Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μια έκθεση για τον Χίτλερ στο Βερολίνο επιχειρεί να εξηγήσει το φαινόμενο

Πώς οι Γερμανοί έγιναν ναζί ?



Reuters.-

Περισσότερα από 70 χρόνια μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ στο μπούνκερ του στο Βερολίνο κατά τις τελευταίες ημέρες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μια έκθεση στην πρωτεύουσα εξετάζει πώς έγινε ναζί και τι ήταν αυτό που έκανε τους απλούς πολίτες της Γερμανίας να γίνουν δολοφόνοι στη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ.

Για δεκαετίες ήταν ταμπού στη Γερμανία να επικεντρώνει κάποιος στον Χίτλερ, αν και αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει με ταινίες όπως η «Πτώση» το 2004, που καταγράφει τις τελευταίες ημέρες του δικτάτορα, και μια έκθεση για τον Χίτλερ το 2010.

Η έκθεση «Χίτλερ – πώς μπόρεσε να συμβεί», πραγματοποιείται σε ένα μπούνκερ στο Βερολίνο το οποίο χρησιμοποιήθηκε από αμάχους στη διάρκεια δύο αεροπορικών επιδρομών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κοντά στο μπούνκερ όπου ζούσε ο Χίτλερ καθώς το Βερολίνο βομβαρδιζόταν που δεν είναι προσβάσιμο στο κοινό.

Παρουσιάζει τη ζωή του Χίτλερ από την παιδική του ηλικία στην Αυστρία και την εποχή που ήταν ζωγράφος έως την εμπειρία του ως στρατιώτη στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μετέπειτα άνοδό του στην εξουσία. Άλλα εκθέματα εστιάζουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα πογκρόμ και στο Ολοκαύτωμα στο οποίο έχασαν τη ζωή τους έξι εκατομμύρια Εβραίοι.

Η έκθεση τελειώνει με μια αμφιλεγόμενη ανακατασκευή του δωματίου του μπούνκερ όπου αυτοκτόνησε ο Χίτλερ στις 30 Απριλίου 1945 – το οποίο κοσμούν ένα παλιό ρολόι δαπέδου, ένας λουλουδάτος καναπές και μια δεξαμενή οξυγόνου. Η έκθεση παρουσιάζεται πίσω από γυαλί και παρακολουθείται από κάμερα. Οι επισκέπτες απαγορεύεται να τραβήξουν φωτογραφίες.

Ο επιμελητής της έκθεσης, Βίλαντ Γκίμπελ, 67 ετών, είπε πως έχει κατηγορηθεί ότι προσπαθεί να παρουσιάσει έναν «Ντίσνεϊ Χίτλερ» επειδή θέτει σε κοινή θέα ένα δωμάτιο. Υπερασπίστηκε την απόφασή του λέγοντας πως η έκθεση εστιάζει στα εγκλήματα που διέπραξε το καθεστώς του Χίτλερ και πρόσθεσε: «Αυτό το δωμάτιο είναι εκεί όπου τελείωναν τα εγκλήματα, όπου όλα τελείωναν, άρα αυτός είναι ο λόγος που το δείχνουμε».

Είπε πως έχει αναρωτηθεί πώς προέκυψαν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και το Ολοκαύτωμα από την εποχή που έπαιζε ως παιδί στα ερείπια της μεταπολεμικής Γερμανίας και είπε πως η έκθεση επιχειρεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.

«Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πολλοί Γερμανοί αισθάνθηκαν ταπεινωμένοι λόγω της Συνθήκης των Βερσαλλιών», είπε ο Γκίμπελ, αναφερόμενος στη συμφωνία που υπογράφηκε το 1919 και ανάγκασε την ηττημένη Γερμανία να καταβάλει μαζικές αποζημιώσεις.

«Την ίδια στιγμή υπήρχε αντισημιτισμός στην Ευρώπη και όχι μόνο στη Γερμανία… και ο Χίτλερ επένδυσε σε αυτό τον αντισημιτισμό και αυτό που ο κόσμος αποκάλεσε ‘επαίσχυντη ειρήνη των Βερσαλλιών’ με αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσει αυτά τα δύο θέματα για να κινητοποιήσει τον κόσμο», πρόσθεσε.

Ο Γκίμπελ που τρέφει προσωπικό ενδιαφέρον επειδή ένας από τους παππούδες του ήταν μέλος ενός εκτελεστικού αποσπάσματος ενώ ο άλλος έκρυβε έναν Εβραίο, είπε επίσης πως ήθελε η έκθεση να δείχνει πόσο γρήγορα μια δημοκρατία μπορεί να καταργηθεί και να καταστήσει σαφές πως τα αντιδημοκρατικά κινήματα πρέπει να καταπνίγονται προτού γιγαντωθούν.

Είπε πως η έκθεση δείχνει επίσης ότι ορισμένοι Γερμανοί έγιναν ναζί καθώς ήθελαν να επωφεληθούν προσωπικά από τις περιουσίες των Εβραίων, ενώ άλλοι γοητεύθηκαν από τους ναζί γιατί είχαν δυσαρεστηθεί από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών και «ακολούθησαν τον Χίτλερ επειδή υποσχέθηκε να κάνει και πάλι μεγάλη τη Γερμανία».

Η έκθεση, που περιλαμβάνει φωτογραφίες, σχέδια του Χίτλερ, ταινίες που αναφέρονται στον γάμο του με την επί χρόνια σύντροφό του Εύα Μπράουν και ένα μοντέλο του μπούνκερ του Χίτλερ, έχει προσελκύσει περισσότερους από 20.000 επισκέπτες αφότου εγκαινιάστηκε πριν από δύο μήνες.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία