 |
|
|  |  |  | 
Θέλετε ... σακούλα;
Γράφει απο την Λάρισα ο Δημοσιογράφος ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ
ΘΑ πει κάποιος, μα καλά, τώρα ξύπνησες εσύ και σχολιάζεις το θέμα με την υποχρεωτική αγορά της σακούλας; Αυτό μόνο σε πείραξε; Όχι βεβαίως, αλλά να, τώρα μάλωσα με τον φούρναρη της γειτονιάς! Και όπως πάει το πράγμα δεν μου την γλιτώνει και ο μανάβης. Ούτε και ο κρεοπώλης! Διότι, σου λένε οι αθεόφοβοι κάθε που πλησιάζεις στον πάγκο να πληρώσεις: "θέλετε σακούλα;"
ΤΙ θα πει θέλετε σακούλα ωρέ λεβέντες; Και πώς θα κυκλοφορώ με το ψωμί, παραμάσχαλα μωρέ; Τις πατάτες βρε γείτονα; Που σε πλήρωσα μια ζωή για το μισό μανάβικο και σένα ζαχαροπλάστη και σένα φαρμακοποιέ, με ρωτούσες ποτέ αν θέλω σακούλα; Τι θα πει σας υποχρεώνουν; Και αφού σας υποχρεώνουν να δέχεστε να μας δίνετε ... τις ντομάτες στην τσέπη και την φρατζόλα στο χαρτί, γιατί δεν αφαιρείτε τα τέσσερα λεπτά απο την αρχική τιμή; Να σου δώσω 86 λεπτά για το φραντζολάκι και να μου χρεώσεις την σακούλα, αφού σε υποχρεώνουν, να γίνουν τα 90! Να γίνεις κι εσύ επιτέλους σωστός επαγγελματίας, εξαίρεση στον κανόνα που λέει "όλα και όλοι τα φορτώνουν στον καταναλωτή". Βαράει εσάς η κυβέρνηση, βαράτε κι εσείς εμάς...Τα βάρη στα κορόιδα!
Η κυβέρνηση μπορεί να δοκιμάζει, με τα απανωτά κόλπα φορολογικού ... ξεζουμίσματος, τις αντοχές μας απέναντι στην ληστρική επιδρομή των μνημονίων, οι επαγγελματίες έμποροι μπορεί να παίζουν με τα νεύρα μας, που τώρα βρίσκουν επιτέλους τα ... ψιλά του ευρώ για να σου επιστρέψουν ρέστα, αλλά οι επαγγελματίες της γειτονιάς βάζουν σε κίνδυνο την σχέση τους με τους καλούς, καθημερινούς, μόνιμους πελάτες ...
ΘΑ πει κανείς και θα έχει χίλια δίκαια, η χρέωση της σακούλας σε πείραξε, εδω σου έκλεψαν μισθούς, σύνταξη, περιουσία, επτά χρόνια απο την ζωή σου, σε ξεσπιτώσουν οι τραπεζίτες, οι οποίοι κάποτε σε παρακαλούσαν να πάρεις δάνειο για να φτιάξεις το δικό σου κεραμίδι, σου έδιναν 17 τοις εκατό επιτόκιο να διαχειρίζονται τα λεφτά σου και τώρα όχι μόνο τους πληρώνεις κι απο πάνω για να σου φυλάνε τις οικονομίες, μπορούν να σου κατάσχουν ότι θέλουν απο τους λογαριασμούς σου, με όλα αυτά, εσένα τώρα βρε αδελφέ, η ...σακούλα σε πείραξε;
Κι όμως η ιστορία με τις σακούλες, δεν είναι τίποτε άλλο απο ένα ακόμα σημείο αναφοράς, του πως αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες τους πελάτες τους, είναι η έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης και συμπαράστασης, στο πλαίσιο του εφικτού, απο όσους δύνανται να την παρέχουν σε κείνους που πλήττονται απο τα κυλιόμενα οικονομικά βάρη, είναι με απλά λόγια ο παρονομαστής του κλάσματος "τι μας νοιάζει, εμάς δεν μας πιάνει, οι άλλοι να πληρώσουν". Είναι ακριβώς τα τέσσερα λεπτά της επαγγελματικής "απληστίας" εκείνων που στηρίζονται στο ελεύθερο εμπόριο και ζουν απο την καταναλωτική ανάγκη του πληθυσμού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
