 |
|
|  |  |  |  Παπάς, πρόεδρος ερασιτεχνικής ομάδας και πρωτεργάτης της επιστροφής των παιδιών στην εκκλησία
Θεσσαλονίκη
Αν και οι περισσότεροι έχουν συνηθίσει τους παπάδες μόνο στις εκκλησίες, στο Πρόχωμα Θεσσαλονίκης τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί σε κάποιο βαθμό. Μπορεί, καθημερινά, ο πατήρ Αγελος να λειτουργεί, πρωί και απόγευμα, στην ενορία του, δίνοντας ευχές στους κατοίκους του χωριού, όμως "ξεκλέβει" αρκετό χρόνο από τις ασχολίες του για να ασχοληθεί με την αγαπημένη του ομάδα, την Αναγέννηση Προχώματος και, μάλιστα, από τη θέση του προέδρου!
Ομάδα με πολλές περγαμηνές στη Β' κατηγορία της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μακεδονίας (ΕΠΣΜ), καθώς βρίσκεται στην 3η θέση του βαθμολογικού πίνακα, η Αναγέννηση Προχώματος ετοιμάζεται για αγώνες μπαράζ, προκειμένου να διεκδικήσει την άνοδό της στη μεγαλύτερη κατηγορία.
Ο πατήρ Αγελος, από το πόστο του προέδρου, μέσα σε λίγους μήνες κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα-πρότυπο. Η σκληρή δουλειά, σε όλους τους τομείς, έχει αποφέρει καρπούς κι αυτό αναγνωρίζεται από όλους. Μάλιστα, στην τελευταία γιορτή της ΕΠΣΜ βραβεύτηκε ως πρόεδρος για το ήθος που επιδεικνύει η ομάδα στο πρωτάθλημα. Η πειθαρχία, η τάξη και η εργατικότητα αποτελούν τα σημαντικότερα στοιχεία που θέλει να βλέπει ο πατήρ Αγγελος από τους παίκτες του, οι οποίοι τον σέβονται βαθύτατα, όχι μόνο για το αξίωμά του, αλλά και γιατί είναι ο μοναδικός παπάς του χωριού.
"Μπορεί καθημερινά να έχω πολλές ασχολίες και να δαπανώ πολλές ώρες για τις υποχρεώσεις μου, όμως γνωρίζω ότι, αν θέλει κάποιος κάτι, το πετυχαίνει και μάλιστα το κάνει και καλά", αναφέρει ο πατήρ Αγελος.
Και συνεχίζει: "Προσωπικά, είμαι από άλλο χωριό. Ήρθα στο Πρόχωμα πριν από έξι χρόνια. Από τότε προσφέρω τις υπηρεσίες μου στην ενορία και καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια για να κάνω καλούς ανθρώπους. Η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο ήταν εμφανέστατη από την πρώτη στιγμή, καθώς παρακολουθούσα συχνά, και χωρίς να εμφανίζομαι στις κερκίδες, τις προπονήσεις των ποδοσφαιριστών. Από την πρώτη στιγμή αγάπησα την ομάδα και το χωριό. Παρακολουθούσα, λοιπόν, τις προπονήσεις, ελπίζοντας να μην γίνομαι αντιληπτός. Όμως, δεν το κατάφερνα πάντα. Πρωταρχικός μου στόχος ήταν να φέρω στο δρόμο του Θεού τα παιδιά του χωριού. Τελικά, έπειτα από αρκετές προσπάθειες και την εμπλοκή μου στα κοινά της ομάδας, κατάφερα να φέρνω σήμερα, κάθε Κυριακή, στην εκκλησία περίπου 20 παιδιά, ποδοσφαιριστές, αθλητές".
Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στην παρουσία της ομάδας του, αλλά και στη δική του παρουσία σ' αυτή, ο πατήρ Αγελος επισημαίνει: "Πέρσι, η ομάδα ήταν σε κακή κατάσταση. Έφτασε σε σημείο να έχει μόνο 10-11 παίκτες σε κάθε προπόνηση, να μην έχει προπονητή, πρόεδρο και διοικητικό συμβούλιο. Τότε, μού έγινε πρόταση να αναλάβω την ομάδα και τη δέχτηκα με χαρά. Aλλωστε, οι άνθρωποι γνώριζαν καλά ότι, μήνες νωρίτερα, έβλεπα κρυφά την ομάδα στις προπονήσεις και όχι μόνο. Έτσι, παρ' όλο που είχα πολύ μεγάλο φόρτο εργασίας, αποφάσισα να ασχοληθώ με την Αναγέννηση, έχοντας ως στόχο τη δημιουργία μιας ομάδας-πρότυπο για τα ερασιτεχνικά δεδομένα. Εργάστηκα σκληρά και ο στόχος επιτεύχθηκε. Όμως, το μεγαλύτερο κέρδος για μένα, για την κοινωνία, για την εκκλησία και το χωριό είναι ότι ήρθαν και εξακολουθούν να έρχονται στην εκκλησία νέα παιδιά. Μ' αυτό τον τρόπο, τα απέτρεψα από τις καφετέριες, τα ναρκωτικά και όλες τις μάστιγες της κοινωνίας".
Αν και τα έξοδα συντήρησης μιας ομάδας είναι πολλά, εντούτοις η Αναγέννηση λειτουργεί, χωρίς μεγάλο προϋπολογισμό και πάντα με τη βοήθεια απλών πολιτών και τις χορηγίες εταιρειών. "Τα έσοδά μας είναι πολύ μικρά και προέρχονται αποκλειστικά από τις χορηγίες απλών ατόμων, από χορηγίες εταιρειών, από εισπράξεις εισιτηρίων αγώνων και από διάφορες εκδηλώσεις και χορούς, που γίνονται στο χωριό. Μέχρι στιγμής, η ομάδα λειτουργεί υποδειγματικά κι εγώ σαν πρόεδρος δεν έχω βάλει ούτε ένα ευρώ από την τσέπη μου. Φυσικά, αν χρειαστεί μια ανάγκη, σαφώς και θα βάλω χρήματα, γιατί δεν είμαστε διατεθειμένοι, τόσο εγώ όσο και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, να την εγκαταλείψουμε. Πλέον, όλα λειτουργούν υποδειγματικά. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να τού χρωστάμε χρήματα. Επίσης, τα παιδιά παίζουν για τη φανέλα, γνωρίζοντας ότι δεν έχουν να κερδίσουν χρήματα. Κι αυτό φαίνεται από τον αριθμό των παικτών που μετέχει στις προπονήσεις, καθώς δίνουν το 'παρών' περίπου 25 παίκτες. Τους ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο γιατί το αγαπούν και όχι τα χρήματα που πιθανόν να κέρδιζαν. Αξίζει να θυμηθούμε την πρώτη προπόνηση της σεζόν, όπου παραβρέθηκαν περίπου 45 άτομα, την ίδια στιγμή που άλλες χρονιές, την ίδια μέρα, μαζεύονταν περίπου 20 παίκτες".
Σήμερα, ο πατήρ Αγελος κατάφερε να λειτουργεί την Αναγέννηση στα πρότυπα ευρωπαϊκών ομάδων. Όχι μόνο συσπείρωσε ένα ολόκληρο χωριό, το Πρόχωμα Θεσσαλονίκης, αλλά κατάφερε να δημιουργήσει και τμήματα, οδηγώντας δεκάδες παιδιά στον όμορφο και ασφαλή δρόμο του αθλητισμού. "Η Αναγέννηση, εκτός από την ανδρική ομάδα διαθέτει σήμερα δύο τμήματα τζούνιορ και ένα τμήμα προπαιδικό, στο οποίο μετέχουν ποδοσφαιριστές μέχρι και 12 ετών. Το μέλλον της ομάδας αναμένεται ακόμη καλύτερο, αφού καταφέραμε να συγκεντρώσουμε πάνω μας τα βλέμματα και των όμορων χωριών. Θεωρώ ότι αποτελούμε φωτεινό παράδειγμα για τα γύρω χωριά κι αυτό μας ικανοποιεί ιδιαίτερα", αναφέρει ο ίδιος.
Αναλύοντας το επίπεδο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και ειδικότερα της Β΄ κατηγορίας, στην οποία αγωνίζεται η ομάδα του, ο πατήρ Αγελος αναφέρει πως, σε γενικές γραμμές, το επίπεδο είναι καλό, αλλά ο ίδιος έχει απογοητευτεί από το θέμα της διαιτησίας. "Δεν ρίχνω σ' αυτήν την ευθύνη. Επίσης, δεν λέω ότι γίνονται εσκεμμένα τα λάθη. Ωστόσο, διαπιστώνω ότι το επίπεδο είναι πολύ χαμηλό. Τουλάχιστον, σ' αυτές τις κατηγορίες θα περίμενα τα πράγματα να είναι πιο καθαρά. Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, σε καμιά περίπτωση δεν είναι επαγγελματικό. Ολοι οι ποδοσφαιριστές παίζουν σε κάποια ομάδα μόνο και μόνο επειδή αγαπούν το ποδόσφαιρο. Δεν στοχεύουν πουθενά, πλην κάποιων περιπτώσεων, που θα τους δούμε σε μεγαλύτερες κατηγορίες. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι απασχολούμε τα παιδιά με κάτι δημιουργικό", τονίζει χαρακτηριστικά ο πατήρ Αγελος.
Το γεγονός ότι είναι παπάς δεν τον διαφοροποιεί σε τίποτα από τους υπόλοιπους πολίτες. Ο ίδιος εξακολουθεί να είναι οπαδός του Ηρακλή, ομάδα που ακολουθούσε από μικρός, να βρίσκεται πολλές ώρες κοντά στην οικογένειά του, να ασχολείται με δημιουργικά πράγματα, να επισκέπτεται φίλους, γνωστούς και συγγενείς στη γενέτειρά του, τη Γουμένισσα Κιλκίς.
Παράλληλα, βάζει και οριοθετεί νέους στόχους. Θέλει να δημιουργήσει και μια γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου, καθώς και να συνεχίσει να λειτουργεί το γήπεδο μπιτς βόλεϊ, σε χώρο ακριβώς δίπλα στο γήπεδο, το οποίο το καλοκαίρι γίνεται πόλος έλξης μικρών και μεγάλων, τόσο από το Πρόχωμα όσο και από τα γύρω χωριά. "Θα πρέπει ο κόσμος να μάθει ότι και οι παπάδες λειτουργούν, όπως όλοι οι απλοί άνθρωποι. Επίσης, θα πρέπει οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας να βρίσκονται μέσα στην κοινωνία και να μετέχουν ενεργά σ' αυτήν, έχοντας ως στόχο να φέρουν στο δρόμο της Εκκλησίας απλούς πολίτες. Θα πρέπει, επίσης, να έρθουν σ' εμάς νεαρά παιδιά, αποτρέποντάς τα από κακοτοπιές και τις ασχήμιες της κοινωνίας", καταλήγει ο πατήρ Αγελος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
