Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οξεία λεμφοκυτταρική λευχαιμία:

7χρονη  νίκησε τη νόσο με τη χορήγηση κυτταρικής θεραπείας



Ουάσινγκτον

Στα επτά της χρόνια η Εμιλι "Εμα" Γουάιτχιντ είναι μια πρωτοπόρος: είναι το πρώτο παιδί που νίκησε τη λευχαιμία χάρη σε μια καινοτόμο θεραπεία όπου τα δικά της ανοσοποιητικά κύτταρα αναπρογραμματίστηκαν για να επιτεθούν στα καρκινικά της κύτταρα.

Μετά τη νοσηλεία της στη Φιλαδέλφεια, στις ανατολικές ΗΠΑ, πριν από 11 μήνες, η Εμιλι είναι σήμερα καλά, καθώς η νόσος είναι σε ύφεση. Η μητέρα της διηγείται ότι η μικρούλα είναι ευτυχισμένη που μπορεί να παίζει με τον σκύλο της, που διαβάζει και γράφει σχεδόν ένα χρόνο μετά τη θεραπεία της, που ήταν η τελευταία επιλογή την οποία εξέταζαν οι γιατροί ύστερα από δύο υποτροπές που είχε παρουσιάσει στα προηγούμενα θεραπευτικά πρωτόκολλα που ακολουθήθηκαν για την περίπτωσή της.

Η περίπτωση της Εμιλι δίνει την ελπίδα για μια νέα θεραπευτική αντιμετώπιση της επιθετικής μορφής της λευχαιμίας, της οξείας λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας, που θα δίνει ίσως εγκαίρως τη δυνατότητα αποφυγής της χημειοθεραπείας ή της μεταμόσχευσης μυελού των οστών.

Αμερικανοί ερευνητές μιλούν τις τελευταίες ημέρες για μια ενθαρρυντική επιτυχία ενός νέου τύπου κυτταρικής θεραπείας που επέτρεψε να εξαφανιστεί κάθε ίχνος λευχαιμίας σε αρκετούς ασθενείς, ανάμεσά τους η Εμιλι, με τον "αναπρογραμματισμό" των δικών τους λεμφοκυττάρων Τ ώστε αυτά να στοχεύσουν τα καρκινικά κύτταρα.

Η τεχνική που περιγράφεται στην Ιατρική Επιθεώρηση της Νέας Αγγλίας συνίσταται στην αφαίρεση από το αίμα των ασθενών των λεμφοκυττάρων Τ, των κύριων κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, για να τα τροποποιηθούν γενετικά με τη βοήθεια ενός ιού και να εξοπλιστούν με έναν μοριακό υποδοχέα επιτρέποντάς τους να επιτεθούν στα καρκινικά κύτταρα.

"Η Εμιλι είναι καλά στην υγεία της και δεν παρουσίασε υποτροπή 11 μήνες μετά τη διοχέτευση των γενετικά τροποποιημένων λεμφοκυττάρων Τ που επέτρεψαν να πληγεί ένας στόχος που υπάρχει σε αυτό τον τύπο καρκίνου", γράφει σε ανακοίνωση το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας που ανέπτυξε την τεχνική, καταρχήν για τη θεραπεία ενηλίκων που πάσχουν από έναν άλλο τύπο λευχαιμίας.

Το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας, πρωτοπόρο στον τομέα αυτό, υποστηρίζεται από τον ελβετικό φαρμακευτικό όμιλο Novartis, ο οποίος επένδυσε 20 εκατομμύρια δολάρια για να δημιουργήσει εκεί ένα ερευνητικό κέντρο.

Η περίπτωση της Εμιλι "δείχνει ότι τα κύτταρα αυτά μπορούν να έχουν σημαντική αντικαρκινική δράση στα παιδιά", υπογραμμίζει από την πλευρά του στην New England Journal of Medicine ένας από τους συντάκτες της μελέτης, ο Στέφαν Γκρουπ, του Νοσοκομείου Παίδων της Φιλαδέλφειας, όπου νοσηλεύτηκε η μικρή.

 

                              Εξατομικευμένη θεραπεία

Ωστόσο η τεχνική αυτή απέτυχε σε ένα άλλο παιδί, το οποίο πέθανε, οδηγώντας τους συντάκτες να υπογραμμίσουν την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα.

Παρόμοια μελέτη είχε δημοσιευτεί πριν από μερικές ημέρες στην αμερικανική επιθεώρηση Science Translational Medicine. Η ίδια τεχνική είχε επιτρέψει ύφεση της νόσου σε μια πενταμελή ομάδα ενηλίκων που είχαν προσβληθεί από τον ίδιο τύπο λευχαιμίας. Οι ασθενείς, ηλικίας 23 έως 66 ετών, υποβλήθηκαν στη θεραπευτική αυτή αγωγή στη Νέα Υόρκη. Σε τρεις μεταξύ αυτών η νόσος είναι σε ύφεση, σύμφωνα με τον όρο που συνήθως χρησιμοποιούν οι γιατροί, αποφεύγοντας τον όρο θεραπεία.

"Αν και τα αποτελέσματα της νέας αντικαρκινικής θεραπείας είναι πολύ ενθαρρυντικά, η αγωγή αυτή χρειάζεται περαιτέρω προσαρμογή ώστε να αποκτήσει τη βέλτιστη και διαρκή δραστικότητα και επίσης να ελαχιστοποιήσει τις παρενέργειες", υπογραμμίζουν οι συντάκτες της έρευνας που διεξήχθη στη Νέα Υόρκη.

Το σχήμα της κυτταρικής θεραπείας υπάρχει καιρό τώρα και είχε δοκιμαστεί εδώ και 20 χρόνια στον άνθρωπο με διάφορες κλινικές δοκιμές αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία.

Συνεπώς υπάρχει επιφυλακτικότητα για τη θεραπευτική αυτή διαδικασία. Κάθε ασθενής θα χρειαστεί μια εξατομικευμένη θεραπεία και θα πρέπει κατόπιν να λάβει φάρμακα για την ενίσχυση της άμυνας του ανοσοποιητικού του συστήματος, ίσως για την υπόλοιπη ζωή του.

Ακόμη και αν η δραστικότητά της επιβεβαιωθεί, η θεραπεία αυτή θα μπορεί να γενικευτεί σε μερικά χρόνια, ελπίζει ο Μάικλ Καλός, του πανεπιστημίου της Φιλαδέλφειας που εργάζεται στο πρόγραμμα αυτό.

"Στην περίπτωσή μας τα δεδομένα που έχουμε συλλέξει δείχνουν τόσο ενθαρρυντικά που ελπίζουμε να περάσουμε στη δεύτερη φάση της μελέτη μας. Αν αυτή εξελιχθεί καλά, τότε θα μπορέσουμε να δούμε τις ρυθμιστικές αρχές και να τους πούμε: Ιδού κάτι που θα θέλαμε να εγκρίνετε για να διατεθεί στην αγορά", τόνισε ο δρ Καλός.

 

 




 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία