Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




΄Αρθρο
----------


Κοινός νούς



Του ΓΙΑΝΝΗ ΕΥΤΥΧΙΔΗ

Δεν υπάρχει-νομίζουμε- καλόπιστος άνθρωπος που να μην διαπιστώνει οτι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα δεν παράγει ούτε ενα ευρώ και οτι
 καλύπτει τις υποχρεώσεις της αποκλειστικά με δανεικά.Μισθοί ,συντάξεις και κάθε είδους πληρωμές στον δημόσιο και στον ευρύτερο τομέα,γίνονται με χρήματα ξένων,είτε λέγονται ΔΝΤ και ΕΚΤ είτε "αγορές".
Ειναι,λοιπόν,δυνατόν να εφαρμόζουμε  την οποιαδήποτε οικονομική πολιτική ερήμην τών δανειστών μας?Η λογική απάντηση ειναι "όχι".
Αυτοί που μας δανείζουν ,δίνουν τα λεφτά τους ευελπιστώντας οτι κάποια στιγμή θα τα πάρουν πίσω (συν τούς τόκους).Ούτε φιλανθρωπικά ιδρύματα ειναι ούτε πάσχουν απο...άνοια.Για να ειναι,ομως,βέβαιοι οτι τα δανεικά θα επιστραφούν,θέλουν να αποφασίσουν οι ίδιοι και να μας επιβάλουν,την πολιτική που θα ακολουθήσουμε ως Κράτος.Οι άνθρωποι παίρνουν τα μέτρα τους,γιατί,απλούστατα,δεν μας εμπιστευονται και φοβούνται οτι αν δεν εχουν αυτοί το χαλινάρι,οι προσπάθειες ανάκαμψης τής οικονομίας (μας) θα πάνε στον βρόντο και τα  λεφτά τους (συν οι τόκοι) δεν  θα τα πάρουν πίσω ποτέ.
Δεν λέμε πως αυτός που δίνει τα λεφτά κάνει και το κουμάντο?Ε,περί αυτού πρόκειται,μας αρέσει δεν μας αρέσει.
Εκτός αν υπάρχει κάποιος,που μπορεί να μας υποδείξει (σε στιγμές χρεοκοπίας) κάποια άλλη οδό για να βγούμε απο την κρίση.
Ακούμε τις δηλώσεις τών αρχηγών τών κομμάτων και νομίζουμε οτι ή δεν έχουν καμμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα ή αντιλαμβάνονται το πρόβλημα και τη λύση του,αλλά κάνουν τούς "κουτούς" και λένε διάφορες αερολογίες,γιατί δεν πρέπει σε καμμιά περίπτωση να φανεί οτι συμπίπτουν με την κυβέρνηση.
Βρισκόμαστε πλέον σε ένα σημείο όπου  το ζητούμενο δεν ειναι το πως φτάσαμε στην οικονομική καταστροφή,αλλά το πως θα την αντιμετωπίσουμε και το πως θα την αφήσουμε πίσω μας.Ποιός αμφιβάλει οτι φταίνε τα δύο συγκεκριμένα κυβερνητικά κόμματα,ΠΑΣΟΚ και ΝΔ?Ποιός λησμονεί τα άπειρα οικονομικά σκάνδαλα,το φαγοπότι,τις μίζες και το κλέψιμο?Ποιός αρνείται οτι κάποιοι μεγαλοσχήμονες παράγοντες τής πολιτικής και οικονομικής ζωής τής χώρα μας,ροκάνισαν το δημόσιο χρήμα είτε άμεσα με καταθέσεις σε λογαρισμούς τους είτε έμμεσα με την εν γένει πολιτική τους οταν κατείχαν δημόσιες θέσεις?
Αλλά,για το Θεό,επειδή έγιναν ολα αυτά,θα σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και θα αρκούμαστε στις κριτικές και στις καταγγελίες?
Δεν θα πρέπει να κάνουμε κάτι για τον δύσμοιρο αυτό τόπο?Ε,λοιπόν, οι"λύσεις" στα προβλήματα που εχουμε μπροστά μας ειναι οι "λύσεις" που μας υποβάλουν (και επιβάλουν) οι δανειστές μας.Δεν ειναι αυτό "λογικό" και επόμενο?Πολύ δε περισσότερο που μέχρι στιγμής δεν ακούσαμε ΟΥΤΕ ΜΙΑ πρόταση αντιμετώπισης τής κρίσης,παρά μόνο κριτικές και καταγγελίες?
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία