Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Συναυλία αλληλεγγύης από την Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών - Θα παρουσιαστεί το Ορατόριο ΠΡΟΣΕΥΧΗ της Πηγής Λυκούδη

Γράφει η Δημοσιογράφος ΕΛΕΝΑ ΚΑΡΡΑ



Αθήνα

Η Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολητών  στο πλαίσιο ενίσχυσης  των δράσεων κοινωνικής αλληλεγγύης για τα μέλη της, οργανώνει το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017 στις 20:30, συναυλία στο  Θέατρο του Κολλεγίου Αθηνών. ((Στεφάνου Δέλτα 15, Ψυχικό).

 

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.

 

Θα παρουσιαστεί  το Ορατόριο ΠΡΟΣΕΥΧΗ της Πηγής Λυκούδη.

 

Συμπράττει η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ με την συνθέτρια στο πιάνο.

 

Ερμηνεύουν η Alexandra Gravas μεσόφωνος

και ο Σπύρος Κλείσσας βαρύτονος.

Συμμετέχει ο βυζαντινός χορός ΤΡΟΠΟΣ

 

Μουσική διεύθυνση: Χρύσανθος Αληφάσης.

 

Το ορατόριο ΠΡΟΣΕΥΧΗ είναι γραμμένο από την συνθέτρια Πηγή Λυκούδη μία από τις ελάχιστες γυναικείες αν όχι η μοναδική στο Ελληνικό χώρο της σύνθεσης συμφωνικών έργων.

Το έργο παρουσιάζει μία πρωτοτυπία, μία μοναδικότητα, που την χαρακτηρίζει αφενός η συνύφανση των στοιχείων της Ανατολικής Μονωδίας – του Βυζαντινού μέλους, και της Δυτικής κλίμακας λυρικής σύνθεσης, και αφετέρου το λιμπρέτο του που είναι βασισμένο στην ορθόδοξη υμνολογία των Θεομητορικών και το σύνολο των Δεσποτικών εορτών. Εμπεριέχει  δηλαδή τη μέθεξη του ελληνικού με το ευρωπαϊκό και του μονοφωνικού με το συμφωνικό.

Διατηρεί την Αλεξανδρινή Κοινή γλώσσα, από την οποία δημιουργήθηκε η λόγια μορφή τής εκκλησιαστικής γλώσσας της λατρείας τής Ορθόδοξης Εκκλησίας και τής Υμνολογίας των μεγάλων Βυζαντινών ορθόδοξων υμνογράφων.

Τα κείμενα αυτά χαρακτηρίζονται από μία ζωντανή διαχρονικότητα και έχουν μεταφραστεί σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου. Χαρακτηρίζονται δηλαδή από μία παγκοσμιότητα.

Με δεδομένη την θέση της Παναγίας στην Ελληνική συνείδηση στη χωρία των εγκωμίων έχουν ενσωματωθεί δύο ζωντανοί στην παράδοσή μας λαϊκοί θρήνοι από την Μικρά Ασία και την Κύπρο που μιλούν για τον πόνο της της Μάνας κάτω από τον σταυρό.

 

Το έργο γράφτηκε αυθόρμητα, σαν ανάγκη έκφρασης του θρησκευτικού συναισθήματος με την καθαρότητα της ματιάς μιας μουσικής προσέγγισης ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, ανάμεσα στην Δοξολογία και στον Θρήνο, στην Σταύρωση και την Ανάσταση, ως στάση ζωής και ατραπός για να αντιμετωπίσουμε όσα συμβαίνουν και αποδιώχνουν τον άνθρωπο από την αληθινή του φύση. Γράφτηκε για να εκφράσει την αντίδραση της συνθέτριας στα γεγονότα της τρέχουσας περιόδου που η παγκόσμια καθημερινότητα χαρακτηρίζεται από την ελαχιστοποίηση, τον μηδενισμό της ανθρώπινης οντότητας, σαν μία προσπάθεια αναπτέρωσης της ελπίδας που απορρέει από την επικοινωνία με τον Πλάστη.

Είσοδος  20,00 €

Εισιτήρια:

Βιβλιοπωλεία ΙΑΝΟΣ – Θέατρο Κολλεγίου Αθηνών

και στους αριθμούς τηλεφώνων  210 64 64 270  &  210 64 33 750



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία