Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Θέατρο Δόρα Στράτου: Ζωντανό μουσείο του Ελληνικού Χορού με ιστορία 58 χρόνων

Αθήνα (Τετ.)

Με ένα πλήρες πρόγραμμα χορευτικών εκδηλώσεων, ξεκινά για φέτος το καλοκαίρι, το καλλιτεχνικό του πρόγραμμα το ιστορικό Θέατρο Ελληνικών Χορών "Δόρα Στράτου". Οι καθημερινές παραστάσεις ξεκίνησαν ήδη και ολοκληρώνονται στις 18 Σεπτεμβρίου. Σε κάθε παράσταση συμμετέχει το συγκρότημα των 75 χορευτών που διαθέτει το θέατρο, καθώς επίσης μουσικοί και τραγουδιστές. Η κάθε ενότητα περιλαμβάνει χορούς από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, η κάθε μία από τις οποίες παρουσιάζεται με αυθεντικές φορεσιές, μουσικά όργανα, τραγούδια και χορούς της περιοχής. Το πρώτο πρόγραμμα, -η διάρκεια του οποίου είναι 90 λεπτά-, περιλαμβάνει χορούς και τραγούδια από τo Ζαγόρι Ηπείρου, την Αμοργό, την Βέροια Ημαθίας, το Σουφλί Διδυμοτείχου Έβρου, τη Σαμοθράκη, τη Ρούμελη και το Μοριά. Το χορευτικό πρόγραμμα θα αλλάζει κάθε δεύτερη Τρίτη, έτσι ώστε να παρουσιάζονται όσο το δυνατό περισσότεροι παραδοσιακοί χοροί. Το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να επισκέπτεται το θέατρο, από Τετάρτη έως Κυριακή, ενώ οι ώρες των παραστάσεων είναι 21:30 για Τετάρτη- Παρασκευή, ενώ για το Σάββατο και την Κυριακή, 20:15. Οι τιμές των εισιτηρίων κυμαίνονται από 5 έως και 15 ευρώ. Το θέατρο Ελληνικών Χορών "Δόρα Στράτου" είναι ένα ζωντανό μουσείο του ελληνικού χορού, το οποίο λειτουργεί από το 1953. Το θέατρο διαθέτει κηποθέατρο 860 θέσεων απέναντι από την Ακρόπολη στο Λόφο Φιλοπάππου, εκεί όπου δίδονται οι καθημερινές παραστάσεις από το συγκρότημα των 75 χορευτών, τους οργανοπαίκτες και τους τραγουδιστές. Το βασικό χορευτικό συγκρότημα αποτελείται από 50 χορευτές, 25 άντρες και 25 γυναίκες νεαρής ηλικίας. Επιπλέον συμμετέχουν χορευτές καταγόμενοι από ειδικές περιοχές, όπως η Κρήτη ή ο Πόντος, καθώς και χορευτές που μετακαλούνται από άλλες περιοχές. Το κυρίως μουσικό συγκρότημα αποτελείται από 15 οργανοπαίχτες και τραγουδιστές, όπου προστίθενται πάλι οι μετακαλούμενοι για ορισμένες περιοχές. Στη σχολή που διαθέτει το θέατρο δίνονται μαθήματα για αρχάριους, προχωρημένους ή παιδιά με αρκετά χαμηλή συνδρομή (για τους ενήλικες η εγγραφή είναι 15 ευρώ το χρόνο και 90 ευρώ το τρίμηνο, ενώ για τα παιδιά η εγγραφή είναι 15ευρώ και το τρίμηνο 55 ευρώ ), σεμινάρια και διαλέξεις για πεπειραμένους χορευτές και δασκάλους συγκροτημάτων. Επίσης, δίνονται μαθήματα ελληνικών χορών σε Έλληνες όλο το χρόνο, καθώς και σε ξένους στην αγγλική γλώσσα, το καλοκαίρι, ενώ τον Σεπτέμβριο τα μαθήματα είναι δωρεάν. Οι μαθητευόμενοι διδάσκονται τους πιο διαδεδομένους χορούς από όλες τις περιοχές της Ελλάδας, από πεπειραμένους χοροδιδασκάλους . Σε αντίθεση με άλλους φορείς, τα μαθήματα της σχολής του θεάτρου απευθύνονται κυρίως σε ενήλικες - η μέση ηλικία είναι 25 ετών περίπου. Τα μαθήματα γίνονται στη μεγάλη κλειστή αίθουσα στο Λόφο Φιλοπάππου, όλες τις ημέρες της εβδομάδας ενώ λειτουργούν συνολικά 28 τμήματα, που το καθένα διαρκεί μιάμιση ώρα (εκτός από τα τμήματα για παιδιά, τις Κυριακές, που διαρκούν μία ώρα). Όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει το χορό σαν μία διέξοδο .Yπάρχει μάλιστα η τάση της επιστροφής στο παραδοσιακό χορό. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως μέχρι στιγμής έχουν παρακολουθήσει τα μαθήματα της σχολής του θεάτρου, πάνω από 3000 άτομα.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία