Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η «Ληστεία» !!! 



Αθήνα

Σε ένα στενό δρομάκι [Καμβουνίων αριθμός 10-στον Κολωνό], στο ύψος της οδού Λένορμαν αριθμός 134, στο Θέατρο «Σκάλα», κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20:30 συντελείται μια αριστουργηματική ψυχοπνευματική «Ληστεία» με δράστες τον Μέγα, ως απεδείχθη, Κώστα Πρέκκα και ένα νεαρό χαρισματικό, καλλιτεχνικό «κλεφτρόνι» την Κατερίνα Πυρίνη και με οργανώτρια της «Ληστείας», την εκ Κύπρου κυρία Ειρένα Ιωαννίδου-Αδαμίδου.

Στην έναρξη των παραστάσεων της «Ληστείας», την 27η Ιανουαρίου 2014, σε ένα λιτό σκηνογραφικά περιβάλλον, μείναμε έκθαμβοι από την σκηνική παρουσία ενός αλλιώτικου Κώστα Πρέκκα, ενός Κώστα που μας αιφνιδίασε με το υποκριτικό του ταλέντο συνεπικουρούμενο από την καλλιτεχνική υποκριτική παρουσία μιάς ευγενικής  νεαρής Κατερίνας Πυρίνη, που έδενε άρρηκτα με την τέχνη μιάς πολυδιάστατης προσωπικότητος στο πρόσωπο ενός δημιουργικού, διαχρονικού Κώστα Πρέκκα.

Είναι αλήθεια τόσο συγκινητικό να ζει κανείς σήμερα μια ζωντανή πάντα μορφή της καλλιτεχνικής ζωής που αντιστέκεται στην θολούρα των καιρών με το ήθος και την αξιοπρέπεια που διακρίνει τον Κώστα Πρέκκα που κάποιοι ανερμάτιστοι γελωτοποιοί προσπάθησαν, κατά καιρούς, να τον κοντύνουν. Θα τους συνιστούσα, με θἐρμη, να διαθέσουν λίγο από τον περισπούδαστο χρόνο τους και να παρακολουθήσουν μια ζωντανή προσωπικότητα του σήμερα που αντιστέκεται, με την τέχνη του θεατρικού του λόγου, στην σαπίλα, αφού δεν τσαλαβούτησε στα απόνερα «χορηγών» και διαφόρων ΔΗΘΕΝ που τον αντιμάχονται από φθόνο ίσως για την ευθεία πορεία του.   

Ένα έργο θεατρικό που θα έπρεπε να επιχορηγείται τουλάχιστον από το Υπουργείο Παιδείας και το του Πολιτισμού για να διαπλάσει τις καρδιές και να σμιλεύσει τα συναισθήματα των παιδιών που ΔΥΣΤΥΧΩΣ τείνουν σήμερα προς την βαρβαρότητα, την σκληρότητα και την αδιαφορία όχι μόνο για τον πλησίον τους αλλά και για το οικογενειακό τους περιβάλλον που εμείς, των άλλων χρόνων, είχαμε ως το ιερότερο καταπίστευμα.

Οι λοβοτομημένες συνειδήσεις του ψυχρού σημερινού κόσμου, οπωσδήποτε θα ξυπνήσουν και ίσως δακρύσουν για την χαμένη τους ευαισθησία. Η συναισθηματική ανεπάρκεια των ημερών ίσως ταράξει τις ναρκωμένες χορδές της φθοράς.

Ας αποτολμήσουν οι κήνσορες του ευπρεπούς δημιουργού να παρακολουθήσουν ένα απαύγασμα θεατρικής ερμηνείας με έναν Κώστα Πρέκκα που θα τους καταπλήξει με την συνοδεία μιάς ύπαρξης, της Κατερίνας Πυρίνη ενώ η οργανώτρια της «Ληστείας», κυρία Ειρένα Ιωαννίδου-Αδαμίδου διατυπώνει εύγλωττα την διαμαρτυρία της για τα κοινωνικά δρώμενα με μια γραφή, αυθόρμητη, οργισμένη, εκρηκτική. Εκφράζεται χωρίς ρητορισμούς και οι στοχασμοί της είναι κραυγές αγωνίας, διαμαρτυρίας και μάχης. Είναι συμπύκνωση θλίψης και αντίστασης και η προσπάθεια της ανανέωσης της δύσκολης τέχνης του θεατρικού λόγου, διαποτισμένη από πηγαίο συναίσθημα φέρνει στον θεατή μιά συγκίνηση  συγκλονιστική. Και είναι αυτή η συγκίνηση μια προέκταση της προσωπικότητος των δημιουργών της «Ληστείας».

Αγαπητές και αγαπητοί μου σας συνιστώ να παρακολουθήσετε μια αξιοθαύμαστη,  άκρως ηθοπλαστική «Ληστεία» που στην πράξη θα «ληστέψει» τα συναισθήματά σας αντικατοπτρίζοντας ίσως και τον δικό σας κόσμο και δίκαια θα αναφωνήσετε, από καρδιάς, στο δίδυμο Κώστα και Κατερίνα, ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΓΕ!!!

Κι εγώ σας ευχαριστώ θερμά!!!

 

Τηλιγάδας Οδυσσέας

Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη ώρα 20:30. Εισιτήριο: Γενική είσοδος: 15 ευρώ- - Παιδικά: 10 ευρώ-- Άνεργοι: 5 ευρώ               



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία