Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σε δίκη παραπέμπεται και πάλι ο Κάρλος το Τσακάλι, ο Νο 1 παγκόσμιος τρομοκράτης όλων τών εποχών



Παρίσι

Ο "Κάρλος το Τσακάλι", κατά κόσμον Ίλιτς Ραμίρες Σάντσες, που έχει ήδη καταδικαστεί δύο φορές σε ισόβια, θα δικαστεί και πάλι στη Γαλλία, αυτή τη φορά για μια τρομοκρατική επίθεση στην οποία σκοτώθηκαν δύο άνθρωποι πριν από 40 χρόνια στο Παρίσι.

Ο 64χρονος Κάρλος, που εκτίει ισόβια κάθειρξη για τρεις δολοφονίες και πολλές επιθέσεις, κρατείται στις γαλλικές φυλακές από τον Αύγουστο του 1994, όταν συνελήφθη από τη γαλλική αστυνομία στο Σουδάν.

Μια δικαστής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας αποφάσισε  να τον παραπέμψει σε δίκη με την κατηγορία της δολοφονίας εκ προμελέτης, για μια επίθεση με χειροβομβίδα που φέρεται να διέπραξε το 1974 στην καρδιά της γαλλικής πρωτεύουσας.

Η συνήγορος και σύντροφος του Βενεζουελάνου, η Ιζαμπέλ Κουτάν-Περ, είπε ότι θα εφεσιβάλει την απόφαση αυτή. Μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο, είπε ότι θεωρεί την παραπομπή του Κάρλος σε δίκη ως "προσβολή της γαλλικής νομοθεσίας".

Από την έκρηξη της χειροβομβίδας στον περίβολο του Drugstore Publicis, στις 15 Σεπτεμβρίου 1974 στο Παρίσι, σκοτώθηκαν δύο άνθρωποι και τραυματίστηκαν άλλοι 34. Σε μια συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στα τέλη του 1979 στο περιοδικό Al Watan al Arabi ο Κάρλος παραδέχτηκε ότι εκείνος έριξε τη χειροβομβίδα. Ωστόσο, κατά την ανάκρισή του από τις γαλλικές αρχές, αρνήθηκε ότι έδωσε ποτέ συνέντευξη στο περιοδικό.

Σύμφωνα με τη δικαστή της αντιτρομοκρατικής Ζαν Ντιγιέ, που απήγγειλε τη νέα κατηγορία στον Σάντσες, η επίθεση εκείνη εντασσόταν στο πλαίσιο μιας άλλης τρομοκρατικής ενέργειας που ήταν σε εξέλιξη την ίδια περίοδο στη Χάγη. Μια ομάδα του ακροαριστερού Ιαπωνικού Κόκκινου Στρατού, που συνδεόταν με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (FPLP) κρατούσε ομήρους στην πρεσβεία της Γαλλίας στη Χάγη απαιτώντας την αποφυλάκιση ενός μέλους της οργάνωσης που είχε συλληφθεί στο Παρίσι δύο μήνες νωρίτερα. Ο Κάρλος, που σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στην Ντιγιέ συμμετείχε στην οργάνωση της αρπαγής των ομήρων, ανέλαβε την πρωτοβουλία να διαπράξει μόνος του την επίθεση στο Παρίσι καθώς η γαλλική κυβέρνηση δίσταζε να ικανοποιήσει ορισμένα από τα αιτήματα των απαγωγέων.

Το κατηγορητήριο στηρίζεται κυρίως στο δημοσίευμα του περιοδικού, σε δηλώσεις του Γερμανού Χανς Γιοάχιμ Κλάιν, πρώην μέλους της Φράξιας Κόκκινος Στρατός (RAF), και στο γεγονός ότι η χειροβομβίδα που χρησιμοποιήθηκε ήταν μεταξύ εκείνων που είχαν κλαπεί το 1972 από μια αμερικανική στρατιωτική βάση στη Γερμανία. Χειροβομβίδες από την ίδια παρτίδα είχαν στην κατοχή τους τα μέλη του Ιαπωνικού Κόκκινου Στρατού στη Χάγη ενώ μία βρέθηκε και στο σπίτι μιας συντρόφου του Κάρλος στο Παρίσι.

Ο Κάρλος καταδικάστηκε σε ισόβια το 1997 για τη δολοφονία τριών ανδρών, μεταξύ των οποίων και δύο πράκτορες, στο Παρίσι το 1975. Πέρσι καταδικάστηκε και πάλι σε ισόβια για τέσσερις τρομοκρατικές επιθέσεις στις οποίες σκοτώθηκαν συνολικά 11 άνθρωποι και περισσότεροι από 150 τραυματίστηκαν: στην οδό Μαρμπέφ του Παρισιού, σε ένα τρένο που εκτελούσε το δρομολόγιο από το Παρίσι για την Τουλούζη, σε ένα τρένο από τη Μασσαλία για το Παρίσι και στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μασσαλίας το 1982 και το 1983.

Ο Κάρλος ήταν επίσης ο εγκέφαλος της θεαματικής επιχείρησης και απαγωγής των 11 υπουργών των χωρών-μελών του ΟΠΕΚ στη Βιέννη τον Δεκέμβριο του 1975.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία