Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέντε αριστουργήματα με τον θρύλο τού κινηματογράφου

100 χρόνια Κερκ Ντάγκλας-Από τον Σπάρτακο στον Βαν Γκογκ



Λος Άντζελες.-

Από τον μονομάχο Σπάρτακο έως τη βασανισμένη ιδιοφυΐα του Βίνσεντ βαν Γκογκ, ο Κερκ Ντάγκλας ,που  γιόρτασε τα  100ά γενέθλιά του, έπαιξε σε αρκετές ταινίες που συνέβαλαν στην οικοδόμηση του θρύλου του κινηματογράφου.

Ο ηθοποιός απέσπασε τρεις υποψηφιότητες για 'Οσκαρ. Ωστόσο τιμήθηκε με το χρυσό αγαλματίδιο μόνο το 1996 για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο που εκτείνεται σε έξι δεκαετίες. Παρατίθενται πέντε ταινίες στις οποίες οι ερμηνείες του έμειναν αλησμόνητες.

 

"Ο Πρωταθλητής" (1949)

Ο Ντάγκλας απέσπασε την πρώτη του υποψηφιότητα για το 'Οσκαρ α' ανδρικού ρόλου υποδυόμενος τον γοητευτικό πυγμάχο Κέλι που πολεμά με τους δαίμονές του καθώς φθάνει στην κορυφή του αθλήματός του.

Η ταινία που γυρίστηκε μέσα σε 23 ημέρες και κόστισε 600.000 δολάρια αποδείχθηκε "η κότα με τα χρυσά αυγά" για τον σκηνοθέτη της Μαρκ Ρόμπσον, ο οποίος χρησιμοποίησε και πάλι ξανμονταρισμένες σκηνέ από την προπόνηση του Κερκ Ντάγκλας σχεδόν 20 χρόνια μετά, για την "Κοιλάδα με τις κούκλες".

 

"Η Ωραία και το Κτήνος" (1952)

Απέναντι στη μοιραία Λάνα Τάρνερ, "Η Ωραία και το Κτήνος" του Βινσέντε Μινέλι παρουσιάζει τον ηθοποιό στον ρόλο του φιλόδοξου και αμείλικτου παραγωγού Τζόναθαν Σιλντς, που χρησιμοποιεί τους φίλους και συναδέλφους του για να προωθήσει την καριέρα του.

Ο Ντάγκλας έχασε ξανά το 'Οσκαρ για το οποίο ήταν υποψήφιος για δεύτερη φορά. Αντίθετα, η παρτενέρ του στη μεγάλη οθόνη Γκλόρια Γκράχαμ απέσπασε το 'Οσκαρ β΄γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της, η οποία ήταν διάρκειας μόλις 9 λεπτών και 32 δευτερολέπτων-- ρεκόρ συντομότερης παράστασης για ένα τέτοιο βραβείο.

 

"20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα" (1954)

Μια διασκευή του αριστουργήματος του Ιουλίου Βερν, η πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας γυρίστηκε σε Cinemaskope με τον Ντάγκλας να μπαίνει στο πετσί του φαλαινοθήρα Νεντ Λαντ απέναντι στον Τζέιμς Μέισον που υποδυόταν τον πλοίαρχο Νέμο.

Στην αυτοβιογραφία του, ο Ντάγκας αναφέρει πως, για να διατηρήσει τη φήμη του γυναικοκατακτητή, ζήτησε από την Disney να προσθέσει μια σκηνή, στην οποία κάνει βόλτα περιστοιχισμένος από δύο όμορφες κοπέλες πριν εμπλακεί σε καυγά με έναν ναυτικό.

 

"Η ζωή του Βαν Γκογκ" (1956)

Ο Ντάγκλας ήταν τρίτη φορά υποψήφιος στα 'Οσκαρ για την ερμηνεία του ως Βαν Γκογκ σε μια άλλη ταινία του Μινέλι, μια βιογραφία του ολλανδού ζωγράφου, μιας πολύ διαταραγμένης προσωπικότητας που βυθίζεται στην ψυχασθένεια και βιώνει μια σειρά από άτυχες σχέσεις.

Λέγεται μάλιστα ότι ο ένας από τους γιους του Κερκ, ο Μάικλ, παιδί τότε, έτρεξε ουρλιάζοντας μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα μόλις είδε τη σκηνή που ο Βαν Γκογκ κόβει το ένα του αυτί, νομίζοντας ότι ο πατέρας του το κάνει αυτό στην πραγματικότητα.

Ο κριτικός κινηματογράφου Εμανουέλ Λεβί χαρακτηρίζει την ταινία "μια από τις καλύτερες του Μινέλι, ένα καταπληκτικό πορτρέτο του Βαν Γκογκ με υπέροχη ερμηνεία".

 

"Σπάρτακος" (1960)

Πιθανόν ο γνωστότερος ρόλος του Κερκ Ντάγκλας, αυτό το πορτρέτο ενός αντάρτη σκλάβου που έγινε μονομάχος, και ένας θρύλος στην ιστορία της έβδομης τέχνης.

Ταινία με τις περισσότερες πωλήσεις εισιτηρίων των κινηματογραφικών στούντιο Universal, η εποποιία του Στάλνεϊ Κιούμπρικ εκτός από υπερπαραγωγή, ήταν επίσης ένα θανατηφόρο πλήγμα στη μαύρη λίστα των "Δέκα του Χόλιγουντ", αυτών των σκηνοθετών και σεναριογράφων για τους οποίους υπήρχαν υποψίες ότι ήταν κομμουνιστές. Ο Κερκ Ντάγκλας που ήταν και παραγωγός της ταινίας είχε αναθέσει τη συγγραφή του σεναρίου στο Ντάλτον Τράμπο, το όνομα του οποίου περιλαμβανόταν στη μαύρη λίστα. Επίσης ο Ντάγκλας είχε πείσει τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ Τζον Κένεντι να παραστεί σε μια προβολή της ταινίας. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία