 |
|
|  |  |  | 
Την κόρη της ζητάει να δει από την Τζολί η βιολογική μητέρα τής Ζαχάρα
Νέοι μπελάδες για την Ατζελίνα!
ΗΠΑ
Δεν έφταναν τα προβλήματα που έχει Αντζελίνα Τζολί μετά το χωρισμό της με τον Μπραντ Πιτ, καθώς βρίσκονται σε δικαστική διαμάχη για την επιμέλεια των παιδιών τους, τώρα έρχεται και η βιολογική μητέρα της 12χρονης Ζαχάρα που επιμένει να δει την κόρη της.
Η 31χρονη Mentewab Dawit Lebiso, εγκατέλειψε την Ζαχάρα μόλις την γέννησε, αλλά τώρα θέλει να δει την κόρη της.
«Απλά θέλω να την γνωρίσω, να ξέρει ότι είμαι εδώ, ζωντανή και εν καιρώ αν μπορεί να μου μιλήσει. Δεν θέλω την κόρη μου πίσω, αλλά να έχω μία επαφή μαζί της και να μπορώ να της τηλεφωνώ και να της μιλάω», δήλωσε και πρόσθεσε: «Η Αντζελίνα ήταν περισσότερο από μία μητέρα από ό,τι θα μπορούσα να είμαι εγώ. Είναι μαζί της από τότε που ήταν μωρό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου λείπει όλη την ώρα. Νομίζω ότι κάποια στιγμή θα ακούσω τη φωνή της και θα δω το πρόσωπό της».
Η βιολογική μητέρα της Ζαχάρα, όπως γράφει το Page Six λέει ακόμα ότι «κάθε φορά στα γενέθλιά της είμαι λυπημένη επειδή δεν μπορώ να τα γιορτάσω μαζί της. Θα ήθελα τόσο πολύ να μπορώ να γιορτάσω μαζί της τα γενέθλιά της, όπως και άλλες ξεχωριστές ημέρες. Θα ήθελα να ζητήσω από την Αντζελίνα να μου επιτρέψει να μιλήσω μαζί της».
Η Mentewab, δεν σταματάει μόνο εκεί, αφού λέει πως ποτέ δεν έχει δεχτεί οικονομική βοήθεια από τους Μπραντζελίνα,ενω εκφράζει την άποψή της και για το διαζύγιο.
«Δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Είναι πολύ λυπηρό όταν ένας γάμος διαλύεται, αλλά ξέρω ότι θα πρέπει να σκεφτούν τα παιδιά τους. Δεν ανησυχώ για την Ζαχάρα. Ξέρω ότι αγαπούν τα παιδιά τους και δεν θέλουν το κακό τους».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
