Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«Ζωντανή Βιβλιοθήκη»

Την  απαρτίζουν  ανθρωποι - βιβλία  και αφηγούνται συγκλονιστικές προσωπικές ιστορίες



Αθήνα-(Ανταπόκριση Μαρία Κουζινοπούλου)

Στα ράφια της «Ζωντανής Βιβλιοθήκης» δεν υπάρχουν τυπωμένα βιβλία. Στην πρωτότυπη αυτή βιβλιοθήκη οι αναγνώστες δανείζονται... ανθρώπους, οι οποίοι αποτελούν τα βιβλία της και αφηγούνται τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες.

Η «Ζωντανή Βιβλιοθήκη» δημιουργήθηκε στην Ελλάδα το 2009 από μια ομάδα εθελοντών, οι οποίοι αναζητούσαν ένα μέσο εκπαίδευσης στα ανθρώπινα δικαιώματα. Αποτελεί δε μέλος του Διεθνούς Δικτύου Ζωντανών Βιβλιοθηκών, πρωτοβουλίας που ξεκίνησε από τη Δανία.

Σήμερα η ελληνική πρωτοβουλία αποτελείται από 50 και πλέον άτομα - ζωντανά βιβλία με διαφορετικές εμπειρίες: πρόσφυγες, ανθρώπους με αναπηρία, αντιρρησίες συνείδησης, χρήστες ψυχιατρικών υπηρεσιών και άλλους, που έχουν βιώσει από πρώτο χέρι τον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Στόχος είναι με τις αφηγήσεις τους να πολεμήσουν την προκατάληψη και τις διακρίσεις που βιώνουν οι ίδιοι και οι συμπολίτες τους. «Αφηγούμαι σημαίνει αντιστέκομαι» είναι το σύνθημά τους.

Οι αναγνώστες της «Ζωντανής Βιβλιοθήκης» έχουν την ευκαιρία μέσα από την προτεινόμενη βιβλιογραφία να διαλέξουν το ζωντανό βιβλίο, με το οποίο μπορούν να συνομιλήσουν για μισή ώρα. Μάλιστα, εάν δεν μιλούν τη γλώσσα του ζωντανού βιβλίου, τότε η «Ζωντανή Βιβλιοθήκη» τούς παρέχει ένα ζωντανό λεξικό (διερμηνέα), κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Οι αναγνώστες ακούν την αφήγηση του ζωντανού βιβλίου και στη συνέχεια μπορούν να θέσουν ερωτήσεις σχετικά με τη ζωή και τις αξίες του. Μόνος περιορισμός: να μην θίξουν την αξιοπρέπειά του.

Επίσης, οι αναγνώστες της «Ζωντανής Βιβλιοθήκης» μπορεί να μην κρατούν στα χέρια τους παραδοσιακά βιβλία, αλλά έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις με τη συμβατική βιβλιοθήκη: να δανειστούν τα βιβλία για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, να τα σεβαστούν και να τα επιστρέψουν στην ίδια κατάσταση που τα δανείστηκαν.

«Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά στερεότυπα και ραγδαία αύξηση του ρατσισμού, φαινόμενα τα οποία προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε μέσα από τη Ζωντανή Βιβλιοθήκη» εξηγεί σ η Ελίνα Σαράντου, μέλος της εθελοντικής ομάδας.

Μερικά από τα βιβλία που διατίθενται για ανάγνωση από τη βιβλιοθήκη αυτή είναι τα εξής: «Ζώντας (ορο)θετικά. Με το να με "διαβάσεις" δεν θα κολλήσεις. Ίσως να ξεκολλήσεις!», «Νανισμός. Οι άνθρωποι που μια μέρα δραπέτευσαν από τα παραμύθια και από τότε, το δικό τους παραμύθι ψάχνουν», «Αντιρρησίας Συνείδησης. Είκοσι χρόνια δημόσιας δράσης για την άρνηση στράτευσης», «Η ζωή μέσα από τα χέρια μου. Χέρια που επικοινωνούν στη νοηματική γλώσσα», «Η καθημερινότητα μετά την απώλεια όρασης», «Azadi θα πει ελεύθερος. Οι περιπέτειες ενός πρόσφυγα από το Αφγανιστάν στην Ευρώπη- φρούριο» και «Μια Guerilla στην Αθήνα. Από αντάρτισσα στη Ζιμπάμπουε, σκλάβα στο Μαρούσι».

Η «Ζωντανή Βιβλιοθήκη» δεν έχει σταθερή έδρα, αλλά περιοδικά στεγάζεται σε χώρους της Αθήνας.

Επίσης, τα μέλη της «Ζωντανής Βιβλιοθήκης» έχουν προχωρήσει στη δημιουργία σύντομου οδηγού με συμβουλές για την παρέμβαση των πολιτών που γίνονται μάρτυρες ρατσιστικών επιθέσεων και τίτλο «Αν όχι εσύ, ποιος». Ο οδηγός διατίθεται μέσα από την ιστοσελίδα της «Ζωντανής Βιβλιοθήκης» www.humanlibrary.gr

 




 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία