Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μαγειρέψτε νόστιμα και υγιεινά

Επιμέλεια κειμένου Νάσος Μέτσιος



Αθήνα

 Τα φοιτητικά χρόνια περνάνε, νιώθουμε πως μεγαλώνουμε και διαπιστώνουμε ότι για να παραμείνουμε υγιείς πρέπει να εγκαταλείψουμε τα «έτοιμα» φαγητά και να διαθέσουμε λίγο χρόνο στην κουζίνα, γιατί κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει τρώγοντας μόνο φαστ φουντ. Εδώ, λοιπόν, είναι μερικά γαστρονομικά όπλα που θα πρέπει να έχετε στο οπλοστάσιό σας για καλή υγεία και νοστιμιά.

   Μπριζόλα

   Ο πάγκος της κουζίνας που δεν έχει υποδεχτεί ποτέ μία μοσχαρίσια μπριζόλα είναι πράγματι ένα μελαγχολικό μέρος.

   Ζητήστε από τον κρεοπώλη σας να σας κόψει μία μπριζόλα με το ίδιο πάχος ομοιόμορφα και πείτε του να τη… χτυπήσει για να μπορέσει να ψηθεί ομοιόμορφα. Βγάλτε την από το ψυγείο 45 λεπτά πριν το μαγείρεμα και στεγνώστε την καλά με απορροφητικό χαρτί. Ζεστάνετε καλά ένα τηγάνι και βάλτε την μέσα. Ο χρόνος ψησίματος είναι δική σας υπόθεση για το πώς σας αρέσει. Περίπου 1,5 λεπτό από κάθε πλευρά για λίγο ψήσιμο, 2 με 3 λεπτά από την κάθε πλευρά για μεσαίο ψήσιμο και 5 με 6 λεπτά από την κάθε πλευρά για καλό ψήσιμο Στεγνώνουμε πριν ρίχνουν στο τηγάνι. Είσαι μετά από 90 δευτερόλεπτα από κάθε πλευρά για τα σπάνια, 2-3 λεπτά για μεσαίες και 5-6 λεπτά για καλά κάνει. Εναλλακτικά, μπορείτε να μαγειρέψετε την μπριζόλα σας σε χαμηλή θερμοκρασία. Μην το παρακάνετε όμως γιατί είναι εύκολο να στεγνώσει και να μην τρώγεται…

   Όχι, αλάτι και πιπέρι δεν ξεχάσαμε να βάλουμε, απλώς αυτό γίνεται αφού κατεβάσουμε ο κρέας από τη φωτιά.

   Ομελέτα

   Νικώντας το πρωινό χανγκόβερ. Μία ομελέτα είναι ό,τι πρέπει για να συνέλθετε μετά από ένα ξενύχτι και ποτό, αλλά αποτελεί και ένα πλήρες θρεπτικό πρωινό, στο οποίο την ώρα που χτυπάτε τα αβγά μπορείτε να προσθέσετε και λίγο γάλα για να γίνει η ομελέτα σας πιο αφράτη.

   Ζεσταίνετε σε υψηλή θερμοκρασία ένα τηγάνι λίγο βούτυρο ή καλύτερα ελαιόλαδο, εκτός αν θέλετε να περιορίσετε κι άλλο τις θερμίδες οπότε χρησιμοποιείτε ένα καλό αντικολλητικό τηγάνι. Χαμηλώνετε τη φωτιά, ρίχνετε τα χτυπημένα αβγά και περιμένετε να ψηθεί από τη μία πλευρά, με τη βοήθεια ενός πιάτου γυρίστε την. Μην την αφήνετε όμως λεπτό από τα μάτια σας γιατί η καταστροφή είναι πολύ κοντά.

   Μπάρμπεκιου

   Το ψήσιμο στα κάρβουνα είναι αντρική υπόθεση. Από το άναμμα της φωτιάς μέχρι το ψήσιμο των κρεάτων.

   Χρειάζεται όμως καλή προετοιμασία και πολλή εξάσκηση… Βέβαια πλέον υπάρχει και η λογική του ηλεκτρικού μπάρμπεκιου ή αυτό με τη χρήση αερίου… Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με το ψήσιμο στα κάρβουνα.

  
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία