Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το κάπνισμα (και το αλκοόλ) πάει...σύννεφο στις ταινίες και είναι συχνότερο στα φιλμ εκτός Χόλιγουντ



Πανεπιστήμιο Νότιας Καρολίνας

Στις εθνικές κινηματογραφικές παραγωγές που έχουν γυριστεί σε χώρες της Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής, είναι πιθανότερο να πρωταγωνιστούν ηθοποιοί που καπνίζουν, σε σχέση με τα πιο...άκαπνα φιλμ των στούντιο του Χόλιγουντ. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μια ασυνήθιστη νέα διεθνής επιστημονική μελέτη.

Οι επιστήμονες προτείνουν να απαγορευθεί δια νόμου η εμφάνιση σκηνών καπνίσματος στις ταινίες που έχουν λάβει κρατικές επιχορηγήσεις για να γυριστούν. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η εμφάνιση χαρακτήρων που καπνίζουν στις ταινίες, προωθεί τη συνήθεια του καπνίσματος ιδίως μεταξύ των νέων.

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Αργεντινή και το Μεξικό, συνέκριναν 502 βορειοαμερικανικές ταινίες με 337 ευρωπαϊκές και νοτιοαμερικανικές ταινίες. Όλα τα φιλμ είχαν γνωρίσει εμπορική επιτυχία.

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον δρα Τζέημς Θράσερ της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Νότια Καρολίνα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "BMC Puclic Health", μελέτησαν κάθε ταινία εάν σε αυτή έπαιζαν ηθοποιοί που κάπνιζαν ή έπιναν αλκοόλ και πόση ώρα συνολικά συνέβαινε αυτό στη διάρκεια του έργου.

Όπως διαπιστώθηκε, στις ευρωπαϊκές και νοτιοαμερικανικές ταινίες είναι πιθανότερο να εμφανίζονται χαρακτήρες που καπνίζουν, από ό,τι στα χολιγουντιανά φιλμ. Η μεγαλύτερη χρήση καπνού γίνεται στα ισλανδικά φιλμ, όπου σε όλες τις ταινίες που προορίζονται για νέους κάτω των 14 ετών, εμφανίζεται τουλάχιστον ένας καπνιστής. Το μικρότερο ποσοστό εμφάνισης καπνού στα νεανικά φιλμ καταγράφεται στις ολλανδικές παραγωγές (53%).

Στις ταινίες, οι οποίες περιέχουν χαρακτήρες που καπνίζουν, μόνο τα αργεντινά φιλμ ξεπερνούν τα αμερικανικά στο χρονικό διάστημα που οι θεατές βλέπουν τους ηθοποιούς με ένα τσιγάρο στα χέρια ή στα χείλη. Με άλλα λόγια, μπορεί μεν το τσιγάρο να μην είναι πολύ συχνό στα αμερικανικά έργα, αλλά όταν εμφανίζεται, ο καπνός πάει...σύννεφο.

Όσνο αφορά την εμφάνιση ηθοποιών που πίνουν αλκοόλ, δεν υπάρχει αισθητή διαφορά ανάμεσα στα αμερικανικά φιλμ και σε εκείνα από άλλες χώρες, με το ποσοστό να είναι μεγάλο και να κινείται μεταξύ 75% και 97% ανά χώρα.

«Η μελέτη μας δείχνει ότι η παρουσία καπνού και αλκοόλ στα φιλμ είναι μεγάλη, είτε το φιλμ έχει γυριστεί στην Ευρώπη είτε στην Αμερική. Ακόμη και στις χώρες όπου ο νόμος απαγορεύει στις καπνοβιομηχανίες να τοποθετούν προϊόντα τους στις ταινίες (σ.σ. στις ΗΠΑ υπάρχει σχετική νομοθεσία από το 1997), πάνω από τα μισά φιλμ περιέχουν σκηνές καπνίσματος. Στις χώρες όπου δεν υπάρχει τέτοια νομοθεσία, είναι ακόμη πιθανότερη η εμφάνιση καπνού στην οθόνη. Εξάλλου, καμία χώρα από όσες μελετήσαμε, δεν έχει εφαρμόσει πολιτικές για να μειώσει τη χρήση αλκοόλ στα φίλμ, με αποτέλεσμα το αλκοόλ να είναι πανταχού παρόν στα έργα» δήλωσε ο Θράσερ.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι επειδή οι νέοι τείνουν να ταυτίζονται περισσότερο με ηθοποιούς της δικής τους χώρας, η επίπτωση του καπνού και του αλκοόλ στα εθνικά φιλμ μπορεί να είναι μεγαλύτερη και από τα αμερικανικά.

«Οι κινηματογραφικές ταινίες αποτελούν ισχυρά μέσα επηρεασμού της συμπεριφοράς. Όπως συστήνει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, οι κυβερνήσεις που θέλουν να μειώσουν την έκθεση των εφήβων στο κάπνισμα, θα πρέπει να μην επιδοτούν πια τις εθνικές παραγωγές όπου εμφανίζεται η χρήση καπνού», τόνισε ο Θράσερ. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία