαφοροποιούνται και ονειρεύονται
μεγάλες καριέρες και όχι μεγάλες οικογένειες: χρήματα, ταξίδια,
γνωριμίες και αρκετή εξουσία. Ελάχιστα κορίτσια μπορούν και θέλουν να
ονειρεύονται πράγματα διαφορετικά,  να σπάσουν το κατεστημένο, να
ταξιδέψουν μακριά από τις καλοστημένες αστικές κοινωνίες και να
τολμήσουν να πάρουν ρίσκο για κάτι πολύ διαφορετικό. Η ιστορία της
Ελλης Αβραμίδου είναι ένα σύγχρονο παραμύθι. Δεν έχει Σταχτοπούτα,
έχει όμως μια Ελληνίδα θεά η οποία αφού έμαθε να χορεύει πυρρίχιο,
αποφάσισε να μάθει και μπάρατα νάτιαμ...
Στο σπίτι της στη Στοκχόλμη, η κόρη του Πόντιου μουσικού Γιάννη
Αβραμίδη και της Σουηδέζας ηθοποιού Μαρίας Γκράνλουντ, μπόρεσε να
μυηθεί και στις δύο κουλτούρες. Ο μπαμπάς έγραψε εκείνη και τον αδελφό
της Κωνσταντίνο από πολύ νωρίς στον Ποντιακό Σύλλογο της πόλης τους
όπου τα δύο αδέλφια έμαθαν χορούς και συμμετείχαν σε όλες τις
εκδηλώσεις και τις γιορτές. «Είμαι πολύ περήφανη για την καταγωγή μου.
Αγαπώ τους Πόντιους. Θυμάμαι πως κάθε φορά που χορεύαμε με τον
Κωνσταντίνο νιώθαμε μεγάλη περηφάνια και αισθανόμασταν τόσο κοντά στις
ελληνικές ρίζες μας», θα  πει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής
γραμμής στην Ινδία, όπου βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια.
Η Ελλη δεν άφησε καθόλου χρόνο να χαθεί. Αρχισε να χτυπά πόρτες
πρακτορείων για να βρει δουλειά και γιατί έπρεπε να βγάλει Employment
Visa. Δεν ήταν απλό. Για κάθε συμβόλαιο που της πρότειναν η έγκριση
έπρεπε να δοθεί από τη Σουηδία. «Επειδή ο μπαμπάς μου ήξερε πολύ καλά
τι εστί συμβόλαιο και από την πείρα του στη μουσική είχε δει και είχε
υπογράψει πολλά, του έστελνα όλα όσα μου πρότειναν κι εκείνος στην
αρχή τα απέρριπτε και μου εξηγούσε το γιατί. Τελικά μετά από αρκετές
απόπειρες βρέθηκε το κατάλληλο και το υπέγραψα», εξηγεί.
Η όμορφη Πόντια θα ξεκινήσει ως μοντέλο και μετά από τρεις μήνες θα
έρθει η πρόταση για συμμετοχή στην πρώτη της ταινία. Ζητούσαν μία
κοπέλα η οποία θα ήταν μισή Ινδή και μισή ξένη και εκείνη
ανταποκρίθηκε. «Εμεινα άυπνη το προηγούμενο βράδυ για να κάνω εξάσκηση
στη γλώσσα και για να μάθω τα λόγια. Τους άρεσα πολύ στην οντισιόν
αλλά έπρεπε να περάσω και από δεύτερη. Ο σκηνοθέτης μού είπε ότι ήθελε
βελτίωση η προφορά μου κι εγώ του υποσχέθηκα πως θα προσπαθούσα πολύ
και ότι θα δούλευα πάνω σ’ αυτό. Λίγο πριν φύγει του είπα ότι αν με
έπαιρνε στην ταινία και έπαιρνα τον ρόλο θα τον έκανα περήφανο.
Εκείνος γέλασε και έφυγε. Με πίστεψε όμως γιατί είχα αυτοπεποίθηση».
Και κάπως έτσι η Ελλη Αβραμίδου ξεκινά την καριέρα της στην Ινδία.
Ρόλους ξένης δεν ήθελε να συνεχίσει να παίζει γιατί αυτό θα ήταν
παγίδα για την καριέρα της. Δεν ήθελε να εγκλωβιστεί. Και τα κατάφερε.
Η παρουσία της έκανε πολύ μεγάλη αίσθηση και αμέσως της ήρθαν
προτάσεις. Της πρότειναν να συμμετάσχει σε ένα ριάλιτι, το «Big Boss».
Οι συνεργάτες της από το πρακτορείο την παρότρυναν να το δεχτεί
λέγοντάς της ότι αυτό θα τη βοηθούσε πάρα πολύ, ειδικά σε επίπεδο
δημοσιότητας. «Ετσι συνέβη. Με βοήθησε τόσο πολύ όλη αυτή η
δημοσιότητα... Με έμαθαν καλύτερα και άλλαξε η ζωή μου. Αρχισα να
γίνομαι διάσημη και αμέσως μου ήρθε η πρόταση για τη δεύτερη ταινία
μου στο Bollywood. Εκανα και πολλά special guest και εμφανίσεις σε
σόου. Στη συνέχεια μου έγιναν προτάσεις από άλλη εταιρεία παραγωγής,
πολύ ισχυρή επίσης. Μέχρι τώρα έχω παίξει και σε σειρές οι οποίες
προβάλλονται στο Netflix και στο Amazon».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία