Θα διατυπώσω συνοπτικά, μερικές σκέψεις στο θέμα αυτό που προβάλλει πάντα στον απόηχο των εκλογών.

   Η έκφραση «ποιότητα εξουσίας» απαιτεί καθαρή διασαφήνιση. Αν εννοούμε με τη λέξη π.χ. «κακοποιοί ή νταβατζήδες στην εξουσία» (που πράγματι σήμερα υπάρχουν), θα ήταν ποτέ δυνατόν «μόρφωση λαού κακοποιών ή νταβατζήδων», να ψηφίσουν και εκλέξουν «κακοποιούς ή νταβατζήδες» και να τους βάλουν πάνω στον σβέρκο τους για να τους κυβερνήσουν;

Γενικά, μια οποιαδήποτε «μόρφωση λαού» δηλαδή μέσος όρος μόρφωσης των ατόμων του λαού, π.χ. με βαθμό 10, αν είναι άριστα το 20, θα ψηφίσει και θα εκλέξει κυβερνήτες, γιατί έτσι τον συμφέρει, πράγματι υπάρχοντα άτομα, βαθμολογίας άνω του 10 μέχρι και 20 (άριστα) (αφού χρησιμοποιούμε έννοια «μέσου όρου» μόρφωσης λαού, όπως και στην πραγματικότητα υπάρχουν). Τούτο όμως δεν συμβαίνει ποτέ, γιατί είναι συνταγματικά, νομοθετικά και θεσμικά διασφαλισμένη η εκλογή πάντα της ως άνω διεφθαρμένης εξουσίας:

   Απλά, όλα τα κόμματα που προβάλλονται προεκλογικά με εκατομμύρια ευρώ για ψήφιση από το δύσμοιρο λαό, είναι εκ των προτέρων αποφασισμένα να εκμεταλλευτούν το λαό που θα τους ψηφίσει, αθετώντας μετά τις εκλογές όσες υποσχέσεις προεκλογικά δίνουν προς αυτόν, για να πραγματοποιηθεί ο σκοπός τους: Χωρίς σημαντικούς κραδασμούς και επικίνδυνες κοινωνικές εξεγέρσεις, να πετύχουν τον πλουτισμό εαυτών, των συνεργατών τους, και των ντόπιων και ξένων πελατών τους. Η «ατιμωρησία» τους είναι νομοθετικά εξασφαλισμένη. Αυτό το παιχνίδι εξουσίας παίζεται στις πλάτες όλων των λαών του πλανήτη. Φυσικά, πρόκειται για διεφθαρμένες δημοκρατίες.

   Η Δημο-κρατία είναι πρώτα-πρώτα συνταγή, αφού βέβαια είναι ένα πολίτευμα, ένα σύστημα εξουσίας των λαών, εξουσίας από τους λαούς και για τους λαούς. Άθλημα, είναι ούτως ή άλλως, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μνεία για τη Δημο-κρατία, γιατί όπως όλοι ξέρουμε, υπάρχει, εγγενώς, βιολογικά, ενεργό «άθλημα» στα θρανία των μαθητών όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης, των φοιτητών όλων των σχολών, όλων των επαγγελματιών στον στίβο των βιοπαλαιστών κ.λ.π. Άθλημα αριστείου οφείλει να είναι η Δημο-κρατία. Η συνταγή της, «Αξιοκρατική, Αδιάφθορη Δημο-κρατία», επιστημονικά, συνταγματικά, νομοθετικά και θεσμικά κατοχυρωμένη.

   Μας παρουσιάζονται προ των εκλογών πάντα και νέοι «σωτήρες», «μεσσίες», χωρίς να διαφέρουν στην ουσία σε τίποτε από τους λοιπούς «συναθλητές» τους της πολιτικής. «Οι «ολιγόλογοι  αλλά πολλά υποσχόμενοι νέοι ήρωες"» για να υπάρξουν, όπως π.χ «οι σωτήρες στο ποτάμι» ή ο κατά τα άλλα συμπαθής καθηγητής μουσικής και διαφημιστής κ. Τζήμερος, θα πρέπει να έχουν κατασταλάξει ενσυνείδητα και να αποφασίσουν για τον τόπο και τον εαυτό τους, τα εξής: Μπαίνω στην πολιτική για να αλλάξω τον κόσμο, όλα τα κακώς κείμενα. Στηρίζομαι μόνο στην γνώση, στην επιστημονική γνώση για τα πάντα. Έτσι προκύπτει το προεκλογικό μου πρόγραμμα, με πλήρες χρονοδιάγραμμα, λύσης όλων των προβλημάτων του τόπου. Το χρονοδιάγραμμα προβλέπει σε όλα τα στάδια εφαρμογής της πολιτικής μου, τον έλεγχό μου σε αστοχία ή διαφθορά και συνεχή καθημερινό αυτόματο ηλεκτρονικό έλεγχο της οικονομικής και εν γένει περιουσιακής μου κατάστασης του «πόθεν έσχες» αν υπάρχει «έσχες», αφού ο μισθός μου θα είναι ο μισός από τον σημερινό των βουλευτών και θα έχουν καταργηθεί όλα τα σημερινά ολιγαρχικά προνόμια των βουλευτών. Θα περιλαμβάνει επίσης το ποινολόγιο για αμέλειά μου μέχρι και τα κακουργήματα.

Θα υπάρξει τέτοιο κόμμα; Θα «σπά την πιάτσα» παγκοσμίως. Θα είναι «σαν τη μύγα μες το γάλα». Θα λυσσάξουν όλοι. Αλλά, «η δε ελπίς ου καταισχύνει» [Η ελπίδα δεν ντροπιάζει] (Προς Ρωμαίους5.5).»

(*) Ο κ. Χαράλαμπος Τ. Γκόλιας, είναι:

- Φυσικός του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 1959.

- Πολιτικός Μηχανικός του Ε.Μ.Πολυτεχνείου 1967.

- Διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών 2006.