 |
|
|  |  |  | 
«Φώτης Κόντογλου – 25 χρόνια από την κοίμησή του»
του Π.Β. Πάσχου
Αθήνα
Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας μιλάει για τον αείμνηστο Φώτη Κόντογλου και παρουσιάζει μια σπάνια μορφή που χάρισε ο Θεός στον κόσμο για να γλυκάνει την πνευματική μας ζωή!
Ασχολείται με τη ζωή και τα έργα, καταγοητευμένος τόσο απλά, που βάζει σε πειρασμό τον αναγνώστη να ψάξει να βρει και να ρουφήξει τα βιβλία του, να θαυμάσει τις εικόνες του και να αγαπήσει τη Βυζαντινή μουσική που ο Φώτης Κόντογλου αγάπησε. Επίσης σε έντονο πειρασμό βάζει τον αναγνώστη να σημαδέψει ελαφρά πάνω στο βιβλίο αυτές τις υπέροχες παραγράφους που ΄χει, για να διαβάσει ξανά και ξανά, να μελετήσει και να κρατήσει γερά στη μνήμη του, να βιώσει, να εμπεδώσει και να μεταδώσει, όπως:
«Η θεολογία και η χάρη περνούν μέσα από την λειτουργική τέχνη και φθάνουν ως την απλή και ταπεινή ψυχή μας. Δίχως ταπείνωση και απλότητα δεν προσεγγίζουμε τα θεία λόγια ή πράγματα. Και αν ακόμα δεν έχουμε απλότητα και ταπείνωση από μόνοι μας, ο Θεός μας βοηθάει με την ευσπλαχνία Του να τα’ αποχτήσουμε μεσ’ από τον πόνο, για να μαλακώσει ο εγωισμός μας, ο σκληρός χαρακτήρας και το ήθος μας, ώστε να χωρέσει μέσα μας λίγο φως από τον ουρανό. Χωρίς αυτά δεν μπορεί να κατανοήσει κανείς το αληθινό και λυτρωτικό νόημα της Ορθοδοξίας, που είναι μια ευλογημένη πρόγευση της χαράς της Ανάστασης, μέσω του μυστηρίου του Σταυρού».
Ο συγγραφέας μιλάει και για την Αγιογραφία, παίρνοντας παράδειγμα τον Φώτη Κόντογλου: «Η λειτουργική τέχνη είναι ομήλικη σχεδόν με τη λατρεία. Ο αγιογράφος μελετάει με νηστεία, με αγρυπνία και προσευχή, όπως και το συναξάρι του Αγίου που πρόκειται να «ιστορήσει» και ύστερα καταπιάνεται με το φοβερό του έργο.» Το λέει φοβερό γιατί:»Η εικόνα είναι μια συμβολική βεβαίωση της Παρουσίας του Θεού και των Αγίων Του. Με την εικόνα εκφράζουμε την βεβαίωση ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, αλλά και ο άνθρωπος μπορεί να γίνει Θεός. Κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό η ανθρώπινη εικόνα του Χριστού σώζει την ψυχή μας. Ο ευσεβής Αγιογράφος δεν επαναπαύεται ποτέ στην ικανότητά του να απεικονίζει μορφές και δεν παύει ποτέ να παραδίδει τον εαυτό του στην άσκηση, για να κατανύξει και ν’ ανεβάσει στον Κύριο τους αδελφούς του, διακονώντας έτσι στη σωτηρία τους!
Ελληνική Λέσχη του Βιβλίου
Δ. Σολωμού 15, Φάρος 154 51 Ν. Ψυχικό
Τ 210 646 3888 - 210 646 3263 F
info@elbi.gr www.elbi.gr,
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
