 |
|
|  |  |  | 
Η ΧΩΡΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ …ΥΠΝΩΣΗΣ
Χαμένες «μάχες» - τζάμπα βόλια!
Γράφει απο τη Λάρισα ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
ΨΑΧΝΩ να βρω μια μάχη της κυβέρνησης εναντίον των δυνάμεων των κατοχικών δανειστών μας, που να έχει κερδηθεί. Μια μάχη, έναν κυβερνητικό σχεδιασμό έστω, σε οποιοδήποτε θέμα της καθημερινότητας των Ελλήνων, που να της έχει βγει βρε αδελφέ… Κάτι που να κερδίσαμε τόσα χρόνια τώρα, παλεύοντας …στα μαρμαρένια αλώνια, με δουνουτούδες και άλλους σκληρούς τροϊκανούς. Μια μάχη τέλος πάντων που να μην ματώσαμε ως συνήθως και ως έθνος και ως λαός…
ΟΙ προηγούμενοι εθνοσωτήρες μας, αλλά και οι πριν κι απ' αυτούς, όπως και οι προ-προηγούμενοι, όλοι τους βεβαίως και βέβαια και οι σημερινοί κυβερνώντες, πάντα με την σύμπραξη των τροϊκανών, (που μετονομάσαμε σε «θεσμούς» για να μας έρχεται πιο μαλακό), εγκλημάτησαν με βάναυσο τρόπο, πρώτιστα σε βάρος της ελληνικής οικογένειας. Επτά χρόνια τώρα, διέλυσαν κυριολεκτικά την ελληνική κοινωνία. Σκόρπισαν στον ορίζοντα της αβεβαιότητας και της απελπισίας, την έννοια της οικογενειακής θαλπωρής. Ξερίζωσαν εκ θεμελίων την ελληνική Εστία. Διέγραψαν παντελώς την έννοια της κοινωνικής ευημερίας, κατάστρεψαν κυριολεκτικά χώρα και πολίτες της…
ΑΡΧΙΖΟΝΤΑΣ πρώτα από τους εργαζόμενους γονείς. Τους πετσόκοψαν στο μισό (και περισσότερο ίσως) μισθούς και συντάξεις. Τους αύξησαν πολλές φορές τους φόρους σε κινητή και ακίνητη περιουσία, σε τέτοιο βαθμό που οι ιδιοκτήτες να πληρώνουν ενοίκιο ακόμα και για τις περιουσίες τους! Αγόρασαν με τον τρόπο αυτό, δυο και τρείς φορές την ίδια τους την κατοικία. Οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να γίνουν συνέταιροι με το κράτος, στις οικονομίες τους! Βάλαμε με απλά λόγια, διαχειριστές στην τσέπη μας! Βάλαμε ξένα αφεντικά στα σπιτικά μας!
ΥΣΤΕΡΑ, έπιασαν τα παιδιά της οικογένειας. Τα βλαστάρια της. Στερώντας τα από το δικαίωμα στην εργασία. Εκατομμύρια άνεργοι νέοι (και πτυχιούχοι οι περισσότεροι - που σημαίνει ότι οι οικονομίες των γονιών τους συντήρησαν και συντηρούν ολόκληρες τοπικές κοινωνίες), νέοι, όλο ζωντάνια και δύναμη, να πιάσουν την πέτρα και να την στύψουν, στριμωγμένοι στα καφέ, απλωμένοι στις πλατείες, απογοητευμένοι στην πιο παραγωγική τους ηλικία, να διάγουν βίο...συνταξιούχων! Αυτό κι αν είναι το μεγαλύτερο απ' όλα τα πολιτικά εγκλήματα που έγιναν στη χώρα. Χωρίς μέχρι τώρα κανείς να πληρώσει για τις ευθύνες...
ΥΣΤΕΡΑ έπιασαν την γυναίκα. Την μάνα, την σύζυγο, την νοικοκυρά, την άνεργη και την εργαζόμενη. Την χήρα γυναίκα, η οποία αφού με απίστευτη αφοσίωση και θυσίες μεγάλωσε τα παιδιά της και «έδεσε» με αρχές, φροντίδα και στοργή την ελληνική οικογένεια, (πρότυπο δεσμού αγάπης και θυσίας σε ολόκληρο τον κόσμο), ξαφνικά βρέθηκε αδύναμη, χωρίς την στήριξη της πολιτείας, χωρίς σύνταξη χηρείας, άνεργη στη δύση της ζωής της και αβοήθητη από ένα απίστευτα σκληρό κράτος. Που όχι μόνο σεβασμό δεν επέδειξε στις γυναίκες, αλλά ούτε καν τις εισφορές των συζύγων τους δεν επέστρεψε. Τα δικά τους λεφτά, τις κρατήσεις μιας ζωής. Ένα κράτος - καταχραστής του ιδρώτα των πολιτών του! Αυτό το κράτος που τιμωρεί τις χήρες και κάνει δύσκολη τη ζωή των πολυτέκνων, δεν είναι κράτος σοβαρό, δεν είναι δημοκρατικό, δεν είναι ένα ελεύθερο κράτος. Είναι κράτος υπό ξένη κατοχή. Αφιλόξενο, διαλυμένο κράτος, με δυστυχισμένους, πολλούς πτωχούς πολίτες και πολύ πλούσιους πολιτικούς!
ΕΝΑ κράτος που δεν δίνει κίνητρα για γεννήσεις στον πληθυσμό. Ούτε ευκαιρίες ανάπτυξης στον πληθυσμό. Θέλει προφανώς λιγότερους Έλληνες στη χώρα! Θέλει λιγότερους ή και καθόλου συνταξιούχους! Θέλει ελάχιστους εργαζόμενους! Και αυτούς να παλεύουν σε ένα καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα. Θέλει αγρότες χρεωμένους και υποχρεωμένους, δεν θέλει παραγωγή. Θέλει να εισάγει τα περισσότερα αγροτικά προϊόντα, δεν προκρίνει τα ελληνικά. Θέλει άβουλο, μουδιασμένο, σχεδόν αποχαυνωμένο πληθυσμό. Θέλει συνδικαλισμό χειραγωγημένο, χορτάτο και ξεπουλημένο, θέλει κόσμο σε κατάσταση ύπνωσης…
ΚΑΝΟΥΜΕ λέει αντίσταση (!) επτά ολόκληρα χρόνια. Με θυσίες απίστευτες, υποταγμένοι σε βαρείς φόρους, νοιώθουμε την ληστρική φοροεπιδρομή διαρκείας των δανειστών μας, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, βιώνουμε δύσκολα και σε συνθήκες εθνικού εξευτελισμού. Δεν έχει όμως και τόση σημασία ότι πάντα χάνουμε όλες τις μάχες. Μεγαλύτερη σημασία έχει, ότι δυστυχώς δεν αντιστεκόμαστε! Είναι βέβαιο ότι όταν αλλάξει αυτό, τότε θα φύγει και η βαρυχειμωνιά που σκέπασε την Ελλάδα και τους Έλληνες…
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
