Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




...πραγμα που εχει σοβαρές επιπτώσεις και στην υγεία τους...

Το ένα στα πέντε παιδιά 10 ως 17 ετών στη Μιανμάρ πάει κάθε μέρα για δουλειά, όχι στο σχολείο



Μπανγκόκ

Το ένα στα πέντε παιδιά ηλικίας 10 ως 17 ετών στη Μιανμάρ εργάζεται αντί να πηγαίνει στο σχολείο, σύμφωνα με στοιχεία μιας απογραφής που δόθηκαν στη δημοσιότητα .

Η έκθεση για την Απασχόληση και τη Βιομηχανία, στο πλαίσιο της απογραφής του 2014 στη Μιανμάρ, καταγράφει πως 1,7 εκατ. παιδιά 10 ως 17 ετών εργάζονται.

«Σήμερα, το ένα στα πέντε παιδιά ηλικίας 10 έως 17 ετών χάνει την ευκαιρία να μορφωθεί, που θα μπορούσε να το βοηθήσει να βρει μια καλή δουλειά και να έχει εργασιακή ασφάλεια όταν μεγαλώσει», σχολίασε η Τζάνετ Ι. Τζάκσον, εκπρόσωπος της διεύθυνσης του Ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό (UNFPA) που είναι αρμόδια για τη Μιανμάρ, σε ανακοίνωση που εξέδωσε.

Πολλές αγροτικές περιοχές της Μιανμάρ πλήττονται από τη φτώχεια και εκτιμάται ότι χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια, λόγω των φυσικών καταστροφών και των εσωτερικών ένοπλων συγκρούσεων, που έχουν αναγκάσει χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.

Η εθνική απογραφή του 2014, η πρώτη που έγινε στη Μιανμάρ έπειτα από 30 χρόνια, επικρίθηκε διότι δεν συμπεριέλαβε στοιχεία για τη μειονότητα των Ροχίνγκια, η οποία υφίσταται συστηματικά διακρίσεις από το κράτος.

Πάνω από 1,1 εκατ. μέλη της μειονότητας των Ροχίνγκια είναι απάτριδες και ζουν υπό συνθήκες που παραπέμπουν σε απαρτχάιντ στη δυτική επαρχία Ραχίν.

Τα βασικά στοιχεία της απογραφής δόθηκαν στη δημοσιότητα τον Μάιο του 2015 και έδειξαν ότι ο πληθυσμός της Μιανμάρ ανερχόταν σε 51,4 εκατομμύρια ανθρώπους — έναν αριθμό που συμπεριλαμβάνει μια εκτίμηση για των πληθυσμό των μελών της μειονότητας Ροχίνγκια, η οποία βασίζεται σε μια χαρτογράφηση της επαρχίας Ραχίν πριν διεξαχθεί η απογραφή, σύμφωνα με το UNFPA.

Τα στοιχεία για την απασχόληση εξάλλου υπογραμμίζουν ότι υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ των φύλων στην αγορά εργασίας: οι μισές γυναίκες 15 ως 64 ετών εργάζονται ή ζητούν εργασία, έναντι ενός 85% των ανδρών.

Η απογραφή έδειξε πως ο μισός και πλέον (52%) του πληθυσμού της Μιανμάρ εργάζεται στους τομείς της γεωργίας, της δασοκομίας και της αλιείας.

Τα ευρήματα αυτά μπορούν να αξιοποιηθούν για να βελτιωθεί η παραγωγικότητα στον πρωτογενή τομέα, ώστε να τονωθεί η οικονομική ανάπτυξη και να αυξηθούν τα εισοδήματα των αγροτών, ανέφερε το UNFPA, το οποίο συνέδραμε την κυβέρνηση της Μιανμάρ στη διεξαγωγή της απογραφής.

Τα στοιχεία κατέδειξαν επίσης ότι ο ένας στους πέντε ηλικιωμένους πολίτες στη Μιανμάρ (από 65 ετών και πάνω) συνεχίζει να δουλεύει, κυρίως στους απαιτητικούς σωματικά τομείς της γεωργίας, της δασοκομίας και της αλιείας.

«Τα δεδομένα υποδεικνύουν ότι οι οικονομικές πραγματικότητες υποχρεώνουν πολλούς ανθρώπους να συνεχίζουν να κάνουν βαριές χειρωνακτικές δουλειές σε μεγάλη ηλικία ώστε να μπορούν να επιβιώνουν. Αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη να υπάρξουν επαρκείς κοινωνικές υπηρεσίες και πολιτικές υπέρ των ηλικιωμένων», σημείωσε η Τζάκσον.

Στοιχεία που αντλήθηκαν από άλλες πηγές δείχνουν ότι η Μιανμάρ πλήττεται από βαθιά φτώχεια.

Μόλις το ένα τρίτο των νοικοκυριών στη Μιανμάρ ηλεκτροδοτείται, ο δείκτης βρεφικής θνησιμότητας ανέρχεται σε 62 ανά 100.000 γεννήσεις, ενώ το προσδόκιμο ζωής στη Μιανμάρ βρίσκεται στα 66,8 χρόνια, που μπορεί να συγκριθεί με τα 74 έτη στη γειτονική Ταϊλάνδη, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία