 |
|  |  |  | 
Η γυναίκα που πλήρωσε την ισότητα
Υποχρεώθηκε να δώσει στον (πρώην) άντρα της 300.000 δολάρια
Πηγή Daily Mail
Η Τζέιν Πίρσον κατέρρευσε όταν ο άντρας της, Steve, της ανακοίνωσε πως εγκαταλείπει τον γάμος τους. Ωστόσο το διπλό σοκ ήρθε, όταν ο ίδιος απαίτησε να του δώσει 300.000 δολάρια, ώστε να διευθετηθεί το θέμα του διαζυγίου. Μία απίστευτη ιστορία, όπου μία παντρεμένη γυναίκα πληρώνει το τίμημα της ισότητας, χάνοντας όλη της την περιουσία για χάρη ενός άντρα.
Η Τζέιν Πίρσον γνώρισε τον πρώην σύζυγό της από σελίδα γνωριμιών και από τότε άλλαξε η ζωή της. Η ίδια μέσα από συνέντευξή της στην Daily Mail, αποκαλύπτει πως από τον απόλυτο έρωτα με τον Στιβ, έγινε το απόλυτο θύμα, καθώς ο ίδιος την εκμεταλλευόταν για τα λεφτά της.
Συγκεκριμένα, η 60χρονη βρέθηκε προ εκπλήξεως, όταν έλαβε ένα γράμμα από το δικαστήριο, το οποίο έγραφε πως ο πρώην της απαιτούσε 300.000 δολάρια, για να διευθετηθεί το διαζύγιό τους, παρ΄ όλο που ο ίδιος στηριζόταν οικονομικά από την γυναίκα του όσο ήταν παντρεμένοι και ζούσε στο σπίτι της, χωρίς να δίνει δεκάρα για το ενοίκιο.
«Την περασμένη εβδομάδα έδωσα όλα τα χρήματα, αφού έλαβα το μεγαλύτερο δάνειο που έχω πάρει στην ζωή μου για να τον πληρώσω. Είμαι έξω φρενών μαζί του. Όχι γιατί με άφησε, μιας και έχω μάθει πως είναι να ζεις με τον πόνο της εγκατάλειψης, αλλά επειδή μου είχε υποσχεθεί πως δεν θα έχει ποτέ επιπλέον οικονομικές απαιτήσεις από μένα», εξομολογήθηκε η Τζέιν.
Η Τζέιν Πίρσον προσπαθεί να αφυπνίσει όλες τις γυναίκες, λέγοντας πως εν τέλει υπάρχουν και άντρες χρυσοθήρες και παντρεύονται γυναίκες για τα χρήματά τους, καθώς μετά ο νόμος είναι με το μέρος τους.
«Ο νόμος πλέον δεν «κοιτά» το φύλο. Όποιος από τους δύο είναι πλουσιότερος θα πρέπει να καλύψει τις ανάγκες του άλλου, ακόμη και αν αυτός είναι άντρας», σχολιάζει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|