Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τρενάκι του Πηλίου, εντυπωσιακό, θρυλικό και μοναδικό, μαγεύει
χιλιάδες επισκέπτες



Βόλος-Ηλίας Παπαδημητρίου

Περισσότεροι από 20.000 επισκέπτες-ταξιδιώτες είναι όσοι επιβιβάστηκαν
ως τώρα στο περίφημο τρενάκι του Πηλίου, τον διάσημο και μοναδικό
«Μουτζούρη», που διατρέχει τις πανέμορφες πλαγιές του βουνού των
Κενταύρων, στη διαδρομή Άνω Λεχώνια-Μηλιές.

Λάτρεις της παγκόσμιας μοναδικότητας, από κάθε γωνιά της Γης, έχουν
μεταξύ των άμεσων προτεραιοτήτων τους, αφού φθάσουν στη Μαγνησία, να
ταξιδέψουν με τον γραφικό «Μουτζούρη» και να «ταξιδέψουν» νοερά στις
αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν ο Ερνέστο Ντε Κίρικο, διάσημος
Ιταλός μηχανικός εκείνη την εποχή και πατέρας του ζωγράφου Τζόρτζιο
Ντε Κίρικο, σχεδίαζε το μεγαλεπήβολο για εκείνα τα χρόνια τρενάκι του
Πηλίου.

Σήμερα, ένα και πλέον αιώνα από τότε, το τρενάκι γνωρίζει και πάλι
πιένες, καταρρίπτοντας το ένα μετά το άλλο, κάθε ρεκόρ
επισκεψιμότητας, παρουσιάζοντας κατακόρυφη αύξηση στην επιβατική του
κίνηση, που ξεπερνά τις 20.000 κόσμου, αριθμό ρεκόρ για την φετινή
χρονιά. Τα δεδομένα που έχουν καταγραφεί είναι ιδιαίτερα ευοίωνα,
καθώς η περσινή χρονιά έκλεισε με 16.000 περίπου επιβάτες, από την
Ελλάδα και το εξωτερικό.

Χαρακτηριστικά, στο τέλος Οκτωβρίου, κατά τη διάρκεια του τριημέρου
της 28ης, σημειώθηκε το αδιαχώρητο στους συρμούς, παρά το γεγονός της
εκτέλεσης διπλών δρομολογίων. Οι επιβάτες ξεπέρασαν τους 400 κάνοντας
νέο ρεκόρ, ενώ δεν ήταν και λίγοι όσοι δεν μπόρεσαν να επιβιβασθούν.

Αυτή την περίοδο οι Έλληνες είναι που κυριαρχούν ως επιβάτες, αλλά
καθ΄ όλη τη διάρκεια της σεζόν οι ξένοι είναι που κατακλύζουν τα
βαγόνια του θρυλικού τρένου, αφού η φήμη του είναι παγκόσμια και
προβάλλεται ως εξαιρετικό σημείο αναφοράς για τον Τουρισμό.

Η Βάσω Πράπα, προϊσταμένη των συρμών του τρένου, δήλωσε ότι «φέτος
είναι μία πάρα πολύ καλή χρονιά, αφού βοήθησαν τα διπλά και ενδιάμεσα
δρομολόγια που είχαμε κάθε Σαββατοκύριακο και παράλληλα, υπάρχει
μεγάλο ενδιαφέρον για ενοικιάσεις από σχολεία κατά τη διάρκεια του
Νοεμβρίου, αλλά και από εκατοντάδες επισκέπτες για την περίοδο των
εορτών, στις 22,23,24 και 26 Δεκεμβρίου».

Μεγάλα τουριστικά πρακτορεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης έχουν
εντάξει το τρενάκι του Πηλίου στις εξορμήσεις που διοργανώνουν στη
Μαγνησία, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην περαιτέρω ενίσχυση της
τουριστικής κίνησης και της επισκεψιμότητας, όχι μόνο στις αργίες,
αλλά και στη διάρκεια των Σαββατοκύριακων, καθ' όλη της διάρκεια της
χρονιάς.

Εντυπωσιακοί είναι και οι αριθμοί των επισκεπτών του «Μουτζούρη», που
είναι αποκλειστικά αλλοδαποί, φθάνουν στον Βόλο με τα κρουαζιερόπλοια
και κάνουν διαδικτυακές κρατήσεις, πολύ πριν την άφιξή τους.

«Καταγράφεται πάρα πολύ μεγάλη αύξηση από το Ισραήλ και από τα
Βαλκάνια, κυρίως τη Βουλγαρία, αλλά οι Γερμανοί, οι Ιταλοί, οι Γάλλοι,
οι Βρετανοί αποτελούν τον κυρίαρχο όγκο των επιβατών-επισκεπτών»
συμπλήρωσε η κ. Πράπα.

Ο κάθε συρμός του διάσημου τρένου, που κινείται πάνω σε πολύ στενές
ράγες, πλάτους μόλις 60 εκατοστών, παγκόσμιας μοναδικότητας, έχει
εκτός από τη μηχανή έλξης και τρία επιβατικά βαγονέτα,μ ε μεταφορική
ικανότητα 118 ατόμων. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού τα βαγόνια
είναι ανοιχτά, ενώ όταν επικρατεί κρύο-και λόγω υψομέτρου-τα βαγόνια
είναι κλειστά και κατασκευής των αρχών του προηγούμενου αιώνα.

Ο «Μουτζούρης» που είχε διακόψει τα δρομολόγιά του το 1971, ξανάτρεξε
στις ράγες του στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, γνωρίζοντας νέα
άνθηση, αφού προβάλλεται παγκοσμίως σε κάθε διεθνή Έκθεση υπό την
αιγίδα του δήμου Βόλου.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία