 |
|
|  |  |  |  Πραγματοποιείται η ευχή μιας 16χρονης αμερικανίδας, που έπασχε από καρκίνο, να επισκεφθεί την Ελλάδα
Ουάσινγκτον
Ευχήθηκε να γίνει καλά και να μπορέσει να επισκεφθεί τη Σαντορίνη. Ο λόγος για την 16χρονη αμερικανίδα Μωρήν Μαρς, από την Πολιτεία Βιρτζίνια, των ΗΠΑ, η οποία έπασχε από καρκίνο των οστών. Η επιθυμία της θα λάβει, τελικά, «σάρκα και οστά» το καλοκαίρι, χάρη στο Ίδρυμα «Κάνε Μια Ευχή», το οποίο εκπληρώνει επιθυμίες παιδιών με καρκίνο και άλλες συναφείς παθήσεις.
Η σχετική ανακοίνωση, όπως αναφέρει η Ελληνική Υπηρεσία της «Φωνής της Αμερικής», έγινε στην Πρεσβεία της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον, όπου πήγε η Μωρήν, με την οικογένειά της. Την υποδέχτηκε επίσημα ο Πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης, μέσα σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη ζεστασιά κι ανθρωπιά, ενώ παιδιά ομογενών από την τοπική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, φορώντας παραδοσιακές φορεσιές, της πρόσφεραν λουλούδια.
Οι εκπλήξεις για την Μωρήν δεν σταμάτησαν εδώ. Ο δήμαρχος της Σαντορίνης Αναστάσιος Ζώρζος και ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του νησιού Αριστείδης Χλωρίδης, της ανακοίνωσαν εκείνη την ώρα, μέσω διαδικτυακού κυκλώματος, ότι θα αναγορευτεί επίτιμος πολίτης Σαντορίνης, όταν με το καλό πατήσει το πόδι της στο νησί.
Η ίδια η Μωρήν νιώθει απόλυτα ικανοποιημένη με την ευχή που έκανε και όπως είπε στην Ελληνική Υπηρεσία της «Φωνής της Αμερικής», δεν βλέπει την ώρα να πάει στην Σαντορίνη.
«Είδα την ταινία «Μάμα-Μία» και όλες οι τοποθεσίες στις οποίες γυρίστηκε είναι τόσο όμορφες», δήλωσε-μεταξύ άλλων-η 16χρονη Μωρήν. «Είμαι σίγουρη πως όλα θα είναι ωραία, ιδιαίτερα τώρα που έχω ξανά μαλλιά. Δεν βλέπω την ώρα να επισκεφτώ όλες τις παραλίες του νησιού. Μου αρέσουνε τα κατάλευκα κτίσματα της Σαντορίνης και οι εκκλησίες με τους γαλάζιους τρούλους. Θέλω να κάνω πολλές περιηγήσεις και να ξεκουραστώ. Δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω πως θα γίνω επίτιμος πολίτης της Σαντορίνης. Είμαι κατενθουσιασμένη από την μεγάλη αυτή έκπληξη».
Το Ίδρυμα «Κάνε Μια Ευχή», φροντίζει πάντα η ημέρα της εκπλήρωσης μιας ευχής, να είναι ξεχωριστή για κάθε παιδί του προγράμματος και γεμάτη ευχάριστες εκπλήξεις. Μια από τις εκπλήξεις που επιφυλάχτηκαν για την Μωρήν ήταν και η ιδιωτική προβολή, στην Ελληνική Πρεσβεία, ταινίας με τα αξιοθέατα της Σαντορίνης. Ο Πρέσβης, κύριος Κασκαρέλης έδωσε, επίσης, στην Μωρήν και την οικογένειά της αναμνηστικά δώρα από τις αρχές και τους κατοίκους της Σαντορίνης.
Έκπληξη αποτέλεσαν και δύο σημαντικά μηνύματα που έλαβε η Μωρήν από την Αθήνα. Το πρώτο το απηύθυνε ο Υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος, ο οποίος αναφέρει- μεταξύ άλλων: «Καθώς ετοιμάζεσαι για το ταξίδι σου στην Ελλάδα, θέλουμε να ξέρεις ότι μας τιμά όλους αφάνταστα το ότι διάλεξες να μοιραστείς μαζί μας την ιστορία σου και προσβλέπουμε να σε φιλοξενήσουμε μαζί με την οικογένειά σου στην χώρα μας».
Το δεύτερο μήνυμα ήταν από τον Πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα, Ντάνιελ Σμιθ, ο οποίος επισημαίνει-μεταξύ άλλων: «Έχοντας ζήσει στην Ελλάδα επί έξη μήνες δεν μας εκπλήσσει καθόλου η ευχή σου να επισκεφτείς την όμορφη αυτή χώρα. Και για μένα είναι η υλοποίηση ενός ονείρου το ότι εκπροσωπώ την Αμερικανική κυβέρνηση σε έναν τόσο θερμό και φιλόξενο τόπο».
Οι εκδηλώσεις στην Ελληνική Πρεσβεία συνεχίστηκαν με τραγούδια και χορούς. Πριν τελειώσει το πάρτι η αξιοθαύμαστη νέα, τα αδέλφια και οι γονείς της, είχανε κιόλας μάθει να χορεύουν Ελληνικούς χορούς.
Στην πραγματοποίηση του «θαύματος» συνέβαλε κι ένας ομογενής, ο Μάϊκ Μάνατος, που εθελοντικά βοηθά το Ίδρυμα «Κάνε Μια Ευχή». Η ελπίδα όλων τώρα, είναι ότι το ταξίδι της Μωρήν Μαρς στην Ελλάδα θα της δώσει το κουράγιο και την δύναμη που χρειάζεται για να ξεπεράσει όλα τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
