 |
|
|  |  |  | 
Συνέδριο με θέμα "Ανάδειξη Μαρτυρικών Σημείων-Μαρτυρίες και Μαρτυρικοί Τόποι", διοργανώνει η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και η Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης στις 24 και 25 Ιουνίου 2016
ΚΟΖΑΝΗ - (Ανταπόκριση)
Είναι γνωστό σε όλους πως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος αποτέλεσε την πιο εκτεταμένη γεωγραφικά και δαπανηρή ένοπλη σύγκρουση, με εκατομμύρια θύματα και ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές. Σημαδεύτηκε από ανθρώπινες απώλειες, ανηλεείς σφαγές και κτηνωδίες που προσβάλλουν βάναυσα την έννοια του ανθρώπου. Η τριπλή κατοχή της πατρίδας μας από τους Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους συνοδεύτηκε από μεγάλες καταστροφές στις πόλεις, τα χωριά, τις υποδομές και τον οικονομικό ιστό της χώρας μας. Οι κατακτητές άφησαν τα ίχνη τους σε κάθε πόλη και χωριό με εκτελέσεις, βομβαρδισμούς, φωτιές, λεηλασίες και καμένη γη.
Η περιοχή μας, η Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης, όπως σημειώνει ο Αντιπεριφερειάρχης της Π.Ε. Κοζάνης κ. Παναγιώτης Πλακεντάς <<βίωσε και η ίδια από τέτοιου είδους καταστροφές, τόσο με μαζικές εκτελέσεις και θανάτους αθώων πολιτών, όσο και από ολοκληρωτικό αφανισμό χωριών. Οι μαρτυρικοί τόποι, με τους οποίους είναι γεμάτη η πατρίδα μας και η περιοχή μας, αποτελεί αντικείμενο του Συνεδρίου, που διοργανώνει η Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης, θέτοντας ως στόχο την ανάδειξη των μαρτυρικών αυτών σημείων μέσα από μαρτυρίες και ιστορικά στοιχεία, που ενδεχομένως δεν έχουν δει όσο τους πρέπει το φως της δημοσιότητας>>.
Η καταγραφή, η ανάδειξη, η αναγνώριση και η διεκδίκηση των μαρτυρικών τόπων αποτελεί όχι μόνο χρέος προς τους νεκρούς εκείνης της περιόδου, αλλά και ιερό καθήκον όλων μας, Πολιτείας και πολιτών, προς το έθνος και την ιστορία του. Υπηρετώντας την ανάγκη μιας ιστορικής μνήμης που για δεκαετίες έμεινε στη σκιά πολιτικών αποφάσεων, η Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης, διοργανώνει στις 24 και 25 Ιουνίου 2016, ημέρα Παρασκευή και Σάββατο στην πόλη της Κοζάνης Συνέδριο. με θέμα «Ανάδειξη Μαρτυρικών Σημείων – Μαρτυρίες και μαρτυρικοί τόποι».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
