Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ… ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

«Στου κασίδη το κεφάλι… ‘μάθαν όλοι να κουρεύουν»!


Γράφει απο τη Λάρισα ο Δημοσιογράφος Χρ. Τσαντήλας





ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ κανείς, αν με όλα αυτά τα δεινά που τραβάμε, ως πολίτες και ως χώρα, τα τελευταία επτά δραματικά χρόνια, χάσαμε κάθε ίχνος λογικής και εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα και συνεπώς και την ίδια μας τη ζωή, με έναν απίστευτο, ίσως όχι τόσο ανεξήγητο, παραλογισμό; Διαδραματίζονται γύρω μας γεγονότα, σημαδιακά και σημειολογικά της γενικής εθνικής παρακμής στην οποία βρεθήκαμε και τα αφομοιώνουμε ως πολίτες, τόσο εύκολα, όσο εύκολα αφήσαμε για δεκαετίες ανεξέλεγκτο το πολιτικό σύστημα να μας καταστρέφει. Απωλέσαμε λοιπόν την λογική. Χάσαμε κάθε ευκαιρία αντίδρασης και αντίστασης μπροστά στον κίνδυνο της φτωχοποίησης που μας επέβαλαν ξένα πολιτικά και κυρίως οικονομικά συμφέροντα και αντιμετωπίσαμε την εθνική τραγωδία, σαν να θεωρούσαμε εντελώς φυσιολογική την πορεία μας προς την παρακμή και τον κοινωνικοοικονομικό όλεθρο…

ΓΙΑ παράδειγμα, ποιά «σφαλιάρα» νομίζετε μας κοστίζει περισσότερο; Η σφαλιάρα του χρυσαυγίτη βουλευτή, σε συνάδελφό του βουλευτή μέσα στο κοινοβούλιο, ή η σφαλιάρα του... Σπαλιάρα (του survivor ντε) που μεταφράζεται σε …αποχαύνωση της κοινωνίας, η οποία παθητικά παρακολουθεί τέτοιου είδους «ψυχαγωγικές» υποτίθεται τηλεοπτικές παραγωγές;

ΠΩΣ άραγε μπορείς να αφυπνίσεις έναν λαό που με ποσοστό τηλεθέασης 85% (!) παρακολουθεί το συγκεκριμένο τηλεπαιχνίδι, το οποίο αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα και το μόνο όφελος που παρέχει, είναι να …γεμίζει τις τσέπες των παραγωγών; Ούτε καν των ελλήνων, αλλά των αλλοδαπών!

ΠΩΣ να χαρακτηρίσεις τους βουλευτές που ψηφίζουν για το μέλλον σου και το μέλλον των παιδιών σου, μέτρα τέτοια που σου αρπάζουν με το έτσι θέλω, τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής; Μέτρα που υποθηκεύουν την ανάπτυξη της χώρας, και την ομαλή πορεία των ελληνικών νοικοκυριών, για πολλά πολλά χρόνια;

ΠΩΣ μπορείς και καταπίνεις την ...κάμηλο, όταν εκείνοι που νομίζεις ότι σε εκπροσωπούν, στη βουλή νομοθετούν σε βάρος σου και ταυτόχρονα προς όφελος το δικό τους;

ΠΩΣ μπορείς να χωνέψεις ότι ο μισθός ενός πρώην κλητήρα, του κ. Μπαλαούρα ας πούμε, είναι 14 φορές μεγαλύτερος ενός νέου, ενός επιστήμονα, που αναγκάζεται να προσκυνά ποδιές για μια θέση σερβιτόρου (!) με μισθό ούτε καν πεντακοσίων ευρώ;

ΠΟΙΟΣ πιστεύει ότι μπορούν να μας σώσουν ακόμα οι πεινασμένοι «αριστεροί», ή οι φραγκάτοι δεξιοί; Όσο για τους σοσιαλιστές, εκείνοι, (όσοι τέλος πάντων πρέπει), ας δώσουν πρώτα λόγο στην δικαιοσύνη και στην ιστορία και μετά στο λαό που για χρόνια τους πίστεψε και που πέρασε μεν καλά, αλλά δυστυχώς με δανεικά. Έκαναν εκείνοι τότε, ότι κάνουν σήμερα οι τωρινοί και ας τους ξεπερνούν σε πολιτικές κωλοτούμπες και ψεύδη - και με διαφορά - οι τελευταίοι…

ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ κανείς αν υπάρχει λογική εξήγηση και αντέχει σε κριτική η περίεργη, πρωτοφανής και απαθής κοινωνική στάση απέναντι στην μεθοδευμένη, καταφανέστατη και ωμή υποδούλωση των απόμαχων της δουλειάς, των συνταξιούχων, οι οποίοι αφού «φόρτωσαν» δεκαετίες τώρα με τις κρατήσεις τους το ασφαλιστικό σύστημα, για να εξασφαλίσουν αξιοπρεπή γεράματα, αντ' αυτού υπέστησαν την μεγαλύτερη ληστρική επιδρομή του κράτους σε βάρος τους; Ίσως το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα όλων των εποχών! Πώς γίνεται έναν λαό με ένδοξο παρελθόν που τόσο ψυχρά τον καταληστεύουν, να μην αντιδρά σθεναρά και να αγανακτεί περισσότερο με τους Κασιδιάρηδες μέσα στη βουλή; Πώς θα προκόψουμε αν δεν ασχοληθούμε με τα σοβαρά; Είναι να απορεί κανείς γιατί μας αξίζει η μοίρα μας;



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία