Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




 Η ηλιοφάνεια «διώχνει» τον καρκίνο του παγκρέατος, χάρη στην αυξημένη βιταμίνη D



Πανεπιστήμιο Σαν Ντιέγκο/Καλιφόρνια

Οι χώρες και οι περιοχές που έχουν τη μικρότερη ηλιοφάνεια μέσα στο έτος, είναι αυτές που εμφανίζουν τα περισσότερα περιστατικά καρκίνου του παγκρέατος. Αντίθετα, όπου υπάρχει μεγάλη ηλιοφάνεια, εκεί η νόσος εμφανίζει μικρότερη εξάπλωση, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιδημιολογική επιστημονική έρευνα.

 

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Σέντρικ Γκάρλαντ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Ντιέγκο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας "Journal of Steroid Biochemistry and Molecular Biology", ανέφεραν ότι το πρόβλημα πιθανότατα -αν και δεν έχει αποδειχθεί ακόμη- έγκειται κυρίως στην έλλειψη της βιταμίνης D στον οργανισμό των ανθρώπων που ζουν σε συννεφιασμένα και βροχερά μέρη.

 

Είναι η πρώτη μελέτη που συνδέει άμεσα την έλλειψη βιταμίνης D με τον καρκίνο του παγκρέατος. Όπου υπάρχει απουσία του Ήλιου στο μεγαλύτερο μέρος του έτους, εμποδίζεται η επαρκής παραγωγή βιταμίνης D, αντίθετα με τις ηλιόλουστες περιοχές. Στις περιοχές χωρίς ήλιο, ο κίνδυνος εκδήλωσης καρκίνου του παγκρέατος είναι μεγαλύτερος από τον μέσο όρο.

 

Σύμφωνα με την μελέτη, οι άνθρωποι που ζουν σε χαμηλό γεωγραφικό πλάτος, κοντά στον Ισημερινό, έχουν μόλις το ένα έκτο των περιστατικών του συγκεκριμένου είδους καρκίνου, σε σχέση με όσους ζουν σε υψηλό γεωγραφικό πλάτος, δηλαδή πιο κοντά στους πόλους.

 

Από την άλλη, για την ποσότητα βιταμίνης D σε έναν άνθρωπο παίζει ρόλο και η διατροφή του. Ορισμένα λιπαρά ψάρια, όπως ο σολομός και ο τόνος, περιέχουν μεγάλες ποσότητες.

 

Η εν λόγω βιταμίνη παράγεται φυσιολογφικά από τον οργανισμό, όταν το δέρμα εκτεθεί άμεσα στον ήλιο. Αν η έκθεση είναι έμμεση- π.χ. μέσω ενός ανοικτού παραθύρου- τότε δεν θα παραχθεί έξτρα βιταμίνη D. Όσο πιο συννεφιασμένος είναι ο ουρανός, αλλά και όσο πιο σκούρο είναι εκ φύσεως το δέρμα ενός ανθρώπου, τόσο λιγότερη βιταμίνη D παράγεται στο σώμα.

 

Οι ερευνητές, που ανέλυσαν στοιχεία από 107 χώρες, ανέφεραν ότι, εκτός από την έλλειψη ηλιοφάνειας, οι παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του παγκρέατος περιλαμβάνουν την μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, την παχυσαρκία, το κάπνισμα κ.α.

 

Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι ο 12ος συχνότερος καρκίνος στον κόσμο, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, με 338.000 νέα περιστατικά να διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο διεθνώς. Η συχνότητα της νόσου, που θεωρείται «ύπουλη», επειδή τα συμπτώματά της αργούν να εκδηλωθούν, είναι μεγαλύτερη στην Ευρώπη (τη βόρεια κυρίως) και στις ΗΠΑ, αλλά πολύ πιο μικρή στην Αφρική και στην Ασία. Είναι νόσος δύσκολα αντιμετωπίσιμη (λόγω και της καθυστέρησης στη διάγνωση), με αποτέλεσμα να αποτελεί την έβδομη συχνότερη αιτία θανάτου από καρκίνο. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία