Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«Η Ιστορία του Ζωολογικού Κήπου»

Θε.αμ.α. - (Θέατρο Ατόμων με Αναπηρία)



Αθήνα

Μια μάχη θα γίνει την…καρέκλα. «Θα πολεμούσες ποτέ για χάρη της; Μπορείς να σκεφτείς τίποτε πιο παράλογο απ’ αυτό;». Το «Θε.αμ.α.» (Θέατρο Ατόμων με Αναπηρία) παρουσιάζει το πρώτο θεατρικό έργο (1958) του Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα  Edward Albee, «Η Ιστορία του Ζωολογικού Κήπου» (The Zoo Story) σε σκηνοθεσία Βασίλη Οικονόμου, στο θέατρο του Κέντρου Κοινωνικού Διαλόγου Π.Ε.Ψ.Α.Ε.Ε. (Ηπείρου 41) για δώδεκα παραστάσεις, από τις 21 Μαρτίου έως τις 13 Απριλίου: κάθε Παρασκευή (21:00) - Σάββατο (21:00) - Κυριακή (18:00).

  «Από που αλλού θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσεις; Να καταλάβεις, αν είναι δυνατόν και να σε καταλάβουν… ένα ξεκίνημα επικοινωνίας...»  

Σκηνοθεσία: Βασίλης Οικονόμου, μετάφραση: Κατερίνα Χριστοδούλου, φωτισμοί: Μιχαέλα Κωνσταντέλλου, μουσική επιμέλεια: Σοφία Σεφεριάδου, ειδική βοηθός: Βασιλική Μιάμη.

Διανομή:

Τζέρυ: Μιχάλης Ταμπούκας. Πήτερ: Πάνος Ζουρνατζίδης. Πιθήκια: Μαρία Μουρελάτου - Μαρίνα Μπεσίρη. Σκύλος - Υπάλληλος: Γιώργος Ηλιάκης. Θεός: α) "Γυναίκα που κλαίει": Χριστίνα Τούμπα, β) "Νέγρα αδερφή": Βασίλης Οικονόμου. Μητέρα Τζέρυ: Έφη Τούμπα.

Εισιτήριο: 10€. Μειωμένο (Άνεργοι, Φοιτητές, Συνταξιούχοι): 6€. Δωρεάν για τα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ). Η πρόσβαση στο θέατρο για ΑμεΑ προϋποθέτει τη μεταφορά τους σε υπάρχον ηλεκτρικό κάθισμα.

Τηλ. κρατήσεων: 6939308409

 

ΘΕ.ΑΜ.Α.

            Θέαμα: εικόνα αντικειμένων ή γεγονότων που βλέπει μπροστά του ο παρατηρητής ή θεατής, ικανή να προξενήσει συναισθηματικές αντιδράσεις (ορισμός). Ποια όμως είναι η εικόνα που μπορεί πραγματικά να προκαλέσει τέτοιου είδους αντιδράσεις; Πώς επιτυγχάνονται βαθιές συγκινησιακές καταστάσεις προερχόμενες από χαρά ή λύπη; Ερωτήματα που σε περίοδο κρίσης αξιών και θεσμών φαίνεται να χάνουν την ισχύ τους και ως ύστατη ελπίδα να απομένει η αλήθεια που με την ωμή απεικόνισή της αποτελεί τον φωτεινό δάσκαλο...

Το «Θε.αμ.α.» φιλοδοξεί στην ίδρυση της πρώτης Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης για άτομα με κινητικές αναπηρίες (συμπεριλαμβάνοντας και άλλες παθήσεις) αμφισβητώντας με τον πιο γόνιμο τρόπο την προϋπόθεση της αρτιμέλειας (ΠΔ 370/1983, Άρθρο 8, γ παρ.) ως βασικό κριτήριο που έχει θεσπίσει το Υπουργείο Πολιτισμού για την εισαγωγή στις Ανώτερες Σχολές Δραματικής Τέχνης. Τα ΑμεΑ ξεπερνούν το 9 % του πληθυσμού της χώρας μας και σίγουρα ως μέλη της κοινωνίας μας έχουν ίσες υποχρεώσεις και ίσα δικαιώματα. Δικαίωμα ακόμα και στο να γίνουν επαγγελματίες ηθοποιοί κάτι που στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες του εξωτερικού είναι γεγονός. Καθόλου περιττή αλλά επιτακτική η ανάγκη να ξεπεράσει πια η ελληνική κοινωνία τις “πρωτόγονες” και πάγιες αντιλήψεις του χθες για την κοινωνικά ενεργή παρουσία των ΑμεΑ.

Το 2010 η ομάδα «Θε.αμ.α.» παρουσίασε τη «Λάμια» ένα έργο της Λίνας Αμπντελχαμίντ που αποτελούσε θεατρική αναπροσαρμογή του ¨μύθου της Λάμιας¨. Το 2011 παρουσίασε τη νέα δημιουργία της με τίτλο «Ήρωες και Μύθοι» βασισμένη σε μονολόγους από τα κορυφαία θεατρικά έργα του Τέννεσση Ουίλλιαμς που έκανε πρεμιέρα στην κεντρική αυλή της "Τεχνόπολις" (Γκάζι) στις 25/7/2011. Την άνοιξη του 2012 συμμετείχε στο international workshop 'Act for Acting' (Avigliana-Italy) και παρουσίασε  την αυτοσχεδιαστική παράσταση "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή σε δύο μέρη: Α. Video-Art: "Electra mourning" B. Αυτοσχεδιαστική αναπαράσταση της "σκηνής της αναγνώρισης" μεταξύ Ηλέκτρας και Ορέστη. Την περίοδο 2012-13 παρουσιάστηκε το νέο δραματικό έργο «Αύριο» της Έφης Τούμπα. Το 2013 υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού στο πλαίσιο «Έτους Καβάφη 2013» παρουσίασε την παράσταση «Κ. Π. Καβάφης: Επάγγελμα Ποιητής». Ο εμπνευστής της ιδέας και υπεύθυνος της θεατρικής ομάδας, Βασίλης Οικονόμου (Ηθοποιός ΑμεΑ – Σκηνοθέτης- Αρχαιολόγος), τον Σεπτέμβριο  του 2013 (23-29 Σεπτεμβρίου)  εκπροσώπησε την ομάδα και έδωσε master-class υποκριτικής με τίτλο «Space and Time in Ancient Greek Tragedy» στο διεθνές φεστιβάλ «Proteatr» που διεξήχθη στη Μόσχα. Τέλος ήταν τιμώμενο πρόσωπο - ομιλητής στο 2ο επιστημονικό συνέδριο με θέμα «Sociality-Creating Function of Art and Problems of Sociocultural Rehabilitation»» που διεξήχθη στη Μόσχα στις 1-2 Οκτωβρίου 2013 και παρουσίασε ομιλία περί αναδόμησης της διδασκαλίας ηθοποιών ΑμεΑ με τίτλο: «όψις (opsis) The interpretation of the term from antiquity to contemporary theatrical reality».

Τη φετινή χρονιά το «Θε.αμ.α.» ανεβάζει το θεατρικό έργο του E. Albee «Η Ιστορία του Ζωολογικού Κήπου» (The Zoo Story) που θα παρουσιαστεί από τις 21 Μαρτίου έως 13 Απριλίου (Παρ.- Σαβ.- Κυρ.) στο θέατρο του Κέντρου Κοινωνικού Διαλόγου Π.Ε.Ψ.Α.Ε.Ε. (Ηπείρου 41, Αθήνα). 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία