|
| | | |
ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΛΙΚΕΡ ΜΑΣΤΙΧΑ
της ΖΩΗΣ ΡΑΠΤΗ
Αθήνα
Συναρπαστικοί διάλογοι, απρόβλεπτη πλοκή, παράνομοι έρωτες, αλλά και μυστήριο, φέρνουν το νέο βιβλίο της δημοσιογράφου και συγγραφέως Ζωής Ράπτη «ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΛΙΚΕΡ ΜΑΣΤΙΧΑ» στις top επιλογές των αναγνωστών για το φετινό καλοκαίρι!
Μετά την επιτυχία του ερωτικού και δικαστικού θρίλερ «ΛΕΥΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ», η Ζωή Ράπτη φέρνει νέο αέρα μυστηρίου με το βιβλίο της «ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΛΙΚΕΡ ΜΑΣΤΙΧΑ» που κυκλοφορεί όπως και το προηγούμενο, από τις εκδόσεις Εντός. Διατηρώντας τις γνωστές πλέον δόσεις ιστορικών στοιχείων και καλού χιούμορ που χαρακτηρίζουν το συγγραφικό της ύφος, προσφέρει ένα ακόμα απολαυστικό μυθιστόρημα για απαιτητικούς αναγνώστες
Περίληψη:
Στο καράβι που την πηγαίνει από την Χιο στην Αθήνα, η 27χρονη Κλειώ, θα συναντήσει τον µοιραίο έρωτα στο πρόσωπο του Στέλιου, εξαδέλφου του αρραβωνιαστικού της, και αγόρι της αδελφικής της φίλης Αργυρώς. Στην πρωτεύουσα οι νύχτες της εναλλάσσονται µε το πάθος, τις ενοχές και την αναζήτηση στις απαντήσεις που την ταλανίζουν σε όλη της την ζωή. Η συνάντηση µε τον πατέρα της που την είχε εγκαταλείψει σε σχεδόν νηπιακή ηλικία, και το ταξίδι στην Πρέβεζα όπου ανακαλύπτει ότι έχει και µια ετεροθαλή αδελφή, της ανατρέπουν όλη
την εικόνα που είχε σχηµατίσει µέχρι τότε. Τα οικογενειακά µυστικά που έχουν τις ρίζες τους από την εποχή του πειρατή Μπαρµπαρόσα, φέρνουν στην επιφάνεια ένα εφιαλτικό σκηνικό. Έξι µήνες µετά, η Κλειώ θα φτάσει σε σηµείο ακόµη και να σχεδιάσει τον φόνο του εραστή της. Οι ανατροπές, η συγκίνηση, και οι εναλλαγές αισθηµάτων κυριαρχούν σε αυτό το βαθιά ερωτικό και περιπετειώδες µυθιστόρηµα µε τίτλο «ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΛΙΚΕΡ ΜΑΣΤΙΧΑ» της Ζωής Ράπτη. Όλη η ιστορία εµπεριέχει πραγµατικά γεγονότα, και διαδραµατίζεται κατά το µεγαλύτερο µέρος της στο µεσαιωνικό χωριό Μεστά, ένα από τα πιο όµορφα και επιβλητικά πετρόχτιστα Μαστιχοχώρια της Χίου.
Στις αρχές του επόμενου έτους μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, ξεκινούν και τα γυρίσματα για την μεταφορά του βιβλίου στον κινηματογράφο, καθώς το σενάριο είναι ήδη έτοιμο και έχουν δείξει ενδιαφέρον 2 κινηματογραφικά στούντιο, το ένα εκ των οποίων Ιταλικό, θέλει να το μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη ως μια ρομαντική κομεντί που δείχνει τις ομορφιές της Ελλάδας, μέσα από τα μάτια της γοητευτικής πρωταγωνίστριας που πρόκειται να υποδυθεί την Κλειώ.
Mάθετε περισσότερα για τη συγγραφέα εδώ:
https://www.facebook.com/%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%A4%CE%91%CE%A3-%CE%9C%CE%95-%CE%9B%CE%99%CE%9A%CE%95%CE%A1-%CE%9C%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%99%CE%A7%CE%91%CE%A3-294013227420494/
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|