Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




ΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Η Πηγή Λυκούδη μελοποιεί Γιωσέφ Ελιγιά & Paul Celan



Αθήνα

Στη Φούγκα του Θανάτου ο Paul Celan περιγράφει σαν σε καρέ φωτογραφικού φακού στιγμές θηριωδίας, πόνου και απαξίωσης της ανθρώπινης ύπαρξης, εν τέλει τον ίδιο το θάνατο.
Η συνθέτρια με τη μουσική της αποκαλύπτει τις στιγμές αυτές και καταγγείλει έντονα με το δικό της τρόπο κάθε μορφή βίας από όπου και αν προέρχεται.

Με τον δικό του τρόπο αντιμετωπίζει το θάνατο και ο ρωμανιώτης ποιητής Γιωσέφ Ελιγιά. Τον κοιτάει κατάματα, υπερήφανα, υπερβατικά, τονίζοντας την Ελληνικότητά του. Με τα ποιήματά του κάνει πρόταση για τη ζωή.

Μελοποιώντας τους στίχους του η Πηγή Λυκούδη υμνεί την ανθρώπινη υπόσταση.

Αυτές οι δύο ενότητες συναντιούνται σε μία μουσική παράσταση αφιέρωμα τους Έλληνες εβραίους, τους Ρωμανιώτες της Ηπείρου, που 70 χρόνια πριν εξολοθρεύτηκαν μαζί με τόσους άλλους στα κολαστήρια που δημιούργησαν διεστραμμένες ιδεολογίες.
Το 95% των καταγεγραμμένων Ελλήνων Εβραίων, των Ρωμανιωτών, από τα Γιάννενα, την Άρτα, την Παραμυθιά και την υπόλοιπη περιφέρεια, 1.960 ψυχές άνδρες, γυναίκες και παιδιά οδηγήθηκαν στον θάνατο

Για την επέτειο αυτή των εβδομήντα χρόνων ο Σύλλογος Ηπειρωτών Βελγίου οργανώνει συναυλία γιατί θέλει να θυμάται και να τιμά.
Η ζωή ο θάνατος και πάλι η ζωή ξετυλίγονται μέσα από τις μελωδίες της Πηγής Λυκούδη που υμνούν το κουράγιο για ζωή και δημιουργία και τονίζουν την αρμονική συνύπαρξη σε μια όμορφη και ουσιαστική καθημερινότητα.

Η συναυλία πραγματοποιείται την Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014 στις 20:00 σε συνεργασία με το Centre Communautaire Laïc Juif de Bruxelles, τη στήριξη του Institut Sépharade Européen και του Foyer Sépharade.

Ερμηνεύουν η Γεωργία Βεληβασάκη και ο Πάνος Λαμπρίδης δύο σημαντικοί ερμηνευτές γεμάτοι πάθος και ουσιαστική κατάθεση ψυχής.

 

Με τη συνθέτρια στο πιάνο συμπράττουν οι σολίστες μουσικοί της «Ορχήστρας των στιγμών» 
Αρετή Κοκκίνου  Μαντολίνο – κιθάρα
Πάρης Μαμμάς  Κλαρινέτο
Έλσα Παπέλη   Τσέλο
Νίκος Ρούσσος  Κρουστά

Auditorium Jacob Salik de l’Espace Yitzhak Rabin
Rue de l'Hôtel des Monnaies 52 - 1060 Bruxelles

Η βραδιά θα κλείσει με δεξίωση.

Κράτηση θέσεως Υποχρεωτική 0032 2 543.02.70 ή info@cclj.be

Εισιτήριο: 6 € Για τα μέλη του Συλλόγου Ηπειρωτών &
    του Centre Communautaire Laïc Juif
   8 €  Για τα μη μέλη
   3 € Για Φοιτητές, ανέργους & συνταξιούχους.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία