Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τώρα και... συλλογικός λαχανόκηπος

 



Θεσσαλονίκη (Σαβ.-Κυρ.)

Κρατάνε τρυφερά στα χέρια τους τα μικροσκοπικά αγγουράκια και τα παχουλά κολοκυθάκια σαν να έχουν στην αγκαλιά τους μωρά! Περήφανοι για τη σχέση που απέκτησαν με τη γη και τους καρπούς που εισέπραξαν με τον κόπο τους, τα μέλη της Ομάδας Αστικών & Περιαστικών Καλλιεργειών (ΠΕΡ.ΚΑ.) έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν στη Θεσσαλονίκη τον πρώτο συλλογικό λαχανόκηπο στην κεντρική Μακεδονία.

    Και που τον έκαναν; Σ ένα χώρο όπου μέχρι πριν λίγα χρόνια «ασκούνταν βρίζοντας φαντάροι», μια έκταση ενάμιση στρέμματος, δηλαδή, στο πρώην στρατόπεδο Καρατάσου.

    Ο λαχανόκηπος χωρίστηκε σε 24 μερίδια για τα μέλη της ομάδας η οποία δημιουργήθηκε τον Ιανουάριο του 2011 από ανθρώπους της πόλης που έχουν ως στόχο την συλλογική καλλιέργεια λαχανικών, εποχιακών φρούτων, λουλουδιών και βοτάνων σε αγρό μέσα ή κοντά στην πόλη.

    «Τα μερίδια καλλιεργούνται από μέλη της ομάδας που έχουν χρησιμοποιήσει σπόρους από ντόπιες ποικιλίες και ακολουθούν βιολογικό τρόπο καλλιέργειας, χωρίς φυτοφάρμακα και με φειδωλή χρήση νερού» εξηγεί  ο Γιώργος Αγκαθίδης.

    Η καλλιέργεια είναι μη κερδοσκοπική, καλύπτει δηλαδή τις ανάγκες των μελών της ομάδας και γίνεται με βάση τις αρχές της βιολογικής, βιοδυναμικής ή φυσικής καλλιέργειας με σεβασμό στους φυσικούς πόρους, ώστε τα τρόφιμα που θα παράγονται να είναι καθαρά, ασφαλή και ωφέλιμα για τον ανθρώπινο οργανισμό. Οπως υπογραμμίζουν άλλωστε στο καταστατικό τους που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα τους, , «η δραστηριότητα αυτή, μέσα από αρχές της συλλογικότητας, της συντροφικότητας, της ισονομίας και της συνεχούς εκπαίδευσης, μπορεί να αποτελέσει ταυτόχρονα εργαστήριο έρευνας για την ανάπτυξη ενός νέου τύπου κοινωνικών και οικονομικών δραστηριοτήτων, να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ αστών και αγροτών και να φέρει κοντά στην φύση τον άνθρωπο της πόλης».

    Εκτός από τα 24 μερίδια, η ομάδα έχει δημιουργήσει και δύο κοινόχρηστους λαχανόκηπους απ΄όπου η παραγωγή θα διατεθεί σε ευάλωτες κοινωνικά ομάδες.

    «Πιστεύουμε ότι δεν έχει νόημα πλέον η κριτική του καναπέ, προχωράμε σε μια δράση που θα αναδείξει τις εσωτερικές μας δυνάμεις και ικανότητες και θα δώσει διαφορετική οπτική στην έννοια του «κοινόχρηστου» και του «συνεργατικού» αναφέρουν μέλη της ομάδας.

    Ηδη πάντως έχουν δρέψει τους καρπούς των κόπων τους, με τα πρώτα κολοκυθάκια και αγγούρια που φυτεύτηκαν αρχές Μαϊου.

    «Φυτέψαμε επίσης ντοματιές, μελιτζανιές, πιπεριές, φασολιές, ηλίανθους, ρόκα, καρπούζια, πεπόνια, κρεμμύδια όπως και αρωματικά φυτά για φυτοπροστασία. Γνωρίζετε ότι αν φυτέψεις βασιλικό ανάμεσα σε ντοματιές δεν πάνε ζουζούνια;» ρωτά ο Αντώνης Καράγιωργας ο οποίος υπογραμμίζει ότι η προσπάθεια ξεκίνησε με μια μικρή έκταση μέσα στο πρώην στρατόπεδο Καρατάσου, «γιατί ταυτόχρονα θέλουμε να δηλώσουμε την στήριξή μας στους τοπικούς συλλόγους που έχουν στόχο να κρατήσουν πράσινη την περιοχή και να εμποδίσουν την δόμησή της, πρεσβεύοντας την απόδοση όλων των εγκαταλειμμένων στρατοπέδων στην τοπική κοινωνία».

    Από την Ιανουάριο πάντως που ξεκίνησε η προσπάθεια των μελών της ΠΕΡΚΑ, ο χώρος έχει αλλάξει εντελώς όψη, δημιουργήθηκε σύστημα υδροδότησης, περίφραξη για προστασία από ζώα, μικρή αποθήκη, οργώθηκε και καθαρίσθηκε ο χώρος από τα άγρια φυτά και τις άφθονες πέτρες του στρατοπέδου, έγινε προμήθεια φυτών και σπόρων και κατάλληλων εργαλείων.

    «Επειδή ο χώρος λειτουργούσε ως στρατόπεδο σχεδόν 40 χρόνια, στείλαμε και δείγμα του χώματος σε εξειδικευμένο εργαστήριο στον Καναδά όπως και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και περιμένουμε τα αποτελέσματα των αναλύσεων» λέει ο Οδυσσέας Χιλιτίδης.

   

   

    Δημοτικός λαχανόκηπος 30 στρεμμάτων στην Αλεξανδρούπολη

   

   

    Ενα φιλόδοξο σχέδιο που αφορά τη δημιουργία περιαστικού, βιολογικού λαχανόκηπου, έχει στα σκαριά και ο δήμος Αλεξανδρούπολης που θέλει να δημιουργήσει τον πρώτο δημοτικό λαχανόκηπο στην Ελλάδα!

    «Πρόκειται για δημοτική έκταση 30 στρεμμάτων που θα χωριστεί σε 300 μερίδια τα οποία θα δοθούν σε χαμηλοσυνταξιούχους και σε άτομα με χαμηλά εισοδήματα με στόχο την οικονομική τους ελάφρυνση. Υπολογίζουμε ότι με την καλλιέργεια και παραγωγή των λαχανικών τους, η κάθε οικογένεια μπορεί να απαλλαγεί από έξοδα που φτάνουν τα 150 ευρώ τον μήνα» εξήγησε  ο υπεύθυνος του εγχειρήματος, ειδικός συνεργάτης στο δήμο Αλεξανδρούπολης, Κριτής Κριτού.

    Ο λαχανόκηπος θα διέπεται από τις αρχές της βιολογικής καλλιέργειας, θα παρακολουθείται από γεωπόνους και το νερό για το πότισμα θα προέρχεται από γεώτρηση.

    «Πιστεύουμε ότι η πιλοτική αυτή ιδέα θα μπορέσει να τεθεί σε εφαρμογή τον Οκτώβριο, με προϋπολογισμό 360.000 ευρώ» σημείωσε ο κ.Κριτού προσθέτοντας ότι ακόμα δεν έχει γίνει πρόσκληση ενδιαφέροντος στους κατοίκους της Αλεξανδρούπολης όπου υπολογίζεται ότι 3000 οικογένειες ζουν στα όρια της φτώχειας.

   

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία