Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Από το σεντούκι της γιαγιάς στις πασαρέλες του κόσμου



Aθήνα

Ταγάρι: μικρός σάκος από χοντρό χειροποίητο μάλλινο ύφασμα που κρεμιέται από τον ώμο και που το χρησιμοποιούν οι χωρικοί, για να βάζουν την τροφή τους. Στα τουρκικά και περσικά, τορβάς ή ντορβάς. Τοποθετημένο μπροστά στο κεφάλι του ζώου, περιέχει την τροφή του, χρησιμοποιείται σαν ταΐστρα. Τέλος, είδος γυναικείας σπορ τσάντας από ύφασμα, που κρεμιέται από τον ώμο. Τα τελευταία χρόνια κατακτά τη μόδα και γίνεται το trend για όλο τον χρόνο.

Ωστόσο, η λέξη ταγάρι εξελίχθηκε υποτιμητικά στην καθημερινή ελληνική γλώσσα. Έτσι στο ποδόσφαιρο «ταγάρι» είναι ο παίκτης που δεν αποδίδει, ενώ επίσης χρησιμοποιείται υποτιμητικά για γυναίκα λόγω του ντυσίματος της (αμπέχονο, αρβύλες, τζην, φαρδιά μάλλινα πουλόβερ), όρος που καθιερώθηκε την δεκαετία του '70 και αφορούσε κυρίως τις φοιτήτριες...

Το ντύσιμο αυτό υποδηλώνει ανεμελιά, έλλειψη προσεγμένης εμφάνισης και αντίστοιχη φιλοσοφία. Ο χαρακτηρισμός «ταγάρι» είναι συνώνυμος της απεριποίητης, αντισεξουαλικής γυναίκας.

 

Αντίθετα, το ταγάρι συνδέται στην εποχή μας με το Grecian chic και συνεχίζει ακάθεκτο να εμπνέει τους διάσημους σχεδιαστές, διεθνώς. Παράδειγμα ο Πίτερ Τούντας, του οίκου Pucci που έχει αναδειχθεί εδώ και χρόνια στον πιο ένθερμο υποστηρικτή του. Μετά λοιπόν από το μπλε και λευκό ταγάρι Pucci το οποίο πωλείται στο Μιλάνο, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη σε «τσουχτερή» τιμή, δύο Ελληνίδες, η Κατερίνα Ψωμά και η Νατάσσα Μακρυμίχαλου εμπνέονται από τη λαογραφική μας παράδοση και σχεδιάζουν ταγάρια με ειδικά νήματα και λεπτομέρειες σχεδίου στον αργαλειό. Ταγάρια στα κλασικά μαύρα, μπεζ, λευκά, μπλε χρώματα αλλά και φούξια, κίτρινα, χρυσαφί, πράσινα, πορτοκαλί.

Έτσι, το ταγάρι απενοχοποιείται και η ταπεινή λαϊκή τσάντα μετατρέπεται σε ένα in-fashion αξεσουάρ για χειμώνα και καλοκαίρι. Οι τσάντες- ταγάρια είναι στιλάτες, απόλυτα στη μόδα και πρέπει να τις κρατήσετε ειδικά τώρα που πλησιάζει το καλοκαίρι, καθώς είναι ιδιαίτερα εύχρηστες για την παραλία το πρωί, αλλά και για την βραδινή έξοδο στα ελληνικά νησιά. Δεν είναι τυχαίο που διάσημες, όπως η Αλεσάντρα Αμπρόσιο και η Σιένα Μίλερ τις προτιμούν!

Το θρυλικό ταγάρι, ένα αξεσουάρ τιμημένο από την παράδοση αλλά και τους χίπηδες ανεξαρτήτως εποχής, επιστρέφει στο προσκήνιο κι αυτή τη φορά το παραδοσιακό αυτό αξεσουάρ έρχεται για να μείνει, διεκδικώντας τη δική του θέση στη γυναικεία μόδα. Κατασκευασμένα από ασυνήθιστα υλικά, με ευφάνταστα χρώματα, σχήματα αλλά και διαφορετικά στυλ. Η καινούργια γενιά δημιουργεί νέα σχέδια, πιο φάνκι, ολίγον ροκ, με σαφώς πιο έντονα χρώματα και δερμάτινες λεπτομέρειες - και όχι μόνο.

Οι γυναίκες πλέον μπορούν στην αγορά να βρουν ταγάρια, μεγάλες τσάντες, φακέλους βραδινούς και ladies bags. Για το καλοκαίρι κυριαρχούν οι δαντέλες και τα κρόσσια. Τα παστέλ χρώματα, το κοραλί, το λαχανί, το μπεζ και το κλασικό άσπρο - μαύρο είναι τα must της φετινής σεζόν. Για τον χειμώνα, σε ό,τι αφορά τα χρώματα, το μαύρο, το χρυσό, το μπλε, το λαδί, το μοβ, κάνουν το δικό τους παιχνίδι. Το υφαντό τμήμα μιας τσάντας, είναι υφασμένο με βαμβακερά και ακρυλικά νήματα, λόγω φωτεινότητας των χρωμάτων, ή μάλλινα. Στο υπόλοιπο μέρος της τσάντας, ανάλογα με την εποχή, χρησιμοποιούμε δέρμα, καστόρι, calf hair ή ύφασμα.

Σύγχρονες γυναίκες, κρατούν στους ώμους και στα χέρια τους την ιστορία μιας τέχνης, που στο εσωτερικό τους βρίσκεις smartphones, ipods και ipads.

Τα ταγάρια επέστρεψαν κι είναι σαν να βγήκαν από το μπαούλο, με τα πολύτιμα πράγματα της γιαγιάς. Ίσως οι Ελληνίδες να κρύβουν ένα σχέδιο στο ντουλάπι και με τα σωστά υλικά και λίγη φαντασία να μπορέσουν να δημιουργήσουν την πιο in-fashion τσάντα της σεζόν. Αν έχεις φαντασία μπορείς να φτιάξεις ή να την διακοσμήσεις μόνη σου, αλλιώς κοίταξε στα ντουλάπια της …γιαγιάς σου.

Ταγάρι από κουρελού χωρίς ράψιμο

ΥΛΙΚΑ:

1 καρούλι σουέντ καφέ κορδόνι

1 κουρελού 0,70 επί 0,30

1 χοντρό κορδόνι για το χερούλι

Ψαλίδι

ΒΗΜΑΤΑ:

Βήμα 1: Διπλώνουμε στα δύο την κουρελού

Βήμα 2: Περνάμε από τις πλαϊνές θηλιές το κορδόνι

Βήμα 3: Δένουμε τις άκρες κόμπο στις τέσσερις γωνίες της τσάντας-κουρελούς

Βήμα 4: Τοποθετούμε το κορδόνι στο πάνω μέρος της τσάντας

Βήμα 5: Επαναλαμβάνουμε το ίδιο και στην άλλη πλευρά και προσθέτουμε κρόσια

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία