Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι μικρομεσαίοι ζουν «μικρομεσαίωνα»

Γράφει ο Σταυριανόπουλος Θεόδωρος
MSc Ηθ. Φιλοσοφίας - Μαθηματικός



Αθήνα

Εκλογές μπορεί στην Κυβέρνηση να μην σκέφτονται, αλλά σε λίγο δεν θα πρόκειται για αντιπολιτευτική διεκδίκηση αλλά για αναγκαιότητα. Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ εφάνη ότι άρχισαν οι κομματικές αψιμαχίες και τα αντάρτικα. Έχει αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ από μέσα. Μία μόνο επιλογή απομένει στον πρωθυπουργό αν επιθυμεί να διατηρήσει το αρχηγικό και ηγετικό του προφίλ. Να «φάει» τον Σκουρλέτη και να δείξει πυγμή. Αν δεν το κάνει, τότε θα έχει υποστεί μία πολύ μεγάλη πολιτική ήττα από το κόμμα και τις διάφορες τάσεις που επικρατούν εκεί.

Αυτή είναι η κομματική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που ενδιαφέρει τον κάθε πολίτη όμως είναι η κυβερνητική εικόνα και δυστυχώς δεν μπορεί να υπερηφανεύεται η σημερινή κυβέρνηση για αναπτυξιακές επιτυχίες. Ο χώρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων διαρκώς και ακατάπαυστα αιμορραγεί. Οι μικρομεσαίοι και οι έμποροι ζουν με το λουκέτο στην τσέπη ή μεταναστεύουν κατά δεκάδες χιλιάδες  σε βαλκανικές χώρες όπου εκεί επικρατούν σχέδια επενδύσεων που δεν τολμούν να κάνουν στην Ελλάδα.  Ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας είναι αυτός που εκφράζει τις  οικονομικές αναπτυξιακές δυνάμεις της χώρας. Θέλουν δεν θέλουν όμως ήρθε η ώρα να αντιληφθούν οι κυβερνώντες τον σημαντικότατο ρόλο που αναλαμβάνουν στην οικονομία οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις διότι η βιομηχανική υπόλοιπη παραγωγική Ελλάδα «σέρνεται».

Ποιος θα φέρει στην Ελλάδα κεφάλαια για ιδιωτικές επενδύσεις με το σημερινό κλίμα της  οικονομικής πολιτικής αστάθειας σε ότι αφορά την εξυπηρέτηση του χρέους που επικρατεί. Με capital controls, με μη εξασφαλισμένη τραπεζική χρηματοδότηση και με ΕΣΠΑ να μοιράζονται στα επιδόματα ανεργίας. Πρέπει να γίνει το αντιληπτό σύντομα και να δωθούν κίνητρα στο χώρο των μικρομεσαίων επιχειρηματιών γιατί μόνο αυτός θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα συνθέσει την νέα ραχοκοκαλιά της οικονομίας.

Η μεσαία τάξη συνθλίβεται σε όλα τα επίπεδα. Δουλειές που μέχρι προχθές αναζητούσαν οι μετανάστες, για να βολευτούν όπως-όπως, θεωρείτε σήμερα επιτυχία για τους Έλληνες εργάτες και υπαλλήλους. Τα διήμερα, τα τετράωρα, και τα ρεπό κατάντησαν να είναι δουλειές που βρίσκονται μόνο με γνωριμίες.
Οι δεκάδες διάσπαρτοι φόροι που εφαρμόστηκαν αλλά και που συνεχίζει αυξητικά να εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση βάζουν θηλιά στην επιχειρηματικότητα. Μπορεί προς στιγμήν να εξασφαλίζουν κεφάλαια αποπληρωμής των δόσεων του χρέους αλλά στη συνέχεια στεγνώνει η αγορά από χρήμα. Μια από τις πρώτες αποφάσεις που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση είναι να αντικαταστήσει τους δεκάδες διάσπαρτους υψηλούς φόρους με 4-5 νέους χαμηλότερους. Έτσι θα δημιουργηθούν έσοδα , θα μείνει χρήμα στην αγορά και θα υπάρξουν κίνητρα επαναπατρισμού πολλών μικρομεσαίων επιχειρήσεων από τα Βαλκάνια.

ΥΓ.1 Η επιχειρηματικότητα στη χώρα μας αναγνωρίζεται ως προς την κομματική, την κρατικοδίαιτη και την επιτήδεια μορφή της.
ΥΓ.2 Διεκδικούμε την πρώτη θέση στην Ευρώπη για την κατά κεφαλήν αναλογία σε καφετέριες, κομμωτήρια και λοιπές επενδύσεις …μιας χρήσης. Σε αντίθεση, για παράδειγμα, με την Ολλανδία που έχει το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ποσοστό σε πολυεθνικές επιχειρήσεις!
ΥΓ.3 Ο ουσιαστικός ρόλος της εκπαίδευσης προκειμένου να ενθαρρύνει από τα πρώιμα χρόνια του παιδιού την ανάληψη πρωτοβουλιών σχετικά με την δόμηση ενός «ανοσοποιητικού» ψυχολογικού μηχανισμού ομοιόστασης απουσιάζει. Πολλές φορές οι νέοι μέσα από την καταπιεστική εκπαιδευτική διαδικασία μάθησης οδηγούνται στην «διανοητική ανορεξία».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία